< איוב 20 >
Sofar iz Naamata progovori tad i reče:
לכן שעפי ישיבוני ובעבור חושי בי | 2 |
“Misli me tjeraju da ti odgovorim, i zato u meni vri to uzbuđenje
מוסר כלמתי אשמע ורוח מבינתי יענני | 3 |
dok slušam ukore koji me sramote, al' odgovor mudar um će moj već naći.
הזאת ידעת מני-עד מני שים אדם עלי-ארץ | 4 |
Zar tebi nije od davnine poznato, otkad je čovjek na zemlju stavljen bio,
כי רננת רשעים מקרוב ושמחת חנף עדי-רגע | 5 |
da je kratka vijeka radost opakoga, da kao tren prođe sreća bezbožnička.
אם-יעלה לשמים שיאו וראשו לעב יגיע | 6 |
Pa ako stasom i do neba naraste, ako mu se glava dotakne oblaka,
כגללו לנצח יאבד ראיו יאמרו איו | 7 |
poput utvare on zauvijek nestaje; koji ga vidješe kažu: 'Gdje je sad on?'
כחלום יעוף ולא ימצאהו וידד כחזיון לילה | 8 |
Kao san bez traga on se rasplinjuje, nestaje ga kao priviđenja noćnog.
עין שזפתו ולא תוסיף ולא-עוד תשורנו מקומו | 9 |
Nijedno ga oko više gledat neće, niti će ga mjesto njegovo vidjeti
בניו ירצו דלים וידיו תשבנה אונו | 10 |
Njegovu će djecu gonit' siromasi: rukama će svojim vraćati oteto.
עצמותיו מלאו עלומו ועמו על-עפר תשכב | 11 |
Kosti su njegove bujale mladošću; gle, zajedno s njome pokošen je sada.
אם-תמתיק בפיו רעה-- יכחידנה תחת לשנו | 12 |
Zlo bijaše slatko njegovim ustima te ga je pod svojim jezikom skrivao;
יחמל עליה ולא יעזבנה וימנענה בתוך חכו | 13 |
sladio se pazeć' da ga ne proguta i pod nepcem svojim zadržavao ga.
לחמו במעיו נהפך מרורת פתנים בקרבו | 14 |
Ali hrana ta mu trune u utrobi, otrovom zmijskim u crijevima postaje.
חיל בלע ויקאנו מבטנו ירשנו אל | 15 |
Blago progutano mora izbljuvati. Bog će ga istjerat' njemu iz utrobe.
ראש-פתנים יינק תהרגהו לשון אפעה | 16 |
Iz zmijine glave otrov je sisao: sada umire od jezika gujina.
אל-ירא בפלגות-- נהרי נחלי דבש וחמאה | 17 |
Potoke ulja on gledat' više neće, ni vidjet' gdje rijekom med i mlijeko teku.
משיב יגע ולא יבלע כחיל תמורתו ולא יעלס | 18 |
Vratit će dobitak ne okusivši ga, neće uživat' u plodu trgovine.
כי-רצץ עזב דלים בית גזל ולא יבנהו | 19 |
Jer je sirotinju gnjeo i tlačio, otimao kuće koje ne sazida,
כי לא-ידע שלו בבטנו בחמודו לא ימלט | 20 |
jer ne bješe kraja požudi njegovoj, njegova ga blaga neće izbaviti.
אין-שריד לאכלו על-כן לא-יחיל טובו | 21 |
Jer mu proždrljivost ništa ne poštedi, ni sreća njegova dugo trajat neće.
במלאות שפקו יצר לו כל-יד עמל תבאנו | 22 |
Sred izobilja u škripcu će se naći, svom će snagom na nj se oboriti bijeda.
יהי למלא בטנו--ישלח-בו חרון אפו וימטר עלימו בלחומו | 23 |
I dok hranom bude trbuh svoj punio, Bog će na nj pustiti jarost svoga gnjeva, sasut' dažd strelica na meso njegovo.
יברח מנשק ברזל תחלפהו קשת נחושה | 24 |
Ako i izmakne gvozdenom oružju, luk će mjedeni njega prostrijeliti.
שלף ויצא מגוה וברק ממררתו יהלך עליו אמים | 25 |
Strijelu bi izvuk'o, al' mu probi leđa, a šiljak blistavi viri mu iz žuči. Kamo god krenuo, strepnje ga vrebaju,
כל-חשך טמון לצפוניו תאכלהו אש לא-נפח ירע שריד באהלו | 26 |
na njega tmine sve tajom očekuju. Vatra ga ništi, ni od kog zapaljena, i proždire sve pod njegovim šatorom.
יגלו שמים עונו וארץ מתקוממה לו | 27 |
Gle, nebo krivicu njegovu otkriva i čitava zemlja na njega se diže.
יגל יבול ביתו נגרות ביום אפו | 28 |
Njegovu će kuću raznijeti poplava, otplaviti je u dan Božje jarosti.
זה חלק-אדם רשע--מאלהים ונחלת אמרו מאל | 29 |
Takvu sudbinu Bog priprema zlikovcu i takvu baštinu on mu dosuđuje.”