< איוב 30 >

ועתה שחקו עלי-- צעירים ממני לימים אשר-מאסתי אבותם-- לשית עם-כלבי צאני 1
Bet nu par mani smejas, kas jaunāki nekā es, kuru tēvus es nebūtu cienījis likt pie saviem lopu suņiem.
גם-כח ידיהם למה לי עלימו אבד כלח 2
Viņu roku spēku kur es to liktu? viņu zaļums un krietnums bija pagalam.
בחסר ובכפן גלמוד הערקים ציה--אמש שואה ומשאה 3
No trūkuma un bada izdēdējuši tie grauza noras, tumšās tuksneša un posta vietās.
הקטפים מלוח עלי-שיח ושרש רתמים לחמם 4
Tie nātres izplūca pa krūmiem un paegļu saknes tiem bija par barību.
מן-גו יגרשו יריעו עלימו כגנב 5
No ļaužu vidus tie tapa izdzīti un tiem uzkliedza kā zagļiem.
בערוץ נחלים לשכן חרי עפר וכפים 6
Bailīgās gravās tiem bija jādzīvo, ir zemes un akmeņu caurumos.
בין-שיחים ינהקו תחת חרול יספחו 7
Krūmos tie brēca, un dadžos tie gūlās,
בני-נבל גם-בני בלי-שם-- נכאו מן-הארץ 8
Nesaprašu un negoda ļaužu bērni, kas no zemes bija izdzīti!
ועתה נגינתם הייתי ואהי להם למלה 9
Bet nu es tiem esmu tapis par dziesmiņu un esmu tiem par pasaku.
תעבוני רחקו מני ומפני לא-חשכו רק 10
Tie mani tura par negantību, atstājās tālu no manis un nekaunas man vaigā spļaudīt.
כי-יתרו (יתרי) פתח ויענני ורסן מפני שלחו 11
Jo Dievs manu dvēseli ir darījis gurdenu un mani apbēdinājis; tad tie vairs nevaldās manā priekšā.
על-ימין פרחח יקומו רגלי שלחו ויסלו עלי ארחות אידם 12
Pa labo roku ceļas puikas un stumda manas kājas un taisa savu ceļu, mani samaitāt.
נתסו נתיבתי להותי יעילו לא עזר למו 13
Tie salauž manu laipu, tie palīdz mani gāzt, paši būdami bez palīga.
כפרץ רחב יאתיו תחת שאה התגלגלו 14
Tie nāk kā caur platu plīsumu; ar lielu troksni tie plūst šurpu.
ההפך עלי בלהות תרדף כרוח נדבתי וכעב עברה ישעתי 15
Briesmas man uzbrukušas, kā ar vētru aizdzīta mana godība, un kā mākonis nozudusi mana laime.
ועתה--עלי תשתפך נפשי יאחזוני ימי-עני 16
Tādēļ nu mana dvēsele nerimst iekš manis, un bēdu laiks mani aizgrābis.
לילה--עצמי נקר מעלי וערקי לא ישכבון 17
Naktī mani kauli top izurbti iekš manis, un kas mani grauž, nerimst.
ברב-כח יתחפש לבושי כפי כתנתי יאזרני 18
Caur varenu spēku mans apģērbs pārvērties; tas mani žņaudz, kā apkakle.
הרני לחמר ואתמשל כעפר ואפר 19
Viņš mani iemetis dubļos, un es esmu tapis kā pīšļi un pelni.
אשוע אליך ולא תענני עמדתי ותתבנן בי 20
Es Tevi piesaucu, bet Tu man neatbildi, es gaidu, bet Tu tik skaties.
תהפך לאכזר לי בעצם ידך תשטמני 21
Tu pret mani esi palicis briesmīgs, ar Savu vareno roku Tu man turies pretī.
תשאני אל-רוח תרכיבני ותמגגני תשוה (תשיה) 22
Tu mani pacēli, kā vējš mani aiznes, un man izkūst visa laime.
כי-ידעתי מות תשיבני ובית מועד לכל-חי 23
Jo es zinu, ka Tu mani nodosi nāvē, kur visi dzīvie kopā aiziet mājot.
אך לא-בעי ישלח-יד אם-בפידו להן שוע 24
Tomēr, vai krītot neizstiepj roku, jeb vai bojā ejot nebrēc.
אם-לא בכיתי לקשה-יום עגמה נפשי לאביון 25
Vai es neraudāju par grūtdienīti vai mana dvēsele nenoskuma par apbēdināto?
כי טוב קויתי ויבא רע ואיחלה לאור ויבא אפל 26
Bet kad es nu gaidīju labumu, tad nāca ļaunums; kad es cerēju uz gaišumu, tad nāca tumsība.
מעי רתחו ולא-דמו קדמני ימי-עני 27
Manas iekšas verd un nemitās, bēdu dienas man uzgājušas.
קדר הלכתי בלא חמה קמתי בקהל אשוע 28
Es esmu melns, bet ne no saules, es paceļos un kliedzu draudzes vidū.
אח הייתי לתנים ורע לבנות יענה 29
Vilkiem esmu palicis par brāli un pūces bērniem par biedri.
עורי שחר מעלי ועצמי-חרה מני-חרב 30
Mana āda palikusi melna uz manis, un mani kauli ir izkaltuši no karstuma.
ויהי לאבל כנרי ועגבי לקול בכים 31
Tādēļ mana kokle ir tapusi par žēlabām un mana stabule par vaimanām.

< איוב 30 >