< מִשְׁלֵי 1 >

משלי שלמה בן-דוד-- מלך ישראל 1
Prièe Solomuna sina Davidova, cara Izrailjeva,
לדעת חכמה ומוסר להבין אמרי בינה 2
Da se poznaje mudrost i nastava, da se razumiju rijeèi razumne,
לקחת מוסר השכל צדק ומשפט ומשרים 3
Da se prima nastava u razumu, u pravdi, u sudu i u svemu što je pravo,
לתת לפתאים ערמה לנער דעת ומזמה 4
Da se daje ludima razboritost, mladiæima znanje i pomnjivost.
ישמע חכם ויוסף לקח ונבון תחבלות יקנה 5
Mudar æe slušati i više æe znati, i razuman æe steæi mudrost,
להבין משל ומליצה דברי חכמים וחידתם 6
Da razumije prièe i znaèenje, rijeèi mudrijeh ljudi i zagonetke njihove.
יראת יהוה ראשית דעת חכמה ומוסר אוילים בזו 7
Poèetak je mudrosti strah Gospodnji; ludi preziru mudrost i nastavu.
שמע בני מוסר אביך ואל-תטש תורת אמך 8
Slušaj, sine, nastavu oca svojega, i ne ostavljaj nauke matere svoje.
כי לוית חן הם לראשך וענקים לגרגרתך 9
Jer æe biti vijenac od milina oko glave tvoje, i grivna na grlu tvom.
בני-- אם-יפתוך חטאים אל-תבא 10
Sine moj, ako bi te mamili grješnici, ne pristaj;
אם-יאמרו לכה אתנו נארבה לדם נצפנה לנקי חנם 11
Ako bi rekli: hodi s nama da vrebamo krv, da zasjedamo pravome ni za što;
נבלעם כשאול חיים ותמימים כיורדי בור (Sheol h7585) 12
Proždrijeæemo ih kao grob žive, i svekolike kao one koji slaze u jamu; (Sheol h7585)
כל-הון יקר נמצא נמלא בתינו שלל 13
Svakojakoga blaga dobiæemo, napuniæemo kuæe svoje plijena;
גורלך תפיל בתוכנו כיס אחד יהיה לכלנו 14
Bacaæeš ždrijeb svoj s nama; jedan æe nam tobolac biti svjema;
בני--אל-תלך בדרך אתם מנע רגלך מנתיבתם 15
Sine moj, ne idi na put s njima, èuvaj nogu svoju od staze njihove.
כי רגליהם לרע ירוצו וימהרו לשפך-דם 16
Jer nogama svojim trèe na zlo i hite da proljevaju krv.
כי-חנם מזרה הרשת-- בעיני כל-בעל כנף 17
Jer se uzalud razapinje mreža na oèi svakoj ptici;
והם לדמם יארבו יצפנו לנפשתם 18
A oni vrebaju svoju krv i zasjedaju svojoj duši.
כן--ארחות כל-בצע בצע את-נפש בעליו יקח 19
Taki su putovi svijeh lakomijeh na dobitak, koji uzima dušu svojim gospodarima.
חכמות בחוץ תרנה ברחבות תתן קולה 20
Premudrost vièe na polju, na ulicama pušta glas svoj;
בראש המיות תקרא בפתחי שערים בעיר--אמריה תאמר 21
U najveæoj vrevi vièe, na vratima, u gradu govori svoje besjede:
עד-מתי פתים-- תאהבו-פתי ולצים--לצון חמדו להם וכסילים ישנאו-דעת 22
Ludi, dokle æete ljubiti ludost? i potsmjevaèima dokle æe biti mio potsmijeh? i bezumni dokle æe mrziti na znanje?
תשובו לתוכחתי הנה אביעה לכם רוחי אודיעה דברי אתכם 23
Obratite se na karanje moje; evo, izasuæu vam duh svoj, kazaæu vam rijeèi svoje.
יען קראתי ותמאנו נטיתי ידי ואין מקשיב 24
Što zvah, ali ne htjeste, pružah ruku svoju, ali niko ne mari,
ותפרעו כל-עצתי ותוכחתי לא אביתם 25
Nego odbaciste svaki savjet moj, i karanja mojega ne htjeste primiti;
גם-אני באידכם אשחק אלעג בבא פחדכם 26
Zato æu se i ja smijati vašoj nevolji, rugaæu se kad doðe èega se bojite;
בבא כשאוה (כשואה) פחדכם-- ואידכם כסופה יאתה בבא עליכם צרה וצוקה 27
Kad kao pustoš doðe èega se bojite, i pogibao vaša kao oluja kad doðe, kad navali na vas nevolja i muka.
אז יקראנני ולא אענה ישחרנני ולא ימצאנני 28
Tada æe me zvati, ali se neæu odazvati; rano æe tražiti, ali me neæe naæi.
תחת כי-שנאו דעת ויראת יהוה לא בחרו 29
Jer mrziše na znanje, i straha Gospodnjega ne izabraše;
לא-אבו לעצתי נאצו כל-תוכחתי 30
Ne pristaše na moj svjet, i preziraše sva karanja moja.
ויאכלו מפרי דרכם וממעצתיהם ישבעו 31
Zato æe jesti plod od putova svojih, i nasitiæe se savjeta svojih.
כי משובת פתים תהרגם ושלות כסילים תאבדם 32
Jer æe lude ubiti mir njihov, i bezumne æe pogubiti sreæa njihova.
ושמע לי ישכן-בטח ושאנן מפחד רעה 33
Ali ko me sluša, boraviæe bezbrižno, i biæe na miru ne bojeæi se zla.

< מִשְׁלֵי 1 >