< תהילים 139 >
למנצח לדוד מזמור יהוה חקרתני ותדע | 1 |
Dāvida dziesma, dziedātāju vadonim. Kungs, Tu mani pārmani un pazīsti.
אתה ידעת שבתי וקומי בנתה לרעי מרחוק | 2 |
Tu zini manu sēdēšanu un celšanos, Tu noproti manas domas no tālienes.
ארחי ורבעי זרית וכל-דרכי הסכנתה | 3 |
Lai eju, lai guļu, Tu esi ap mani, un Tev zināmi visi mani ceļi.
כי אין מלה בלשוני הן יהוה ידעת כלה | 4 |
Jo nav ne vārda uz manas mēles; redzi, Kungs, to visu Tu zini.
אחור וקדם צרתני ותשת עלי כפכה | 5 |
Tu meties ap mani pakaļā un priekšā un turi Savu roku pār mani.
פלאיה (פליאה) דעת ממני נשגבה לא-אוכל לה | 6 |
Šī atzīšana man ir visai brīnišķa un augsta, es to nevaru izprast.
אנה אלך מרוחך ואנה מפניך אברח | 7 |
Kur man būs aiziet no Tava Gara, un kur man būs bēgt no Tava vaiga?
אם אסק שמים שם אתה ואציעה שאול הנך (Sheol ) | 8 |
Ja es kāptu debesīs, tad Tu tur esi; ja es nogultos ellē, redzi, Tu tur arīdzan esi. (Sheol )
אשא כנפי-שחר אשכנה באחרית ים | 9 |
Ja es ņemtu ausekļa spārnus un paliktu jūras galā.
גם-שם ידך תנחני ותאחזני ימינך | 10 |
Tad arī tur Tava roka mani vadīs, un Tava labā roka mani turēs.
ואמר אך-חשך ישופני ולילה אור בעדני | 11 |
Ja es sacītu: Lai tumsība mani apklāj un par nakti lai paliek gaisma ap mani:
גם-חשך לא-יחשיך ממך ולילה כיום יאיר-- כחשיכה כאורה | 12 |
Tad ir tumsība Tavā priekšā nebūtu tumša, un nakts spīdētu kā diena, tumsība būtu kā gaisma.
כי-אתה קנית כליתי תסכני בבטן אמי | 13 |
Jo Tu esi radījis manas īkstis, Tu mani esi apsedzis manas mātes miesās.
אודך-- על כי נוראות נפליתי נפלאים מעשיך ונפשי ידעת מאד | 14 |
Es Tev pateicos, ka es ļoti brīnišķi esmu darīts, brīnišķi ir Tavi darbi, un mana dvēsele to it labi zin.
לא-נכחד עצמי ממך אשר-עשיתי בסתר רקמתי בתחתיות ארץ | 15 |
Mani kauli Tev nebija apslēpti, kad es slepenībā tapu darīts, kad es tapu iztaisīts zemes dziļumos.
גלמי ראו עיניך ועל-ספרך כלם יכתבו ימים יצרו ולא (ולו) אחד בהם | 16 |
Tavas acis redzēja mani, vēl neiztaisītu pīti(miesas iedīgli), un visas nākamās dienas bija rakstītas Tavā grāmatā, kad vēl nebija nevienas.
ולי--מה-יקרו רעיך אל מה עצמו ראשיהם | 17 |
Cik dārgas man ir Tavas domas, ak Dievs! Cik liels ir viņu skaits!
אספרם מחול ירבון הקיצתי ועודי עמך | 18 |
Kad tās jāskaita, tad viņu vairāk nekā smiltis. Es uzmostos un vēl esmu pie Tevis.
אם-תקטל אלוה רשע ואנשי דמים סורו מני | 19 |
Ak Dievs, kaut Tu bezdievīgo nokautu, un kaut asinsvainīgie no manis atstātos.
אשר ימרוך למזמה נשוא לשוא עריך | 20 |
Tie par Tevi runā ar negantību un Tavi ienaidnieki lepojās ar viltu.
הלוא-משנאיך יהוה אשנא ובתקוממיך אתקוטט | 21 |
Vai man nebūs ienīdēt, kas Tevi, Kungs, ienīst, un ieriebt, kas pret Tevi ceļas?
תכלית שנאה שנאתים לאויבים היו לי | 22 |
Ienīdēt es tos ienīstu, tie man ir ienaidnieki.
חקרני אל ודע לבבי בחנני ודע שרעפי | 23 |
Pārbaudi mani, ak Dievs, un atzīsti manu sirdi, izmeklē mani un atzīsti manas domas,
וראה אם-דרך-עצב בי ונחני בדרך עולם | 24 |
Un redzi, vai es esmu negantā ceļā, un vadi mani uz mūžīgu ceļu.