איוב 37
| אף-לזאת יחרד לבי ויתר ממקומו | 1 |
Ja, hierover siddert mijn hart, En springt op van zijn plaats.
| שמעו שמוע ברגז קלו והגה מפיו יצא | 2 |
Hoort, hoort het bulderen van zijn stem, Het gebrom, dat komt uit zijn mond.
| תחת-כל-השמים ישרהו ואורו על-כנפות הארץ | 3 |
Langs heel de hemel slingert Hij zijn bliksem, En tot de grenzen der aarde.
| אחריו ישאג-קול-- ירעם בקול גאונו ולא יעקבם כי-ישמע קולו | 4 |
Zijn stem gromt achter Hem aan, Hij dondert met zijn machtige kreet; Hij houdt de bliksem niet terug, Wanneer zijn stem zich laat horen.
| ירעם אל בקולו נפלאות עשה גדלות ולא נדע | 5 |
Maar ook wonderen wrocht God door zijn stem, Doet grote, onbegrijpelijke dingen!
| כי לשלג יאמר-- הוא-ארץ וגשם מטר וגשם מטרות עזו | 6 |
Hij spreekt tot de sneeuw: Val op aarde neer; Tot de regenstromen: Weest hevig!
| ביד-כל-אדם יחתום-- לדעת כל-אנשי מעשהו | 7 |
Dan sluit Hij alle mensen op, Opdat ieder sterveling zijn werk erkent;
| ותבוא חיה במו-ארב ובמעונתיה תשכן | 8 |
Ook de dieren zoeken hun schuilplaats op, En leggen zich neer in hun holen.
| מן-החדר תבוא סופה וממזרים קרה | 9 |
Uit zijn kamer komt de wervelwind, Uit zijn voorraadschuren de koude;
| מנשמת-אל יתן-קרח ורחב מים במוצק | 10 |
Door de adem Gods wordt het ijs gestolten, De watervlakte in boeien gelegd;
| אף-ברי יטריח עב יפיץ ענן אורו | 11 |
Het zwerk belaadt Hij met dampen, En spreidt zijn lichtende wolken uit.
| והוא מסבות מתהפך בתחבולתו לפעלם כל אשר יצום על-פני תבל ארצה | 12 |
Ze zweven naar alle kanten rond, En gaan, zoals Hij het beschikt, Om te volbrengen, wat Hij hun gebiedt, Op de oppervlakte der aarde:
| אם-לשבט אם-לארצו-- אם-לחסד ימצאהו | 13 |
Is het tot straf, ze volbrengen zijn wil; Is het tot zegen, ze voeren hem uit.
| האזינה זאת איוב עמד והתבונן נפלאות אל | 14 |
Job, schenk er uw aandacht aan, Houd op, en let op Gods wonderen!
| התדע בשום-אלוה עליהם והפיע אור עננו | 15 |
Begrijpt ge, hoe God ze gebiedt, En het licht van zijn wolken doet flitsen;
| התדע על-מפלשי-עב מפלאות תמים דעים | 16 |
Begrijpt ge iets van het zweven der wolken, Van de wonderwerken van den Alwetende?
| אשר-בגדיך חמים-- בהשקט ארץ מדרום | 17 |
Gij, wiens kleren te warm zijn, Als de aarde amechtig van de zuidenwind ligt:
| תרקיע עמו לשחקים חזקים כראי מוצק | 18 |
Kunt gij, evenals Hij, het zwerk tot een uitspansel strijken, Vast als een spiegel van gegoten metaal?
| הודיענו מה-נאמר לו לא-נערך מפני-חשך | 19 |
Laat mij weten, wat wij Hem zullen zeggen, Wij, die door de duisternis hulpeloos staan!
| היספר-לו כי אדבר אם-אמר איש כי יבלע | 20 |
Zal deze wijken wanneer ik het zeg; Worden weggevaagd, als de mens het beveelt?
| ועתה לא ראו אור-- בהיר הוא בשחקים ורוח עברה ותטהרם | 21 |
Neen, thans aanschouwt men geen licht, Het is door de wolken verduisterd; Maar een wind steekt op, en bezemt ze weg:
| מצפון זהב יאתה על-אלוה נורא הוד | 22 |
En uit het Noorden breekt de goudglans door! God is van ontzagwekkende luister omringd:
| שדי לא-מצאנהו שגיא-כח ומשפט ורב-צדקה לא יענה | 23 |
Wij dringen dus niet tot den Almachtige door! Hij is groot in kracht en gerechtigheid; Hij is de Heer van het recht, die nimmer verdrukt!
| לכן יראוהו אנשים לא-יראה כל-חכמי-לב | 24 |
Daarom moeten de mensen Hem vrezen, Doorgronden Hem al de wijzen niet!
