< איוב 9 >
Ījabs atbildēja un sacīja:
אמנם ידעתי כי-כן ומה-יצדק אנוש עם-אל | 2 |
Patiesi, es zinu, ka tas tā ir: jo kā cilvēks varētu taisns būt tā stiprā Dieva priekšā?
אם-יחפץ לריב עמו-- לא-יעננו אחת מני-אלף | 3 |
Ja viņš grib ar To tiesāties, tad tas Viņam uz tūkstošiem ne vārda nevar atbildēt.
חכם לבב ואמיץ כח-- מי-הקשה אליו וישלם | 4 |
Viņš ir gudrs no sirds un stiprs no spēka; kas pret Viņu var tiepties un pastāvēt?
המעתיק הרים ולא ידעו-- אשר הפכם באפו | 5 |
Viņš pārceļ kalnus, un tie nemana, ka Viņš tos apgāž Savā dusmībā.
המרגיז ארץ ממקומה ועמודיה יתפלצון | 6 |
Viņš kustina zemi no viņas vietas, ka viņas pamati trīc.
האמר לחרס ולא יזרח ובעד כוכבים יחתם | 7 |
Viņš pavēl saulei, tad tā neuzlec, Viņš aizspiež zieģeli priekš zvaigznēm.
נטה שמים לבדו ודורך על-במתי ים | 8 |
Viņš viens izplata debesis un staigā pa jūras augstumiem.
עשה-עש כסיל וכימה וחדרי תמן | 9 |
Viņš radījis tos vāģus(Lāci), Orijonu un Sietiņu un tās zvaigznes pret dienasvidu.
עשה גדלות עד-אין חקר ונפלאות עד-אין מספר | 10 |
Viņš dara lielas lietas, ko nevar izprast, un brīnumus, ko nevar izskaitīt.
הן יעבר עלי ולא אראה ויחלף ולא-אבין לו | 11 |
Redzi, Viņš man iet secen, ka To neredzu, Viņš staigā garām, ka To nesamanu.
הן יחתף מי ישיבנו מי-יאמר אליו מה-תעשה | 12 |
Redzi, kad Viņš aizgrābj, kas Viņu kavēs, kas uz Viņu sacīs: ko Tu dari?
אלוה לא-ישיב אפו תחתו שחחו עזרי רהב | 13 |
Dievs neaptur Savas dusmas, apakš Viņa tā varenā palīgi lokās.
אף כי-אנכי אעננו אבחרה דברי עמו | 14 |
Kā tad nu es Viņam varētu atbildēt un atrast vārdus pret Viņu?
אשר אם-צדקתי לא אענה למשפטי אתחנן | 15 |
Jo, kad es arī taisns būtu, taču es nevaru atbildēt, bet man būtu savs soģis jāpielūdz.
אם-קראתי ויענני-- לא-אאמין כי-יאזין קולי | 16 |
Jebšu es sauktu, un Viņš man atbildētu, taču es nevarētu ticēt, ka Viņš klausīšot manu balsi.
אשר-בשערה ישופני והרבה פצעי חנם | 17 |
Jo Viņš sagrābtu mani tā kā ar vētru un vairotu manas nepelnītas vainas.
לא-יתנני השב רוחי כי ישבעני ממררים | 18 |
Viņš manam garam neļautu atspirgties, bet mani pieēdinātu ar rūgtumiem.
אם-לכח אמיץ הנה ואם-למשפט מי יועידני | 19 |
Ja spēka vajag, redzi, Viņš ir varens, un ja tiesā jānāk, kas Viņu sauks priekšā?
אם-אצדק פי ירשיעני תם-אני ויעקשני | 20 |
Ja es būtu taisns, tad mana mute mani pazudinātu, ja es būtu skaidrs, taču Viņš man pierādītu vainu.
תם-אני לא-אדע נפשי אמאס חיי | 21 |
Es esmu nenoziedzīgs, es savu dvēseli nežēloju, man riebj dzīvot.
אחת היא על-כן אמרתי--תם ורשע הוא מכלה | 22 |
Viena alga! tādēļ es saku: Viņš izdeldē nenoziedzīgu un bezdievīgu.
אם-שוט ימית פתאם-- למסת נקים ילעג | 23 |
Kad Viņa rīkste piepeši nonāvē, tad Viņš smejas par nenoziedzīgo izsamišanos.
ארץ נתנה ביד-רשע-- פני-שפטיה יכסה אם-לא אפוא מי-הוא | 24 |
Zeme top dota bezdievīgā rokā, Viņš apklāj viņas tiesnešu vaigus. Ja tas tā nav, kas tad to dara?
וימי קלו מני-רץ ברחו לא-ראו טובה | 25 |
Manas dienas jo ātras bijušas nekā skrējējs, tās ir aiztecējušas un labuma nav redzējušas.
חלפו עם-אניות אבה כנשר יטוש עלי-אכל | 26 |
Tās aizgājušas kā vieglas laivas, kā ērglis, kas šaujas uz barību.
אם-אמרי אשכחה שיחי אעזבה פני ואבליגה | 27 |
Kad es domāju: es gribu aizmirst savas vaimanas un pamest savu skumību un atspirgties,
יגרתי כל-עצבתי ידעתי כי-לא תנקני | 28 |
Tad es iztrūkstos par visām savām sāpēm; es zinu, ka Tu mani neturi par nenoziedzīgu,
אנכי ארשע למה-זה הבל איגע | 29 |
Ja man būs vainīgam būt, - kāpēc tad man velti nodarboties?
אם-התרחצתי במו- (במי-) שלג והזכותי בבר כפי | 30 |
Jebšu es mazgātos sniegā un šķīstītu savas rokas sārmā,
אז בשחת תטבלני ותעבוני שלמותי | 31 |
Taču Tu mani iemērktu bedrē, tā ka manas drēbes no manis kaunētos.
כי-לא-איש כמוני אעננו נבוא יחדו במשפט | 32 |
Jo Viņš nav tāds vīrs kā es, kam es varētu atbildēt, ka mēs kopā varētu iet priekš tiesas.
לא יש-בינינו מוכיח-- ישת ידו על-שנינו | 33 |
Nav mūsu starpā izšķīrēja, kas savu roku varētu likt uz mums abiem.
יסר מעלי שבטו ואמתו אל-תבעתני | 34 |
Kad Viņš atņemtu Savu rīksti no manis un Viņa biedēklis mani neiztrūcinātu, -
אדברה ולא איראנו כי לא-כן אנכי עמדי | 35 |
Tad es runātu un no Viņa nebītos; jo tā tas ar mani vis nav.