איוב 21
| ויען איוב ויאמר | 1 |
Bet Ījabs atbildēja un sacīja:
| שמעו שמוע מלתי ותהי-זאת תנחומתיכם | 2 |
Klausāties, klausāties manu valodu, un tā mani iepriecinājāt.
| שאוני ואנכי אדבר ואחר דברי תלעיג | 3 |
Paciešaties man runājot, pēc apsmejiet manu valodu.
| האנכי לאדם שיחי ואם-מדוע לא-תקצר רוחי | 4 |
Vai tad es vaidu par cilvēkiem, un kā lai mans prāts nav skumīgs?
| פנו-אלי והשמו ושימו יד על-פה | 5 |
Skatāties uz mani, tad jūs iztrūcināsities un liksiet roku uz muti.
| ואם-זכרתי ונבהלתי ואחז בשרי פלצות | 6 |
Kad es to pieminu, tad es iztrūkstos, un šaušalas pārņem manu miesu.
| מדוע רשעים יחיו עתקו גם-גברו חיל | 7 |
Kāpēc bezdievīgi paliek dzīvi, top veci, un vareni spēkā?
| זרעם נכון לפניהם עמם וצאצאיהם לעיניהם | 8 |
Viņu sēkla pastāv viņu priekšā līdz ar viņiem, un viņu bērni priekš viņu acīm.
| בתיהם שלום מפחד ולא שבט אלוה עליהם | 9 |
Viņu namam ir miers bez bailēm, un Dieva rīkste nenāk pār tiem.
| שורו עבר ולא יגעל תפלט פרתו ולא תשכל | 10 |
Viņa vērsis aplec un nepaliek bez augļiem, viņa govs vedās un neizmetās.
| ישלחו כצאן עויליהם וילדיהם ירקדון | 11 |
Savus bērnus tie izlaiž kā avju pulku, un viņu puikas lēkā.
| ישאו כתף וכנור וישמחו לקול עוגב | 12 |
Tie ir līksmi ar bungām un koklēm un priecājās ar stabules skaņu.
| יבלו (יכלו) בטוב ימיהם וברגע שאול יחתו (Sheol h7585) | 13 |
Tie pavada savas dienas labklājībā, un acumirklī tie iegrimst kapā. (Sheol h7585)
| ויאמרו לאל סור ממנו ודעת דרכיך לא חפצנו | 14 |
Taču tie sacījuši uz Dievu: Nost no mums, jo Tavus ceļus mēs negribam atzīt.
| מה-שדי כי-נעבדנו ומה-נועיל כי נפגע-בו | 15 |
Kas ir tas Visuvarenais, ka mēs tam kalpotu, un kāds labums mums atlec, ka to piesauktu?
| הן לא בידם טובם עצת רשעים רחקה מני | 16 |
(Bet) redzi, viņu labums nestāv viņu rokā; tādēļ bezdievīgo padoms lai ir tālu nost no manis.
| כמה נר-רשעים ידעך-- ויבא עלימו אידם חבלים יחלק באפו | 17 |
Cikkārt tad izdziest bezdievīgo gaišums, un posts tiem uznāk, ka Dievs (tiem) liek valgus Savā dusmībā?
| יהיו כתבן לפני-רוח וכמץ גנבתו סופה | 18 |
Ka tie ir kā rugāji priekš vēja un kā pelus, ko vētra aizrauj.
| אלוה יצפן-לבניו אונו ישלם אליו וידע | 19 |
Dievs pataupot viņa nelaimi uz viņa bērniem. Lai Viņš to viņam pašam atmaksā, ka pats to mana.
| יראו עינו כידו ומחמת שדי ישתה | 20 |
Viņa paša acis lai redz savu postu, un pats lai dzer no tā Visuvarenā bardzības.
| כי מה-חפצו בביתו אחריו ומספר חדשיו חצצו | 21 |
Jo kādas tam bēdas par savu namu, kad paša vairs nav, kad viņa mēnešu skaits ir beigts.
| הלאל ילמד-דעת והוא רמים ישפוט | 22 |
Kas mācītu saprašanu Dievam, kas arī tos augstos tiesā?
| זה--ימות בעצם תמו כלו שלאנן ושליו | 23 |
Viens nomirst pilnā spēkā visā mierā un laimē;
| עטיניו מלאו חלב ומח עצמותיו ישקה | 24 |
Viņa trauki ir pilni piena, un viņa kauli ir tauki no smadzenēm.
| וזה--ימות בנפש מרה ולא-אכל בטובה | 25 |
Cits atkal mirst ar rūgtu dvēseli un nekad nav baudījis labuma.
| יחד על-עפר ישכבו ורמה תכסה עליהם | 26 |
Tie kopā guļ pīšļos, un abus tārpi apklāj.
| הן ידעתי מחשבותיכם ומזמות עלי תחמסו | 27 |
Redzi, es zinu jūsu domas un jūsu gudrību, ar ko jūs mani gribat nomākt.
| כי תאמרו איה בית-נדיב ואיה אהל משכנות רשעים | 28 |
Jo jūs sakāt: kur ir tā varenā nams, un kur to bezdievīgo telts un dzīve?
| הלא שאלתם עוברי דרך ואתתם לא תנכרו | 29 |
Vai neesat vaicājuši, kas tālus ceļus gājuši; vai nezināt, ko tie stāsta?
| כי ליום איד יחשך רע ליום עברות יובלו | 30 |
Ka ļaunais glābjās nelaimes dienā, un bardzības dienā tie top pasargāti.
| מי-יגיד על-פניו דרכו והוא-עשה מי ישלם-לו | 31 |
Kas viņam acīs pārmetīs viņa ceļu, kas viņu sodīs, kad tas ko dara?
| והוא לקברות יובל ועל-גדיש ישקוד | 32 |
Ar godu viņš top pavadīts kapā, un kaps tam stāv par dzīvu piemiņu.
| מתקו-לו רגבי-נחל ואחריו כל-אדם ימשוך ולפניו אין מספר | 33 |
Kapa smiltis ir viņam vieglas, un visi cilvēki iet viņam pakaļ, kā tie priekš viņa bijuši bez skaita.
| ואיך תנחמוני הבל ותשובתיכם נשאר-מעל | 34 |
Kā tad jūs mani tik velti iepriecinājat? Jūsu atbildes ir un paliek blēņas.
