איוב 7
| הלא-צבא לאנוש על- (עלי-) ארץ וכימי שכיר ימיו | 1 |
Vai cilvēkam nav karš virs zemes, un vai viņa dienas nav kā algādža dienas?
| כעבד ישאף-צל וכשכיר יקוה פעלו | 2 |
Tā kā kalps ilgojās pēc ēnas un kā algādzis gaida uz savu algu,
| כן הנחלתי לי ירחי-שוא ולילות עמל מנו-לי | 3 |
Tāpat man nākuši daudz bēdīgi mēneši, un grūtas naktis man ir piešķirtas.
| אם-שכבתי-- ואמרתי מתי אקום ומדד-ערב ושבעתי נדדים עדי-נשף | 4 |
Kad apguļos, tad es saku: kad atkal celšos? un vakars vilcinājās, un es apnīkstu mētāties gultā līdz gaismai.
| לבש בשרי רמה וגיש (וגוש) עפר עורי רגע וימאס | 5 |
Mana miesa ir apsegta ar tārpiem un vātīm, mana āda sadzīst un čūlo atkal.
| ימי קלו מני-ארג ויכלו באפס תקוה | 6 |
Manas dienas ir ātrākas nekā vēvera (audēja) spole un beidzās bez nekādas cerības.
| זכר כי-רוח חיי לא-תשוב עיני לראות טוב | 7 |
Piemini, ka mana dzīvība ir vējš un mana acs labuma vairs neredzēs.
| לא-תשורני עין ראי עיניך בי ואינני | 8 |
Acs, kas nu mani redz, manis vairs neredzēs. Tavas acis uz mani skatās, un es vairs neesmu.
| כלה ענן וילך כן יורד שאול לא יעלה (Sheol h7585) | 9 |
Mākonis iznīkst un aiziet, - tāpat kas kapā nogrimst, nenāks atkal augšām. (Sheol h7585)
| לא-ישוב עוד לביתו ולא-יכירנו עוד מקמו | 10 |
Viņš neatgriezīsies atkal savā namā, un viņa vieta viņu vairs nepazīs.
| גם-אני לא אחשך-פי אדברה בצר רוחי אשיחה במר נפשי | 11 |
Tā tad es savu muti neturēšu, es runāšu savās sirds bēdās, es žēlošos savā sirdsrūgtumā.
| הים-אני אם-תנין כי-תשים עלי משמר | 12 |
Vai tad es esmu kā jūra, vai kā liela jūras zivs, ka tu ap mani noliec vakti?
| כי-אמרתי תנחמני ערשי ישא בשיחי משכבי | 13 |
Kad es saku: mana gulta man iepriecinās, manas cisas atvieglinās manas vaimanas,
| וחתתני בחלמות ומחזינות תבעתני | 14 |
Tad Tu mani izbiedē ar sapņiem, un caur parādīšanām Tu mani iztrūcini,
| ותבחר מחנק נפשי מות מעצמותי | 15 |
Tā ka mana dvēsele vēlās būt nožņaugta, labāki mirt nekā tā izģinst.
| מאסתי לא-לעלם אחיה חדל ממני כי-הבל ימי | 16 |
Es esmu apnicis, man netīk mūžam dzīvot; atstājies jel no manis, jo manas dienas ir kā nekas.
| מה-אנוש כי תגדלנו וכי-תשית אליו לבך | 17 |
Kas ir cilvēks, ka Tu viņu tik augsti turi un ka Tu viņu lieci vērā,
| ותפקדנו לבקרים לרגעים תבחננו | 18 |
Un viņu piemeklē ik rītu, viņu pārbaudi ik acumirkli,
| כמה לא-תשעה ממני לא-תרפני עד-בלעי רקי | 19 |
Ka Tu nemaz no manis neatstājies un mani nepameti, ne siekalas ierīt?
| חטאתי מה אפעל לך-- נצר האדם למה שמתני למפגע לך ואהיה עלי למשא | 20 |
Ja esmu grēkojis, ko es Tev darīšu, Tu cilvēku sargs? Kāpēc Tu mani esi licis Sev par mērķi, ka es sev pašam palicis par nastu?
| ומה לא-תשא פשעי-- ותעביר את-עוני כי-עתה לעפר אשכב ושחרתני ואינני | 21 |
Un kāpēc Tu manus pārkāpumus nepiedod un neatņem manu noziegumu? Jo nu es apgulšos pīšļos, un kad Tu mani meklēsi, tad manis vairs nebūs.
