איכה 5
| זכר יהוה מה היה לנו הביט (הביטה) וראה את חרפתנו | 1 |
Опомени се, Господе, шта нас задеси; погледај и види срамоту нашу.
| נחלתנו נהפכה לזרים בתינו לנכרים | 2 |
Наследство наше привали се туђинцима, домови наши иностранцима.
| יתומים היינו אין (ואין) אב אמתינו כאלמנות | 3 |
Постасмо сироте, без оца, матере наше као удовице.
| מימינו בכסף שתינו עצינו במחיר יבאו | 4 |
Своју воду пијемо за новце, своја дрва купујемо.
| על צוארנו נרדפנו יגענו לא (ולא) הונח לנו | 5 |
На врату нам је јарам, и гоне нас; уморени немамо одмора.
| מצרים נתנו יד אשור לשבע לחם | 6 |
Пружамо руку к Мисирцима и Асирцима, да се наситимо хлеба.
| אבתינו חטאו אינם (ואינם) אנחנו (ואנחנו) עונתיהם סבלנו | 7 |
Оци наши згрешише, и нема их, а ми носимо безакоња њихова.
| עבדים משלו בנו פרק אין מידם | 8 |
Робови нам господаре, нема никога да избави из руку њихових.
| בנפשנו נביא לחמנו מפני חרב המדבר | 9 |
Са страхом за живот свој од мача у пустињи доносимо себи хлеб.
| עורנו כתנור נכמרו מפני זלעפות רעב | 10 |
Кожа нам поцрне као пећ од љуте глади.
| נשים בציון ענו בתלת בערי יהודה | 11 |
Срамоте жене на Сиону и девојке по градовима Јудиним.
| שרים בידם נתלו פני זקנים לא נהדרו | 12 |
Кнезове вешају својим рукама, не поштују лице старачко.
| בחורים טחון נשאו ונערים בעץ כשלו | 13 |
Младиће узимају под жрвње, и деца падају под дрвима.
| זקנים משער שבתו בחורים מנגינתם | 14 |
Стараца нема више на вратима, ни младића на певању.
| שבת משוש לבנו נהפך לאבל מחלנו | 15 |
Неста радости срцу нашем, игра наша претвори се у жалост.
| נפלה עטרת ראשנו אוי נא לנו כי חטאנו | 16 |
Паде венац с главе наше; тешко нама, што згрешисмо!
| על זה היה דוה לבנו--על אלה חשכו עינינו | 17 |
Стога је срце наше жалосно, стога очи наше потамнеше,
| על הר ציון ששמם שועלים הלכו בו | 18 |
Са горе Сиона, што опусте, и лисице иду по њој.
| אתה יהוה לעולם תשב כסאך לדור ודור | 19 |
Ти, Господе, остајеш довека, престо Твој од колена до колена.
| למה לנצח תשכחנו תעזבנו לארך ימים | 20 |
Зашто хоћеш да нас заборавиш довека, да нас оставиш задуго?
| השיבנו יהוה אליך ונשוב (ונשובה) חדש ימינו כקדם | 21 |
Обрати нас, Господе, к себи, и обратићемо се; понови дане наше како беху пре.
| כי אם מאס מאסתנו קצפת עלינו עד מאד | 22 |
Јер еда ли ћеш нас сасвим одбацити и гневити се на нас веома?
