< איוב 29 >
ויסף איוב שאת משלו ויאמר | 1 |
Eyüp yine anlatmaya başladı:
מי-יתנני כירחי-קדם כימי אלוה ישמרני | 2 |
“Keşke geçen aylar geri gelseydi, Tanrı'nın beni kolladığı,
בהלו נרו עלי ראשי לאורו אלך חשך | 3 |
Kandilinin başımın üstünde parladığı, Işığıyla karanlıkta yürüdüğüm günler,
כאשר הייתי בימי חרפי בסוד אלוה עלי אהלי | 4 |
Keşke olgunluk günlerim geri gelseydi, Tanrı'nın çadırımı dostça koruduğu,
בעוד שדי עמדי סביבותי נערי | 5 |
Her Şeye Gücü Yeten'in henüz benimle olduğu, Çocuklarımın çevremde bulunduğu,
ברחץ הליכי בחמה וצור יצוק עמדי פלגי-שמן | 6 |
Yollarımın sütle yıkandığı, Yanımdaki kayanın zeytinyağı akıttığı günler!
בצאתי שער עלי-קרת ברחוב אכין מושבי | 7 |
“Kent kapısına gidip Kürsümü meydana koyduğumda,
ראוני נערים ונחבאו וישישים קמו עמדו | 8 |
Gençler beni görüp gizlenir, Yaşlılar kalkıp ayakta dururlardı;
שרים עצרו במלים וכף ישימו לפיהם | 9 |
Önderler konuşmaktan çekinir, Elleriyle ağızlarını kaparlardı;
קול-נגידים נחבאו ולשונם לחכם דבקה | 10 |
Soyluların sesi kesilir, Dilleri damaklarına yapışırdı.
כי אזן שמעה ותאשרני ועין ראתה ותעידני | 11 |
Beni duyan kutlar, Beni gören överdi;
כי-אמלט עני משוע ויתום ולא-עזר לו | 12 |
Çünkü yardım isteyen yoksulu, Desteği olmayan öksüzü kurtarırdım.
ברכת אבד עלי תבא ולב אלמנה ארנן | 13 |
Ölmekte olanın hayır duasını alır, Dul kadının yüreğini sevinçten coştururdum.
צדק לבשתי וילבשני כמעיל וצניף משפטי | 14 |
Doğruluğu giysi gibi giyindim, Adalet kaftanım ve sarığımdı sanki.
עינים הייתי לעור ורגלים לפסח אני | 15 |
Körlere göz, Topallara ayaktım.
אב אנכי לאביונים ורב לא-ידעתי אחקרהו | 16 |
Yoksullara babalık eder, Garibin davasını üstlenirdim.
ואשברה מתלעות עול ומשניו אשליך טרף | 17 |
Haksızın çenesini kırar, Avını dişlerinin arasından kapardım.
ואמר עם-קני אגוע וכחול ארבה ימים | 18 |
“‘Son soluğumu yuvamda vereceğim’ diye düşünüyordum, ‘Günlerim kum taneleri kadar çok.
שרשי פתוח אלי-מים וטל ילין בקצירי | 19 |
Köküm sulara erişecek, Çiy geceyi dallarımda geçirecek.
כבודי חדש עמדי וקשתי בידי תחליף | 20 |
Aldığım övgüler tazelenecek, Elimdeki yay yenilenecek.’
לי-שמעו ויחלו וידמו למו עצתי | 21 |
“İnsanlar beni saygıyla dinler, Öğüdümü sessizce beklerlerdi.
אחרי דברי לא ישנו ועלימו תטף מלתי | 22 |
Ben konuştuktan sonra onlar konuşmazdı, Sözlerim üzerlerine damlardı.
ויחלו כמטר לי ופיהם פערו למלקוש | 23 |
Yağmuru beklercesine beni bekler, Son yağmurları içercesine sözlerimi içerlerdi.
אשחק אלהם לא יאמינו ואור פני לא יפילון | 24 |
Kendilerine gülümsediğimde gözlerine inanmazlardı, Güler yüzlülüğüm onlara cesaret verirdi.
אבחר דרכם ואשב ראש ואשכון כמלך בגדוד כאשר אבלים ינחם | 25 |
Onların yolunu ben seçer, başlarında dururdum, Askerlerinin ortasında kral gibi otururdum, Yaslıları avutan biri gibiydim.