תהילים 137

1 על נהרות בבל--שם ישבנו גם-בכינו בזכרנו את-ציון

Apud la riveroj de Babel Ni sidis kaj ploris, Rememorante Cionon.

2 על-ערבים בתוכה-- תלינו כנרותינו

Sur la salikoj tie Ni pendigis niajn harpojn.

3 כי שם שאלונו שובינו דברי-שיר-- ותוללינו שמחה שירו לנו משיר ציון

Ĉar tie niaj kaptintoj postulis de ni kantojn, Kaj niaj mokantoj ĝojon, dirante: Kantu al ni el la kantoj de Cion.

4 איך--נשיר את-שיר-יהוה על אדמת נכר

Kiel ni kantos sur fremda tero La kanton de la Eternulo?

5 אם-אשכחך ירושלם-- תשכח ימיני

Se mi forgesos vin, ho Jerusalem, Tiam forgesiĝu mia dekstra mano;

6 תדבק-לשוני לחכי-- אם-לא אזכרכי אם-לא אעלה את-ירושלם-- על ראש שמחתי

Algluiĝu mia lango al mia palato, Se mi vin ne memoros, Se mi ne levos Jerusalemon en la supron de miaj ĝojoj.

7 זכר יהוה לבני אדום-- את יום ירושלם האמרים ערו ערו-- עד היסוד בה

Rememorigu, ho Eternulo, al la filoj de Edom La tagon de Jerusalem, kiam ili diris: Detruu, detruu ĝis ĝia fundamento.

8 בת-בבל השדודה אשרי שישלם-לך-- את-גמולך שגמלת לנו

Ho ruinigema filino de Babel! Bone estos al tiu, Kiu repagos al vi por la faro, kiun vi faris al ni.

9 אשרי שיאחז ונפץ את-עלליך-- אל-הסלע

Bone estos al tiu, Kiu prenos kaj frakasos viajn infanetojn sur ŝtono.