איוב 6
| ויען איוב ויאמר | 1 |
Maar Job antwoordde en zeide:
| לו--שקול ישקל כעשי והיתי (והותי) במאזנים ישאו-יחד | 2 |
Och, of mijn verdriet recht gewogen wierd, en men mijn ellende samen in een weegschaal ophief!
| כי-עתה--מחול ימים יכבד על-כן דברי לעו | 3 |
Want het zou nu zwaarder zijn dan het zand der zeeen; daarom worden mijn woorden opgezwolgen.
| כי חצי שדי עמדי--אשר חמתם שתה רוחי בעותי אלוה יערכוני | 4 |
Want de pijlen des Almachtigen zijn in mij, welker vurig venijn mijn geest uitdrinkt; de verschrikkingen Gods rusten zich tegen mij.
| הינהק-פרא עלי-דשא אם יגעה-שור על-בלילו | 5 |
Rochelt ook de woudezel bij het jonge gras? Loeit de os bij zijn voeder?
| היאכל תפל מבלי-מלח אם-יש-טעם בריר חלמות | 6 |
Wordt ook het onsmakelijke gegeten zonder zout? Is er smaak in het witte des dooiers?
| מאנה לנגוע נפשי המה כדוי לחמי | 7 |
Mijn ziel weigert uw woorden aan te roeren; die zijn als mijn laffe spijze.
| מי-יתן תבוא שאלתי ותקותי יתן אלוה | 8 |
Och, of mijn begeerte kwame, en dat God mijn verwachting gave;
| ויאל אלוה וידכאני יתר ידו ויבצעני | 9 |
En dat het Gode beliefde, dat Hij mij verbrijzelde, Zijn hand losliet, en een einde met mij maakte!
| ותהי-עוד נחמתי-- ואסלדה בחילה לא יחמול כי-לא כחדתי אמרי קדוש | 10 |
Dat zou nog mijn troost zijn, en zou mij verkwikken in den weedom, zo Hij niet spaarde; want ik heb de redenen des Heiligen niet verborgen gehouden.
| מה-כחי כי-איחל ומה-קצי כי-אאריך נפשי | 11 |
Wat is mijn kracht, dat ik hopen zou? Of welk is mijn einde, dat ik mijn leven verlengen zou?
| אם-כח אבנים כחי אם-בשרי נחוש | 12 |
Is mijn kracht stenen kracht? Is mijn vlees staal?
| האם אין עזרתי בי ותשיה נדחה ממני | 13 |
Is dan mijn hulp niet in mij, en is de wijsheid uit mij verdreven?
| למס מרעהו חסד ויראת שדי יעזוב | 14 |
Aan hem, die versmolten is, zou van zijn vriend weldadigheid geschieden; of hij zou de vreze des Almachtigen verlaten.
| אחי בגדו כמו-נחל כאפיק נחלים יעברו | 15 |
Mijn broeders hebben trouwelooslijk gehandeld als een beek; als de storting der beken gaan zij door;
| הקדרים מני-קרח עלימו יתעלם-שלג | 16 |
Die verdonkerd zijn van het ijs, en in dewelke de sneeuw zich verbergt.
| בעת יזרבו נצמתו בחמו נדעכו ממקומם | 17 |
Ten tijde, als zij van hitte vervlieten, worden zij uitgedelgd; als zij warm worden, verdwijnen zij uit haar plaats.
| ילפתו ארחות דרכם יעלו בתהו ויאבדו | 18 |
De gangen haars wegs wenden zich ter zijde af; zij lopen op in het woeste, en vergaan.
| הביטו ארחות תמא הליכת שבא קוו-למו | 19 |
De reizigers van Thema zien ze, de wandelaars van Scheba wachten op haar.
| בשו כי-בטח באו עדיה ויחפרו | 20 |
Zij worden beschaamd, omdat elkeen vertrouwde; als zij daartoe komen, zo worden zij schaamrood.
| כי-עתה הייתם לא תראו חתת ותיראו | 21 |
Voorwaar, alzo zijt gijlieden mij nu niets geworden; gij hebt gezien de ontzetting, en gij hebt gevreesd.
| הכי-אמרתי הבו לי ומכחכם שחדו בעדי | 22 |
Heb ik gezegd: Brengt mij, en geeft geschenken voor mij van uw vermogen?
| ומלטוני מיד-צר ומיד עריצים תפדוני | 23 |
Of bevrijdt mij van de hand des verdrukkers, en verlost mij van de hand der tirannen?
| הורוני ואני אחריש ומה-שגיתי הבינו לי | 24 |
Leert mij, en ik zal zwijgen, en geeft mij te verstaan, waarin ik gedwaald heb.
| מה-נמרצו אמרי-ישר ומה-יוכיח הוכח מכם | 25 |
O, hoe krachtig zijn de rechte redenen! Maar wat bestraft het bestraffen, dat van ulieden is?
| הלהוכח מלים תחשבו ולרוח אמרי נואש | 26 |
Zult gij, om te bestraffen, woorden bedenken, en zullen de redenen des mismoedigen voor wind zijn?
| אף-על-יתום תפילו ותכרו על-ריעכם | 27 |
Ook werpt gij u op een wees; en gij graaft tegen uw vriend.
| ועתה הואילו פנו-בי ועל-פניכם אם-אכזב | 28 |
Maar nu, belieft het u, wendt u tot mij, en het zal voor ulieder aangezicht zijn, of ik liege.
| שובו-נא אל-תהי עולה ושבי (ושבו) עוד צדקי-בה | 29 |
Keert toch weder, laat er geen onrecht wezen, ja, keert weder; nog zal mijn gerechtigheid daarin zijn.
| היש-בלשוני עולה אם-חכי לא-יבין הוות | 30 |
Zou onrecht op mijn tong wezen? Zou mijn gehemelte niet de ellenden te verstaan geven?
