איוב 31

1 ברית כרתי לעיני ומה אתבונן על-בתולה

Uczyniłem przymierze z oczyma swemi, abym nie pomyślał o pannie.

2 ומה חלק אלוה ממעל ונחלת שדי ממרמים

Bo cóż za dział od Boga z góry? a co za dziedzictwo Wszechmocnego z wysokości?

3 הלא-איד לעול ונכר לפעלי און

Azaż nie nagotowane zginienie złośnikom, a sroga pomsta czyniącym nieprawość?

4 הלא-הוא יראה דרכי וכל-צעדי יספור

Azaż on nie widzi dróg moich, a wszystkich kroków moich nie liczy?

5 אם-הלכתי עם-שוא ותחש על-מרמה רגלי

Jeźlim chodził w kłamstwie, a spieszyła się na zdradę noga moja:

6 ישקלני במאזני-צדק וידע אלוה תמתי

Niech mię zważy na wadze sprawiedliwej, a niech Bóg pozna szczerość moję.

7 אם תטה אשרי מני הדרך ואחר עיני הלך לבי ובכפי דבק מאום

Jeźliż ustąpiła noga moja z drogi, a za oczyma memi szłoli serce moje, i do rąk moich jeźliż przylgnęła jaka zmaza:

8 אזרעה ואחר יאכל וצאצאי ישרשו

Tedy niechże ja sieję, a inszy niech pożywa, a moje latorośle niech będą wykorzenione.

9 אם-נפתה לבי על-אשה ועל-פתח רעי ארבתי

Jeźli zwiedzione jest serce moje do niewiasty, i jeźlim czyhał u drzwi przyjaciela mego:

10 תטחן לאחר אשתי ועליה יכרעון אחרין

Niechajże mele innemu żona moja, a niechaj się nad nią inni schylają.

11 כי-הוא (היא) זמה והיא (והוא) עון פלילים

Boć to jest sprosny występek, a nieprawość osądzenia godna,

12 כי אש היא עד-אבדון תאכל ובכל-תבואתי תשרש

Gdyż ten ogień aż do zatracenia pożera, a dochody moje wszystkie wykorzenić może.

13 אם-אמאס--משפט עבדי ואמתי ברבם עמדי

Jeźlim stronił od sądu z sługą moim, albo z służebnicą moją, gdy ze mną sprzeczkę mieli,

14 ומה אעשה כי-יקום אל וכי-יפקד מה אשיבנו

(Bo cóżbym czynił, gdyby powstał Bóg? albo gdyby pytał, cobym mu odpowiedział?

15 הלא-בבטן עשני עשהו ויכננו ברחם אחד

Izaż nie ten, który mię w żywocie uczynił, nie uczynił też i onego? a nie onże nas sam w żywocie wykształtował?)

16 אם-אמנע מחפץ דלים ועיני אלמנה אכלה

Jeźliżem odmówił ubogim, czego chcieli, a oczy wdowy jeźliżem zasmucił;

17 ואכל פתי לבדי ולא-אכל יתום ממנה

Jeźliżem jadł sztuczkę swoję sam, a nie jadała i sierota z niej;

18 כי מנעורי גדלני כאב ומבטן אמי אנחנה

(Albowiem sierota z młodości mojej rosła ze mną, jako u ojca; a jakom wyszedł z żywota matki mojej, byłem wdowie za wodza.)

19 אם-אראה אובד מבלי לבוש ואין כסות לאביון

Jeźliżem widział kogo ginącego dla tego, że szaty nie miał, a nie dałem żebrakowi odzienia;

20 אם-לא ברכוני חלצו ומגז כבשי יתחמם

Jeźliże mi nie błogosławiły biodra jego, że się wełną owiec moich zagrzał;

21 אם-הניפותי על-יתום ידי כי-אראה בשער עזרתי

Jeźliżem podniósł przeciwko sierocie rękę swoję, gdym widział w bramie pomoc moję:

22 כתפי משכמה תפול ואזרעי מקנה תשבר

Tedy niech odpadnie łopatka moja od plec swych, a ramię moje z stawu swego niech wytracone będzie.

23 כי פחד אלי איד אל ומשאתו לא אוכל

Albowiem lękałem się skruszenia od Boga, a przed jego zacnością nie mógłbym się ostać.

24 אם-שמתי זהב כסלי ולכתם אמרתי מבטחי

Jeźlim pokładał w złocie nadzieję moję, a do bryły złota mawiałem: Tyś ufanie moje;

25 אם-אשמח כי-רב חילי וכי-כביר מצאה ידי

Jeźlim się weselił z wielu bogactw moich, a iż wiele nabyła ręka moja;

26 אם-אראה אור כי יהל וירח יקר הלך

Jeźlim patrzał na światłość słońca, gdy świeciło, a na miesiąc, gdy wspaniało chodził;

27 ויפת בסתר לבי ותשק ידי לפי

I dało się uwieść potajemnie serce moje, a całowały rękę moję usta moje:

28 גם-הוא עון פלילי כי-כחשתי לאל ממעל

I toćby była nieprawość osądzenia godna; bobym się tem zaprzał Boga z wysokości.

29 אם-אשמח בפיד משנאי והתעררתי כי-מצאו רע

Jeźliżem się weselił z upadku nienawidzącego mię, a jeźlim się cieszył, gdy mu się źle powodziło.

30 ולא-נתתי לחטא חכי-- לשאל באלה נפשו

(I owszem nie dałem zgrzeszyć ustom moim, abym miał żądać przeklęstwa duszy jego.)

31 אם-לא אמרו מתי אהלי מי-יתן מבשרו לא נשבע

Azaż nie mawiali domownicy moi: Oby nam kto dał mięsa tego, nie możemy się i najeść?

32 בחוץ לא-ילין גר דלתי לארח אפתח

Bo gość nie nocował na dworze, a drzwi moje otwierałem podróżnemu.

33 אם-כסיתי כאדם פשעי-- לטמון בחבי עוני

Jeźlim zakrywał, jako ludzie zwykli, przestępstwa moje, i chowałem w skrytości mojej nieprawość moję;

34 כי אערוץ המון רבה-- ובוז-משפחות יחתני ואדם לא-אצא פתח

I choćbym był mógł potłumić zgraję wielką, jednak i najpodlejszy z domu ustraszył mię; przetożem milczał, i nie wychodziłem ze drzwi.

35 מי יתן-לי שמע לי-- הן-תוי שדי יענני וספר כתב איש ריבי

Obym miał kogo, coby mię wysłuchał; ale oto ten jest znak mój, że Wszechmogący sam odpowie za mię, i księga, którą napisał przeciwnik mój.

36 אם-לא על-שכמי אשאנו אענדנו עטרות לי

Czylibym jej na ramieniu swojem nie nosił? a nie przywiązałbym jej sobie miasto korony?

37 מספר צעדי אגידנו כמו-נגיד אקרבנו

Liczbę kroków moich oznajmiłbym mu; jako do książęcia przystąpiłbym do niego.

38 אם-עלי אדמתי תזעק ויחד תלמיה יבכיון

Jeźliż przeciw mnie ziemia moja wołała, a jeźliże z nią społem zagony jej płakały;

39 אם-כחה אכלתי בלי-כסף ונפש בעליה הפחתי

Jeźliżem pożytków jej używał bez pieniędzy, i jeźlim do wzdychania przywodził dzierżawców jej:

40 תחת חטה יצא חוח--ותחת-שערה באשה תמו דברי איוב

Miasto pszenicy niech wznijdzie oset, a miasto jęczmienia kąkol. Tu się skończyły słowa Ijobowe.