< מִשְׁלֵי 1 >
משלי שלמה בן-דוד-- מלך ישראל | 1 |
Prièe Solomuna sina Davidova, cara Izrailjeva,
לדעת חכמה ומוסר להבין אמרי בינה | 2 |
Da se poznaje mudrost i nastava, da se razumiju rijeèi razumne,
לקחת מוסר השכל צדק ומשפט ומשרים | 3 |
Da se prima nastava u razumu, u pravdi, u sudu i u svemu što je pravo,
לתת לפתאים ערמה לנער דעת ומזמה | 4 |
Da se daje ludima razboritost, mladiæima znanje i pomnjivost.
ישמע חכם ויוסף לקח ונבון תחבלות יקנה | 5 |
Mudar æe slušati i više æe znati, i razuman æe steæi mudrost,
להבין משל ומליצה דברי חכמים וחידתם | 6 |
Da razumije prièe i znaèenje, rijeèi mudrijeh ljudi i zagonetke njihove.
יראת יהוה ראשית דעת חכמה ומוסר אוילים בזו | 7 |
Poèetak je mudrosti strah Gospodnji; ludi preziru mudrost i nastavu.
שמע בני מוסר אביך ואל-תטש תורת אמך | 8 |
Slušaj, sine, nastavu oca svojega, i ne ostavljaj nauke matere svoje.
כי לוית חן הם לראשך וענקים לגרגרתך | 9 |
Jer æe biti vijenac od milina oko glave tvoje, i grivna na grlu tvom.
בני-- אם-יפתוך חטאים אל-תבא | 10 |
Sine moj, ako bi te mamili grješnici, ne pristaj;
אם-יאמרו לכה אתנו נארבה לדם נצפנה לנקי חנם | 11 |
Ako bi rekli: hodi s nama da vrebamo krv, da zasjedamo pravome ni za što;
נבלעם כשאול חיים ותמימים כיורדי בור (Sheol ) | 12 |
Proždrijeæemo ih kao grob žive, i svekolike kao one koji slaze u jamu; (Sheol )
כל-הון יקר נמצא נמלא בתינו שלל | 13 |
Svakojakoga blaga dobiæemo, napuniæemo kuæe svoje plijena;
גורלך תפיל בתוכנו כיס אחד יהיה לכלנו | 14 |
Bacaæeš ždrijeb svoj s nama; jedan æe nam tobolac biti svjema;
בני--אל-תלך בדרך אתם מנע רגלך מנתיבתם | 15 |
Sine moj, ne idi na put s njima, èuvaj nogu svoju od staze njihove.
כי רגליהם לרע ירוצו וימהרו לשפך-דם | 16 |
Jer nogama svojim trèe na zlo i hite da proljevaju krv.
כי-חנם מזרה הרשת-- בעיני כל-בעל כנף | 17 |
Jer se uzalud razapinje mreža na oèi svakoj ptici;
והם לדמם יארבו יצפנו לנפשתם | 18 |
A oni vrebaju svoju krv i zasjedaju svojoj duši.
כן--ארחות כל-בצע בצע את-נפש בעליו יקח | 19 |
Taki su putovi svijeh lakomijeh na dobitak, koji uzima dušu svojim gospodarima.
חכמות בחוץ תרנה ברחבות תתן קולה | 20 |
Premudrost vièe na polju, na ulicama pušta glas svoj;
בראש המיות תקרא בפתחי שערים בעיר--אמריה תאמר | 21 |
U najveæoj vrevi vièe, na vratima, u gradu govori svoje besjede:
עד-מתי פתים-- תאהבו-פתי ולצים--לצון חמדו להם וכסילים ישנאו-דעת | 22 |
Ludi, dokle æete ljubiti ludost? i potsmjevaèima dokle æe biti mio potsmijeh? i bezumni dokle æe mrziti na znanje?
תשובו לתוכחתי הנה אביעה לכם רוחי אודיעה דברי אתכם | 23 |
Obratite se na karanje moje; evo, izasuæu vam duh svoj, kazaæu vam rijeèi svoje.
יען קראתי ותמאנו נטיתי ידי ואין מקשיב | 24 |
Što zvah, ali ne htjeste, pružah ruku svoju, ali niko ne mari,
ותפרעו כל-עצתי ותוכחתי לא אביתם | 25 |
Nego odbaciste svaki savjet moj, i karanja mojega ne htjeste primiti;
גם-אני באידכם אשחק אלעג בבא פחדכם | 26 |
Zato æu se i ja smijati vašoj nevolji, rugaæu se kad doðe èega se bojite;
בבא כשאוה (כשואה) פחדכם-- ואידכם כסופה יאתה בבא עליכם צרה וצוקה | 27 |
Kad kao pustoš doðe èega se bojite, i pogibao vaša kao oluja kad doðe, kad navali na vas nevolja i muka.
אז יקראנני ולא אענה ישחרנני ולא ימצאנני | 28 |
Tada æe me zvati, ali se neæu odazvati; rano æe tražiti, ali me neæe naæi.
תחת כי-שנאו דעת ויראת יהוה לא בחרו | 29 |
Jer mrziše na znanje, i straha Gospodnjega ne izabraše;
לא-אבו לעצתי נאצו כל-תוכחתי | 30 |
Ne pristaše na moj svjet, i preziraše sva karanja moja.
ויאכלו מפרי דרכם וממעצתיהם ישבעו | 31 |
Zato æe jesti plod od putova svojih, i nasitiæe se savjeta svojih.
כי משובת פתים תהרגם ושלות כסילים תאבדם | 32 |
Jer æe lude ubiti mir njihov, i bezumne æe pogubiti sreæa njihova.
ושמע לי ישכן-בטח ושאנן מפחד רעה | 33 |
Ali ko me sluša, boraviæe bezbrižno, i biæe na miru ne bojeæi se zla.