< איוב 29 >

ויסף איוב שאת משלו ויאמר 1
Još nastavi Jov besjedu svoju i reèe:
מי-יתנני כירחי-קדם כימי אלוה ישמרני 2
O da bih bio kao preðašnjih mjeseca, kao onijeh dana kad me Bog èuvaše,
בהלו נרו עלי ראשי לאורו אלך חשך 3
Kad svijetljaše svijeæom svojom nad glavom mojom, i pri vidjelu njegovu hoðah po mraku,
כאשר הייתי בימי חרפי בסוד אלוה עלי אהלי 4
Kako bijah za mladosti svoje, kad tajna Božija bijaše u šatoru mom,
בעוד שדי עמדי סביבותי נערי 5
Kad još bijaše svemoguæi sa mnom, i djeca moja oko mene,
ברחץ הליכי בחמה וצור יצוק עמדי פלגי-שמן 6
Kad se trag moj oblivaše maslom, i stijena mi toèaše ulje potocima,
בצאתי שער עלי-קרת ברחוב אכין מושבי 7
Kad izlažah na vrata kroz grad, i na ulici namještah sebi stolicu:
ראוני נערים ונחבאו וישישים קמו עמדו 8
Mladiæi videæi me uklanjahu se, a starci ustajahu i stajahu,
שרים עצרו במלים וכף ישימו לפיהם 9
Knezovi prestajahu govoriti i metahu ruku na usta svoja,
קול-נגידים נחבאו ולשונם לחכם דבקה 10
Upravitelji ustezahu glas svoj i jezik im prianjaše za grlo.
כי אזן שמעה ותאשרני ועין ראתה ותעידני 11
Jer koje me uho èujaše, nazivaše me blaženijem; i koje me oko viðaše, svjedoèaše mi
כי-אמלט עני משוע ויתום ולא-עזר לו 12
Da izbavljam siromaha koji vièe, i sirotu i koji nema nikoga da mu pomože;
ברכת אבד עלי תבא ולב אלמנה ארנן 13
Blagoslov onoga koji propadaše dolažaše na me, i udovici srce raspijevah;
צדק לבשתי וילבשני כמעיל וצניף משפטי 14
U pravdu se oblaèih i ona mi bijaše odijelo, kao plašt i kao vijenac bijaše mi sud moj.
עינים הייתי לעור ורגלים לפסח אני 15
Oko bijah slijepcu i noga hromu.
אב אנכי לאביונים ורב לא-ידעתי אחקרהו 16
Otac bijah ubogima, i razbirah za raspru za koju ne znah.
ואשברה מתלעות עול ומשניו אשליך טרף 17
I razbijah kutnjake nepravedniku, i iz zuba mu istrzah grabež.
ואמר עם-קני אגוע וכחול ארבה ימים 18
Zato govorah: u svojem æu gnijezdu umrijeti, i biæe mi dana kao pijeska.
שרשי פתוח אלי-מים וטל ילין בקצירי 19
Korijen moj pružaše se kraj vode, rosa bivaše po svu noæ na mojim granama.
כבודי חדש עמדי וקשתי בידי תחליף 20
Slava moja pomlaðivaše se u mene, i luk moj u ruci mojoj ponavljaše se.
לי-שמעו ויחלו וידמו למו עצתי 21
Slušahu me i èekahu, i muèahu na moj svjet.
אחרי דברי לא ישנו ועלימו תטף מלתי 22
Poslije mojih rijeèi niko ne pogovaraše, tako ih natapaše besjeda moja.
ויחלו כמטר לי ופיהם פערו למלקוש 23
Jer me èekahu kao dažd, i usta svoja otvorahu kao na pozni dažd.
אשחק אלהם לא יאמינו ואור פני לא יפילון 24
Kad bih se nasmijao na njih, ne vjerovahu, i sjajnosti lica mojega ne razgonjahu.
אבחר דרכם ואשב ראש ואשכון כמלך בגדוד כאשר אבלים ינחם 25
Kad bih otišao k njima, sjedah u zaèelje, i bijah kao car u vojsci, kad tješi žalosne.

< איוב 29 >