איוב 7
| הלא-צבא לאנוש על- (עלי-) ארץ וכימי שכיר ימיו | 1 |
Није ли човек на војсци на земљи? А дани његови нису ли као дани надничарски?
| כעבד ישאף-צל וכשכיר יקוה פעלו | 2 |
Као што слуга уздише за сеном и као што надничар чека да сврши,
| כן הנחלתי לי ירחי-שוא ולילות עמל מנו-לי | 3 |
Тако су мени дати у наследство месеци залудни и ноћи мучне одређене ми.
| אם-שכבתי-- ואמרתי מתי אקום ומדד-ערב ושבעתי נדדים עדי-נשף | 4 |
Кад легнем, говорим: Кад ћу устати? И кад ће проћи ноћ? И ситим се преврћући се до сванућа.
| לבש בשרי רמה וגיש (וגוש) עפר עורי רגע וימאס | 5 |
Тело је моје обучено у црве и у груде земљане, кожа моја пуца и рашчиња се.
| ימי קלו מני-ארג ויכלו באפס תקוה | 6 |
Дани моји бржи бише од чунка, и прођоше без надања.
| זכר כי-רוח חיי לא-תשוב עיני לראות טוב | 7 |
Опомени се да је мој живот ветар, да око моје неће више видети добра,
| לא-תשורני עין ראי עיניך בי ואינני | 8 |
Нити ће ме видети око које ме је виђало; и твоје очи кад погледају на ме, мене неће бити.
| כלה ענן וילך כן יורד שאול לא יעלה (Sheol h7585) | 9 |
Као што се облак разилази и нестаје га, тако ко сиђе у гроб, неће изаћи, (Sheol h7585)
| לא-ישוב עוד לביתו ולא-יכירנו עוד מקמו | 10 |
Неће се више вратити кући својој, нити ће га више познати место његово.
| גם-אני לא אחשך-פי אדברה בצר רוחי אשיחה במר נפשי | 11 |
Зато ја нећу бранити устима својим, говорићу у тузи духа свог, нарицати у јаду душе своје.
| הים-אני אם-תנין כי-תשים עלי משמר | 12 |
Еда ли сам море или кит, те си наместио стражу око мене?
| כי-אמרתי תנחמני ערשי ישא בשיחי משכבי | 13 |
Кад кажем: Потешиће ме одар мој, постеља ће ми моја олакшати тужњаву,
| וחתתני בחלמות ומחזינות תבעתני | 14 |
Тада ме страшиш снима и препадаш ме утварама,
| ותבחר מחנק נפשי מות מעצמותי | 15 |
Те душа моја воли бити удављена, воли смрт него кости моје.
| מאסתי לא-לעלם אחיה חדל ממני כי-הבל ימי | 16 |
Додијало ми је; нећу до века живети; прођи ме се; јер су дани моји таштина.
| מה-אנוש כי תגדלנו וכי-תשית אליו לבך | 17 |
Шта је човек да га много цениш и да мариш за њ?
| ותפקדנו לבקרים לרגעים תבחננו | 18 |
Да га походиш свако јутро, и сваки час кушаш га?
| כמה לא-תשעה ממני לא-תרפני עד-בלעי רקי | 19 |
Кад ћеш се одвратити од мене и пустити ме да прогутам пљуванку своју?
| חטאתי מה אפעל לך-- נצר האדם למה שמתני למפגע לך ואהיה עלי למשא | 20 |
Згрешио сам; шта ћу Ти чинити, о чувару људски? Зашто си ме метнуо себи за белегу, те сам себи на тегобу?
| ומה לא-תשא פשעי-- ותעביר את-עוני כי-עתה לעפר אשכב ושחרתני ואינני | 21 |
Зашто ми не опростиш грех мој и не уклониш моје безакоње? Јер ћу сад лећи у прах, и кад ме потражиш, мене неће бити.
