תהילים 102
| תפלה לעני כי-יעטף-- ולפני יהוה ישפך שיחו ב יהוה שמעה תפלתי ושועתי אליך תבוא | 1 |
Bēdu cilvēka lūgšana, kad tas ir noskumis un savas žēlabas izgāž Tā Kunga priekšā. Ak Kungs, klausi manu lūgšanu, un mana saukšana lai nāk pie Tevis.
| אל-תסתר פניך ממני-- ביום צר-לי הטה-אלי אזנך ביום אקרא מהר ענני | 2 |
Neapslēp Savu vaigu priekš manis, atgriez Savu ausi pie manis bēdu laikā; tai dienā, kad es saucu, paklausi mani drīz.
| כי-כלו בעשן ימי ועצמותי כמוקד נחרו | 3 |
Jo manas dienas ir iznīkušas kā dūmi, un mani kauli ir izdeguši kā pagale.
| הוכה-כעשב ויבש לבי כי-שכחתי מאכל לחמי | 4 |
Mana sirds ir sasista un izkaltusi kā zāle, tā ka es aizmirstu pat savu maizi ēst.
| מקול אנחתי-- דבקה עצמי לבשרי | 5 |
Mani kauli līp pie manas miesas no kaukšanas un nopūšanās.
| דמיתי לקאת מדבר הייתי ככוס חרבות | 6 |
Es esmu tā kā dumpis tuksnesī, es esmu kā apogs (pūce) izpostītās vietās.
| שקדתי ואהיה-- כצפור בודד על-גג | 7 |
Es esmu nomodā un tāpat kā vientulis putns uz jumta.
| כל-היום חרפוני אויבי מהוללי בי נשבעו | 8 |
Mani ienaidnieki mani nievā cauru dienu; kas pret mani trako, tie mani dara par lāsta vārdu.
| כי-אפר כלחם אכלתי ושקוי בבכי מסכתי | 9 |
Jo es ēdu pelnus kā maizi un sajaucu savu dzērienu ar asarām,
| מפני-זעמך וקצפך-- כי נשאתני ותשליכני | 10 |
Tavas bardzības un dusmības pēc, jo Tu mani esi pacēlis un atkal nogāzis.
| ימי כצל נטוי ואני כעשב איבש | 11 |
Manas dienas ir kā ēna pavakarē, un es kalstu kā zāle.
| ואתה יהוה לעולם תשב וזכרך לדר ודר | 12 |
Bet Tu, Kungs, paliec mūžīgi un Tava piemiņa līdz radu radiem.
| אתה תקום תרחם ציון כי-עת לחננה כי-בא מועד | 13 |
Kaut Tu celtos un apžēlotos par Ciānu, jo jau ir laiks par viņu apžēloties, jo tas nospriestais laiks ir atnācis.
| כי-רצו עבדיך את-אבניה ואת-עפרה יחננו | 14 |
Jo Tavi kalpi mīļo viņas akmeņus un žēlojās, ka tā guļ pīšļos.
| וייראו גוים את-שם יהוה וכל-מלכי הארץ את-כבודך | 15 |
Tad pagāni bīsies Tā Kunga Vārdu, un visi ķēniņi virs zemes Tavu godību,
| כי-בנה יהוה ציון-- נראה בכבודו | 16 |
Kad Tas Kungs Ciānu uztaisīs un parādīsies Savā godībā.
| פנה אל-תפלת הערער ולא-בזה את-תפלתם | 17 |
Viņš griežas pie bēdu ļaužu lūgšanas un nenicina pielūgšanu.
| תכתב זאת לדור אחרון ועם נברא יהלל-יה | 18 |
Lai tas top uzrakstīts pēcnākamiem, un tie ļaudis, kas vēl taps radīti, slavēs To Kungu.
| כי-השקיף ממרום קדשו יהוה משמים אל-ארץ הביט | 19 |
Jo Viņš skatās no Sava svēta augstuma, Tas Kungs lūko no debesīm uz zemi,
| לשמע אנקת אסיר לפתח בני תמותה | 20 |
Ka Viņš dzird cietumnieku nopūšanos un atsvabina nāves bērnus;
| לספר בציון שם יהוה ותהלתו בירושלם | 21 |
Ka Tā Kunga vārds top sludināts Ciānā un Viņa slava Jeruzālemē,
| בהקבץ עמים יחדו וממלכות לעבד את-יהוה | 22 |
Kad tautas sapulcējās kopā un valstis, Tam Kungam kalpot.
| ענה בדרך כחו (כחי) קצר ימי | 23 |
Bet Viņš ir pazemojis ceļā manu spēku un paīsinājis manas dienas.
| אמר--אלי אל תעלני בחצי ימי בדור דורים שנותיך | 24 |
Es saku: mans Dievs, neņem mani nost pusmūžā. Tavi gadi paliek līdz radu radiem.
| לפנים הארץ יסדת ומעשה ידיך שמים | 25 |
Senlaikus Tu esi nodibinājis zemi, un debesis ir Tavu roku darbs.
| המה יאבדו-- ואתה תעמד וכלם כבגד יבלו כלבוש תחליפם ויחלפו | 26 |
Tās zudīs, bet Tu pastāvēsi; tās sadils visas, kā drēbes; Tu tās pārvērtīsi kā drānas, un tās pārvērtīsies;
| ואתה-הוא ושנותיך לא יתמו | 27 |
Bet Tu palieci tas pats, un Tavi gadi nebeigsies.
| בני-עבדיך ישכונו וזרעם לפניך יכון | 28 |
Tavu kalpu bērni paliks, un viņu dzimums būs pastāvīgs Tavā priekšā.
