< איוב 4 >
ויען אליפז התימני ויאמר | 1 |
Tad prozbori Elifaz Temanac i reče:
הנסה דבר אליך תלאה ועצר במלין מי יוכל | 2 |
“Možeš li podnijeti da ti progovorim? Ali tko se može uzdržat' od riječi!
הנה יסרת רבים וידים רפות תחזק | 3 |
Eto, mnoge ljude ti si poučio, okrijepio si iznemogle mišice;
כושל יקימון מליך וברכים כרעות תאמץ | 4 |
riječju svojom klonule si pridizao, ojačavao si koljena klecava.
כי עתה תבוא אליך ותלא תגע עדיך ותבהל | 5 |
A kad tebe stiže, klonuo si duhom, na tebe kad pade, čitav si se smeo!
הלא יראתך כסלתך תקותך ותם דרכיך | 6 |
Zar pobožnost tvoja nadu ti ne daje, neporočnost tvoja životu ufanje?
זכר-נא--מי הוא נקי אבד ואיפה ישרים נכחדו | 7 |
TÓa sjeti se: nevin - propade li kada? Kada su zatrti bili pravednici?
כאשר ראיתי חרשי און וזרעי עמל יקצרהו | 8 |
Iz iskustva zborim: nesrećom tko ore i nevolju sije, nju će i požeti.
מנשמת אלוה יאבדו ומרוח אפו יכלו | 9 |
Od daha Božjega oni pogibaju, na gnjevni mu disaj nestaju sa zemlje.
שאגת אריה וקול שחל ושני כפירים נתעו | 10 |
Rika lavlja, urlik leopardov krše se k'o zubi u lavića.
ליש אבד מבלי-טרף ובני לביא יתפרדו | 11 |
Lav ugiba jer mu nesta plijena, rasuli se mladi lavičini.
ואלי דבר יגנב ותקח אזני שמץ מנהו | 12 |
Tajna riječ se meni objavila, šapat njen je uho moje čulo.
בשעפים מחזינות לילה בנפל תרדמה על-אנשים | 13 |
Noću, kada snovi duh obuzmu i san dubok kad na ljude pada,
פחד קראני ורעדה ורב עצמותי הפחיד | 14 |
strah i trepet mene su svladali, kosti moje žestoko se stresle.
ורוח על-פני יחלף תסמר שערת בשרי | 15 |
Dah mi neki preko lica prođe, digoše se dlake na mom tijelu.
יעמד ולא אכיר מראהו-- תמונה לנגד עיני דממה וקול אשמע | 16 |
Stajao je netko - lica mu ne poznah - ali likom bješe pred očima mojim. Posvuda tišina; uto začuh šapat:
האנוש מאלוה יצדק אם מעשהו יטהר-גבר | 17 |
'Zar je smrtnik koji pred Bogom pravedan? Zar je čovjek čist pred svojim Stvoriteljem?
הן בעבדיו לא יאמין ובמלאכיו ישים תהלה | 18 |
Ni slugama svojim više ne vjeruje, i anđele svoje za grijeh okrivljuje -
אף שכני בתי-חמר--אשר-בעפר יסודם ידכאום לפני-עש | 19 |
kako ne bi onda goste stanova glinenih kojima je temelj u prahu zemaljskom. Gle, kao moljce njih sveudilj satiru:
מבקר לערב יכתו מבלי משים לנצח יאבדו | 20 |
od jutra do mraka u prah pretvore, nestaju zasvagda - nitko i ne vidi.
הלא-נסע יתרם בם ימותו ולא בחכמה | 21 |
Iščupan je kolčić njihova šatora, pogibaju skoro, mudrost ne spoznavši.'