תהילים 137

1 על נהרות בבל--שם ישבנו גם-בכינו בזכרנו את-ציון

کنار نهرهای بابِل نشستیم و اورشلیم را به یاد آوردیم و گریستیم.

2 על-ערבים בתוכה-- תלינו כנרותינו

بربطهای خویش را بر شاخه‌های درختان بید آویختیم،

3 כי שם שאלונו שובינו דברי-שיר-- ותוללינו שמחה שירו לנו משיר ציון

زیرا اسیرکنندگانِ ما از ما سرود طلب کردند و عذاب دهندگان ما سرودهای شادمانی خواسته گفتند: «یکی از سرودهای اورشلیم را برای ما بخوانید!»

4 איך--נשיר את-שיר-יהוה על אדמת נכר

اما چگونه سرودهای خداوند را بخوانیم، زمانی که در سرزمین بیگانه هستیم؟

5 אם-אשכחך ירושלם-- תשכח ימיני

ای اورشلیم، اگر تو را فراموش کنم، دست راست من از کار بیفتد تا دیگر بربط ننوازم؛

6 תדבק-לשוני לחכי-- אם-לא אזכרכי אם-לא אעלה את-ירושלם-- על ראש שמחתי

اگر از فکر تو غافل شوم و تو را بر همهٔ خوشیهای خود ترجیح ندهم، زبانم لال شود تا دیگر سرود نخوانم.

7 זכר יהוה לבני אדום-- את יום ירושלם האמרים ערו ערו-- עד היסוד בה

ای خداوند، به یاد آور روزی را که اورشلیم محاصره شده بود و ادومیان فریاد برمی‌آوردند: «شهر را آتش بزنید و آن را با خاک یکسان کنید!»

8 בת-בבל השדודה אשרי שישלם-לך-- את-גמולך שגמלת לנו

ای بابِل، تو ویران خواهی شد! متبارک باد آنکه همان بلایی را که تو بر سر ما آوردی، بر سر خودت بیاورد.

9 אשרי שיאחז ונפץ את-עלליך-- אל-הסלע

سعادتمند باد کسی که کودکان تو را بگیرد و آنها را بر صخره‌ها بکوبد!