תהילים 104
| ברכי נפשי את-יהוה יהוה אלהי גדלת מאד הוד והדר לבשת | 1 |
Blagosiljaj, dušo moja, Gospoda! Gospode, Bože moj, velik si veoma, obukao si se u velièanstvo i krasotu.
| עטה-אור כשלמה נוטה שמים כיריעה | 2 |
Obukao si svjetlost kao haljinu, razapeo nebo kao šator;
| המקרה במים עליותיו השם-עבים רכובו המהלך על-כנפי-רוח | 3 |
Vodom si pokrio dvorove svoje, oblake naèinio si da su ti kola, ideš na krilima vjetrnijem.
| עשה מלאכיו רוחות משרתיו אש להט | 4 |
Èiniš vjetrove da su ti anðeli, plamen ognjeni da su ti sluge.
| יסד-ארץ על-מכוניה בל-תמוט עולם ועד | 5 |
Utvrdio si zemlju na temeljima njezinim, da se ne pomjesti va vijek vijeka.
| תהום כלבוש כסיתו על-הרים יעמדו מים | 6 |
Bezdanom kao haljinom odjenuo si je; na gorama stoje vode.
| מן-גערתך ינוסון מן-קול רעמך יחפזון | 7 |
Od prijetnje tvoje bježe, od gromovnoga glasa tvojega teku.
| יעלו הרים ירדו בקעות-- אל-מקום זה יסדת להם | 8 |
Izlaze na gore i slaze u doline, na mjesto koje si im utvrdio.
| גבול-שמת בל-יעברון בל-ישבון לכסות הארץ | 9 |
Postavio si meðu, preko koje ne prelaze, i ne vraæaju se da pokriju zemlju.
| המשלח מעינים בנחלים בין הרים יהלכון | 10 |
Izveo si izvore po dolinama, izmeðu gora teku vode.
| ישקו כל-חיתו שדי ישברו פראים צמאם | 11 |
Napajaju sve zvijeri poljske; divlji magarci gase žeðu svoju.
| עליהם עוף-השמים ישכון מבין עפאים יתנו-קול | 12 |
Na njima ptice nebeske žive; kroz grane razliježe se glas njihov.
| משקה הרים מעליותיו מפרי מעשיך תשבע הארץ | 13 |
Napajaš gore s visina svojih, plodima djela tvojih siti se zemlja.
| מצמיח חציר לבהמה ועשב לעבדת האדם להוציא לחם מן-הארץ | 14 |
Daješ te raste trava stoci, i zelen na korist èovjeku, da bi izvodio hljeb iz zemlje.
| ויין ישמח לבב-אנוש-- להצהיל פנים משמן ולחם לבב-אנוש יסעד | 15 |
I vino veseli srce èovjeku, i lice se svijetli od ulja, i hljeb srce èovjeku krijepi.
| ישבעו עצי יהוה-- ארזי לבנון אשר נטע | 16 |
Site se drveta Božija, kedri Livanski, koje si posadio.
| אשר-שם צפרים יקננו חסידה ברושים ביתה | 17 |
Na njima ptice viju gnijezda; stanak je rodin na jelama.
| הרים הגבהים ליעלים סלעים מחסה לשפנים | 18 |
Gore visoke divokozama, kamen je utoèište zeèevima.
| עשה ירח למועדים שמש ידע מבואו | 19 |
Stvorio si mjesec da pokazuje vremena, sunce poznaje zapad svoj.
| תשת-חשך ויהי לילה-- בו-תרמש כל-חיתו-יער | 20 |
Stereš tamu, i biva noæ, po kojoj izlazi sve zvijerje šumsko;
| הכפירים שאגים לטרף ולבקש מאל אכלם | 21 |
Lavovi rièu za plijenom, i traže od Boga hrane sebi.
| תזרח השמש יאספון ואל-מעונתם ירבצון | 22 |
Sunce grane, i oni se sakrivaju i liježu u lože svoje.
| יצא אדם לפעלו ולעבדתו עדי-ערב | 23 |
Izlazi èovjek na posao svoj, i na rad svoj do veèera.
| מה-רבו מעשיך יהוה-- כלם בחכמה עשית מלאה הארץ קנינך | 24 |
Kako je mnogo djela tvojih, Gospode! Sve si premudro stvorio; puna je zemlja blaga tvojega.
| זה הים גדול-- ורחב ידים שם-רמש ואין מספר חיות קטנות עם-גדלות | 25 |
Gle, more veliko i široko, tu gmižu bez broja, životinja mala i velika;
| שם אניות יהלכון לויתן זה-יצרת לשחק-בו | 26 |
Tu laðe plove, krokodil, kojega si stvorio da se igra po njemu.
| כלם אליך ישברון-- לתת אכלם בעתו | 27 |
Sve tebe èeka, da im daješ piæu na vrijeme.
| תתן להם ילקטון תפתח ידך ישבעון טוב | 28 |
Daješ im, primaju; otvoriš ruku svoju, site se dobra.
| תסתיר פניך יבהלון תסף רוחם יגועון ואל-עפרם ישובון | 29 |
Odvratiš lice svoje, žaloste se; uzmeš im duh, ginu, i u prah svoj povraæaju se.
| תשלח רוחך יבראון ותחדש פני אדמה | 30 |
Pošlješ duh svoj, postaju, i ponavljaš lice zemlji.
| יהי כבוד יהוה לעולם ישמח יהוה במעשיו | 31 |
Slava Gospodu uvijek; nek se veseli Gospod za djela svoja!
| המביט לארץ ותרעד יגע בהרים ויעשנו | 32 |
On pogleda na zemlju, i ona se trese; dotakne se gora, i dime se.
| אשירה ליהוה בחיי אזמרה לאלהי בעודי | 33 |
Pjevaæu Gospodu za života svojega; hvaliæu Boga svojega dok sam god.
| יערב עליו שיחי אנכי אשמח ביהוה | 34 |
Neka mu bude mila besjeda moja! veseliæu se o Gospodu.
| יתמו חטאים מן-הארץ ורשעים עוד אינם-- ברכי נפשי את-יהוה הללו-יה | 35 |
Neka nestane grješnika sa zemlje, i bezbožnika neka ne bude više! Blagosiljaj, dušo moja, Gospoda! Aliluja!
