איוב 7
| הלא-צבא לאנוש על- (עלי-) ארץ וכימי שכיר ימיו | 1 |
Izali czas nie jest zamierzony człowiekowi na ziemi? a jako dni najemnicze nie są dni jego?
| כעבד ישאף-צל וכשכיר יקוה פעלו | 2 |
Jako sługa pragnie cienia, a jako najemnik czeka końca pracy swojej:
| כן הנחלתי לי ירחי-שוא ולילות עמל מנו-לי | 3 |
Takiem ja prawem dziedzicznem wziął miesiące próżne, a nocy boleśne są mi naznaczone.
| אם-שכבתי-- ואמרתי מתי אקום ומדד-ערב ושבעתי נדדים עדי-נשף | 4 |
Układęli się, tedy mówię: Kiedyż wstanę? a rychło pominie noc? i pełen bywam myślenia aż do świtania.
| לבש בשרי רמה וגיש (וגוש) עפר עורי רגע וימאס | 5 |
Obleczone jest ciało moje w robaki i w plugastwo z prochu; skóra moja popadała się, i rozsiadła się.
| ימי קלו מני-ארג ויכלו באפס תקוה | 6 |
Dni moje prędsze są, niż czółnek tkacki, i strawione są bez nadziei.
| זכר כי-רוח חיי לא-תשוב עיני לראות טוב | 7 |
Wspomnij, o Panie! iż wiatrem jest żywot mój, nie wróci się oko moje, aby widziało dobre rzeczy.
| לא-תשורני עין ראי עיניך בי ואינני | 8 |
Ani mię ogląda oko, które mię widywało; oczy twoje obrócone będą na mię, a mnie nie będzie.
| כלה ענן וילך כן יורד שאול לא יעלה (Sheol h7585) | 9 |
Jako niszczeje obłok i przemija, tak zstępujący do grobu nie wynijdzie; (Sheol h7585)
| לא-ישוב עוד לביתו ולא-יכירנו עוד מקמו | 10 |
Nie wróci się więcej do domu swego, ani go więcej pozna miejsce jego.
| גם-אני לא אחשך-פי אדברה בצר רוחי אשיחה במר נפשי | 11 |
Przetoż ja nie mogę zawściągnąć ust moich; mówić będę w utrapieniu ducha mego, będę rozmawiał w gorzkości duszy mojej.
| הים-אני אם-תנין כי-תשים עלי משמר | 12 |
Izażem ja jest morze, albo wieloryb, zasię mię osadził strażą?
| כי-אמרתי תנחמני ערשי ישא בשיחי משכבי | 13 |
Gdym rzekł: Pocieszy mię łoże moje, i ulży mi narzekania mego pościel moja:
| וחתתני בחלמות ומחזינות תבעתני | 14 |
Tedy mię straszysz przez sny, i przez widzenia trwożysz mną.
| ותבחר מחנק נפשי מות מעצמותי | 15 |
A przetoż obrała sobie powieszenie dusz moja, a śmierć raczej, niż zostać w kościach.
| מאסתי לא-לעלם אחיה חדל ממני כי-הבל ימי | 16 |
Sprzykrzyłem sobie żywot, nie wiecznie będę żyw. Zaniechajże mię, bo marnością są dni moje.
| מה-אנוש כי תגדלנו וכי-תשית אליו לבך | 17 |
Cóż jest człowiek, że go tak wielce ważysz? a że przykładasz ku niemu serce twoje?
| ותפקדנו לבקרים לרגעים תבחננו | 18 |
A że go nawiedzasz na każdy zaranek? i na każdą chwilę doświadczasz go?
| כמה לא-תשעה ממני לא-תרפני עד-בלעי רקי | 19 |
Pokądże się nie odwrócisz odemnie? a nie zaniechasz mię, ażbym przełknął ślinę moję?
| חטאתי מה אפעל לך-- נצר האדם למה שמתני למפגע לך ואהיה עלי למשא | 20 |
Zgrzeszyłem, cóż mam czynić? o stróżu ludzki! czemuś mię sobie za cel położył, abym był sam sobie ciężarem?
| ומה לא-תשא פשעי-- ותעביר את-עוני כי-עתה לעפר אשכב ושחרתני ואינני | 21 |
Przecz nie odejmiesz przestępstwa mego, i nie przepuścisz nieprawości mojej? Bo się teraz w prochu położę, a choćbyś mię szukał rano, nie będzie mię.
