< איוב 29 >
ויסף איוב שאת משלו ויאמר | 1 |
Još nastavi Jov besjedu svoju i reèe:
מי-יתנני כירחי-קדם כימי אלוה ישמרני | 2 |
O da bih bio kao preðašnjih mjeseca, kao onijeh dana kad me Bog èuvaše,
בהלו נרו עלי ראשי לאורו אלך חשך | 3 |
Kad svijetljaše svijeæom svojom nad glavom mojom, i pri vidjelu njegovu hoðah po mraku,
כאשר הייתי בימי חרפי בסוד אלוה עלי אהלי | 4 |
Kako bijah za mladosti svoje, kad tajna Božija bijaše u šatoru mom,
בעוד שדי עמדי סביבותי נערי | 5 |
Kad još bijaše svemoguæi sa mnom, i djeca moja oko mene,
ברחץ הליכי בחמה וצור יצוק עמדי פלגי-שמן | 6 |
Kad se trag moj oblivaše maslom, i stijena mi toèaše ulje potocima,
בצאתי שער עלי-קרת ברחוב אכין מושבי | 7 |
Kad izlažah na vrata kroz grad, i na ulici namještah sebi stolicu:
ראוני נערים ונחבאו וישישים קמו עמדו | 8 |
Mladiæi videæi me uklanjahu se, a starci ustajahu i stajahu,
שרים עצרו במלים וכף ישימו לפיהם | 9 |
Knezovi prestajahu govoriti i metahu ruku na usta svoja,
קול-נגידים נחבאו ולשונם לחכם דבקה | 10 |
Upravitelji ustezahu glas svoj i jezik im prianjaše za grlo.
כי אזן שמעה ותאשרני ועין ראתה ותעידני | 11 |
Jer koje me uho èujaše, nazivaše me blaženijem; i koje me oko viðaše, svjedoèaše mi
כי-אמלט עני משוע ויתום ולא-עזר לו | 12 |
Da izbavljam siromaha koji vièe, i sirotu i koji nema nikoga da mu pomože;
ברכת אבד עלי תבא ולב אלמנה ארנן | 13 |
Blagoslov onoga koji propadaše dolažaše na me, i udovici srce raspijevah;
צדק לבשתי וילבשני כמעיל וצניף משפטי | 14 |
U pravdu se oblaèih i ona mi bijaše odijelo, kao plašt i kao vijenac bijaše mi sud moj.
עינים הייתי לעור ורגלים לפסח אני | 15 |
Oko bijah slijepcu i noga hromu.
אב אנכי לאביונים ורב לא-ידעתי אחקרהו | 16 |
Otac bijah ubogima, i razbirah za raspru za koju ne znah.
ואשברה מתלעות עול ומשניו אשליך טרף | 17 |
I razbijah kutnjake nepravedniku, i iz zuba mu istrzah grabež.
ואמר עם-קני אגוע וכחול ארבה ימים | 18 |
Zato govorah: u svojem æu gnijezdu umrijeti, i biæe mi dana kao pijeska.
שרשי פתוח אלי-מים וטל ילין בקצירי | 19 |
Korijen moj pružaše se kraj vode, rosa bivaše po svu noæ na mojim granama.
כבודי חדש עמדי וקשתי בידי תחליף | 20 |
Slava moja pomlaðivaše se u mene, i luk moj u ruci mojoj ponavljaše se.
לי-שמעו ויחלו וידמו למו עצתי | 21 |
Slušahu me i èekahu, i muèahu na moj svjet.
אחרי דברי לא ישנו ועלימו תטף מלתי | 22 |
Poslije mojih rijeèi niko ne pogovaraše, tako ih natapaše besjeda moja.
ויחלו כמטר לי ופיהם פערו למלקוש | 23 |
Jer me èekahu kao dažd, i usta svoja otvorahu kao na pozni dažd.
אשחק אלהם לא יאמינו ואור פני לא יפילון | 24 |
Kad bih se nasmijao na njih, ne vjerovahu, i sjajnosti lica mojega ne razgonjahu.
אבחר דרכם ואשב ראש ואשכון כמלך בגדוד כאשר אבלים ינחם | 25 |
Kad bih otišao k njima, sjedah u zaèelje, i bijah kao car u vojsci, kad tješi žalosne.