איוב 29
| ויסף איוב שאת משלו ויאמר | 1 |
Un Ījabs teica vēl tālāk savus teikumus un sacīja:
| מי-יתנני כירחי-קדם כימי אלוה ישמרני | 2 |
Ak kaut es vēl būtu tāds kā pirmajos mēnešos, kā tai laikā, kad Dievs mani pasargāja;
| בהלו נרו עלי ראשי לאורו אלך חשך | 3 |
Kad Viņa spīdeklis spīdēja pār manu galvu, un es Viņa gaismā staigāju pa tumsību;
| כאשר הייתי בימי חרפי בסוד אלוה עלי אהלי | 4 |
Kā es biju savas jaunības laikā, kad Dievs mājoja pār manu dzīvokli,
| בעוד שדי עמדי סביבותי נערי | 5 |
Kad tas Visuvarenais vēl bija ar mani, un mani bērni man apkārt;
| ברחץ הליכי בחמה וצור יצוק עמדי פלגי-שמן | 6 |
Kad savus soļus mazgāju krējumā, un akmens kalni man izlēja eļļas upes.
| בצאתי שער עלי-קרת ברחוב אכין מושבי | 7 |
Kad es pa vārtiem izgāju pilsētā, kad savu krēslu noliku uz tirgus(laukuma);
| ראוני נערים ונחבאו וישישים קמו עמדו | 8 |
Tad jaunekļi mani redzot stājās pie malas, un sirmgalvji pacēlās un palika stāvot.
| שרים עצרו במלים וכף ישימו לפיהם | 9 |
Virsnieki mitējās runāt un lika roku uz savu muti,
| קול-נגידים נחבאו ולשונם לחכם דבקה | 10 |
Lielkungu balss apklusa, un viņu mēle pielipa pie zoda.
| כי אזן שמעה ותאשרני ועין ראתה ותעידני | 11 |
Jo kura auss mani dzirdēja, tā mani teica laimīgu, un kura acs mani redzēja, tā deva man liecību.
| כי-אמלט עני משוע ויתום ולא-עזר לו | 12 |
Jo es izglābu nabagu, kas brēca, un bāriņu, kam nebija palīga.
| ברכת אבד עלי תבא ולב אלמנה ארנן | 13 |
Svētība no tā, kas ietu bojā, nāca pār mani, un atraitņu sirdi es iepriecināju.
| צדק לבשתי וילבשני כמעיל וצניף משפטי | 14 |
Es apģērbos ar taisnību, un tā mani aptērpa, mana krietnība man bija kā mētelis un kā ķēniņa cepure.
| עינים הייתי לעור ורגלים לפסח אני | 15 |
Es biju aklam acs un biju tizlam kāja.
| אב אנכי לאביונים ורב לא-ידעתי אחקרהו | 16 |
Nabagiem es biju par tēvu, un nezināma sūdzību es izvaicāju.
| ואשברה מתלעות עול ומשניו אשליך טרף | 17 |
Es salauzīju netaisnā dzerokšļus un izrāvu laupījumu no viņa zobiem.
| ואמר עם-קני אגוע וכחול ארבה ימים | 18 |
Un es sacīju: es nomiršu savā ligzdā un manu dienu būs daudz kā smiltis.
| שרשי פתוח אלי-מים וטל ילין בקצירי | 19 |
Mana sakne izpletīsies pie ūdens, un rasa paliks pa nakti uz manām lapām.
| כבודי חדש עמדי וקשתי בידי תחליף | 20 |
Mana godība būs vienmēr jauna pie manis, un manam stopam labi izdosies manā rokā. -
| לי-שמעו ויחלו וידמו למו עצתי | 21 |
Uz mani klausījās un gaidīja un klusu saņēma manu padomu.
| אחרי דברי לא ישנו ועלימו תטף מלתי | 22 |
Pēc maniem vārdiem neviens vairs nerunāja, un mana valoda uz tiem pilēja.
| ויחלו כמטר לי ופיהם פערו למלקוש | 23 |
Pēc manis ilgojās kā pēc lietus, un atpleta savu muti kā uz vasaras lietu.
| אשחק אלהם לא יאמינו ואור פני לא יפילון | 24 |
Es tiem uzsmaidīju, kad tiem nebija drošības, un mana vaiga gaišumu tie neskumdināja.
| אבחר דרכם ואשב ראש ואשכון כמלך בגדוד כאשר אבלים ינחם | 25 |
Es tiem biju ceļa rādītājs un sēdēju goda vietā un mājoju kā ķēniņš starp saviem pulkiem, kā noskumušu iepriecinātājs.
