< איוב 30 >
ועתה שחקו עלי-- צעירים ממני לימים אשר-מאסתי אבותם-- לשית עם-כלבי צאני | 1 |
Bet nu par mani smejas, kas jaunāki nekā es, kuru tēvus es nebūtu cienījis likt pie saviem lopu suņiem.
גם-כח ידיהם למה לי עלימו אבד כלח | 2 |
Viņu roku spēku kur es to liktu? viņu zaļums un krietnums bija pagalam.
בחסר ובכפן גלמוד הערקים ציה--אמש שואה ומשאה | 3 |
No trūkuma un bada izdēdējuši tie grauza noras, tumšās tuksneša un posta vietās.
הקטפים מלוח עלי-שיח ושרש רתמים לחמם | 4 |
Tie nātres izplūca pa krūmiem un paegļu saknes tiem bija par barību.
מן-גו יגרשו יריעו עלימו כגנב | 5 |
No ļaužu vidus tie tapa izdzīti un tiem uzkliedza kā zagļiem.
בערוץ נחלים לשכן חרי עפר וכפים | 6 |
Bailīgās gravās tiem bija jādzīvo, ir zemes un akmeņu caurumos.
בין-שיחים ינהקו תחת חרול יספחו | 7 |
Krūmos tie brēca, un dadžos tie gūlās,
בני-נבל גם-בני בלי-שם-- נכאו מן-הארץ | 8 |
Nesaprašu un negoda ļaužu bērni, kas no zemes bija izdzīti!
ועתה נגינתם הייתי ואהי להם למלה | 9 |
Bet nu es tiem esmu tapis par dziesmiņu un esmu tiem par pasaku.
תעבוני רחקו מני ומפני לא-חשכו רק | 10 |
Tie mani tura par negantību, atstājās tālu no manis un nekaunas man vaigā spļaudīt.
כי-יתרו (יתרי) פתח ויענני ורסן מפני שלחו | 11 |
Jo Dievs manu dvēseli ir darījis gurdenu un mani apbēdinājis; tad tie vairs nevaldās manā priekšā.
על-ימין פרחח יקומו רגלי שלחו ויסלו עלי ארחות אידם | 12 |
Pa labo roku ceļas puikas un stumda manas kājas un taisa savu ceļu, mani samaitāt.
נתסו נתיבתי להותי יעילו לא עזר למו | 13 |
Tie salauž manu laipu, tie palīdz mani gāzt, paši būdami bez palīga.
כפרץ רחב יאתיו תחת שאה התגלגלו | 14 |
Tie nāk kā caur platu plīsumu; ar lielu troksni tie plūst šurpu.
ההפך עלי בלהות תרדף כרוח נדבתי וכעב עברה ישעתי | 15 |
Briesmas man uzbrukušas, kā ar vētru aizdzīta mana godība, un kā mākonis nozudusi mana laime.
ועתה--עלי תשתפך נפשי יאחזוני ימי-עני | 16 |
Tādēļ nu mana dvēsele nerimst iekš manis, un bēdu laiks mani aizgrābis.
לילה--עצמי נקר מעלי וערקי לא ישכבון | 17 |
Naktī mani kauli top izurbti iekš manis, un kas mani grauž, nerimst.
ברב-כח יתחפש לבושי כפי כתנתי יאזרני | 18 |
Caur varenu spēku mans apģērbs pārvērties; tas mani žņaudz, kā apkakle.
הרני לחמר ואתמשל כעפר ואפר | 19 |
Viņš mani iemetis dubļos, un es esmu tapis kā pīšļi un pelni.
אשוע אליך ולא תענני עמדתי ותתבנן בי | 20 |
Es Tevi piesaucu, bet Tu man neatbildi, es gaidu, bet Tu tik skaties.
תהפך לאכזר לי בעצם ידך תשטמני | 21 |
Tu pret mani esi palicis briesmīgs, ar Savu vareno roku Tu man turies pretī.
תשאני אל-רוח תרכיבני ותמגגני תשוה (תשיה) | 22 |
Tu mani pacēli, kā vējš mani aiznes, un man izkūst visa laime.
כי-ידעתי מות תשיבני ובית מועד לכל-חי | 23 |
Jo es zinu, ka Tu mani nodosi nāvē, kur visi dzīvie kopā aiziet mājot.
אך לא-בעי ישלח-יד אם-בפידו להן שוע | 24 |
Tomēr, vai krītot neizstiepj roku, jeb vai bojā ejot nebrēc.
אם-לא בכיתי לקשה-יום עגמה נפשי לאביון | 25 |
Vai es neraudāju par grūtdienīti vai mana dvēsele nenoskuma par apbēdināto?
כי טוב קויתי ויבא רע ואיחלה לאור ויבא אפל | 26 |
Bet kad es nu gaidīju labumu, tad nāca ļaunums; kad es cerēju uz gaišumu, tad nāca tumsība.
מעי רתחו ולא-דמו קדמני ימי-עני | 27 |
Manas iekšas verd un nemitās, bēdu dienas man uzgājušas.
קדר הלכתי בלא חמה קמתי בקהל אשוע | 28 |
Es esmu melns, bet ne no saules, es paceļos un kliedzu draudzes vidū.
אח הייתי לתנים ורע לבנות יענה | 29 |
Vilkiem esmu palicis par brāli un pūces bērniem par biedri.
עורי שחר מעלי ועצמי-חרה מני-חרב | 30 |
Mana āda palikusi melna uz manis, un mani kauli ir izkaltuši no karstuma.
ויהי לאבל כנרי ועגבי לקול בכים | 31 |
Tādēļ mana kokle ir tapusi par žēlabām un mana stabule par vaimanām.