< איוב 19 >
Аюп җававән мундақ деди: —
עד-אנה תוגיון נפשי ותדכאונני במלים | 2 |
«Силәр қачанғичә җенимни азаплимақчисиләр, Қачанғичә мени сөз билән әзмәкчисиләр?
זה עשר פעמים תכלימוני לא-תבשו תהכרו-לי | 3 |
Силәр мени он қетим харлидиңлар; Маңа увал қилишқа номус қилмайсиләр.
ואף-אמנם שגיתי אתי תלין משוגתי | 4 |
Әгәр мениң сәһвәнлигим болса, Мән әнди униң [дәрдини] тартимән.
אם-אמנם עלי תגדילו ותוכיחו עלי חרפתי | 5 |
Әгәр силәр мениңдин үстүнлүк талашмақчи болсаңлар, Йүзүм алдида шәрм-һаяни көрситип мени әйиплимәкчи болсаңлар,
דעו-אפו כי-אלוה עותני ומצודו עלי הקיף | 6 |
Әнди билип қоюңларки, маңа увал қилған Тәңри екән, У тори билән мени чирмаштуруп тартти;
הן אצעק חמס ולא אענה אשוע ואין משפט | 7 |
Қара, мән налә-пәряд көтирип «Зораванлиқ!» дәп вақираймән, Бирақ һеч ким аңлимайду; Мән вақираймән, бирақ маңа адаләт кәлмәйду.
ארחי גדר ולא אעבור ועל נתיבותי חשך ישים | 8 |
У йолумни мени өтүвалмисун дәп чит билән тосуп қойди, Қәдәмлиримгә қараңғулуқ салди.
כבודי מעלי הפשיט ויסר עטרת ראשי | 9 |
У мәндин шан-шәривимни мәһрум қилди, Бешимдин таҗни тартивалди.
יתצני סביב ואלך ויסע כעץ תקותי | 10 |
У маңа һәр тәрәптин бузғунчилиқ қиливатиду, мән түгәштим; Үмүтүмни У дәрәқни юлғандәк жулувалди.
ויחר עלי אפו ויחשבני לו כצריו | 11 |
Ғәзивини маңа қаритип қозғиди, Мени Өз дүшмәнлиридин һесаплиди.
יחד יבאו גדודיו--ויסלו עלי דרכם ויחנו סביב לאהלי | 12 |
Униң қошунлири сәп түзүп атланди, Пәләмпәйлирини ясап маңа һуҗум қилди, Улар чедиримни қоршавға елип баргаһ тикивалди.
אחי מעלי הרחיק וידעי אך-זרו ממני | 13 |
У қериндашлиримни мәндин нери қилди, Тонушлиримниң меһрини мәндин үзди.
חדלו קרובי ומידעי שכחוני | 14 |
Туққанлирим мәндин ятлишип кәтти, Дост-бурадәрлирим мени унутти.
גרי ביתי ואמהתי לזר תחשבני נכרי הייתי בעיניהם | 15 |
Өйүмдә турған мусапирлар, һәтта дедәклиримму мени ят адәм дәп һесаплайду; Уларниң нәзиридә мән мусапир болуп қалдим.
לעבדי קראתי ולא יענה במו-פי אתחנן-לו | 16 |
Мән чакиримни чақирсам, у маңа җавап бәрмәйду; Шуңа мән униңға ағзим билән йелинишим керәк.
רוחי זרה לאשתי וחנתי לבני בטני | 17 |
Тиниқимдин аялимниң қусқуси келиду, Ака-укилирим сесиқлиғимдин бизар.
גם-עוילים מאסו בי אקומה וידברו-בי | 18 |
Һәтта кичик балилар мени кәмситиду; Орнумдин турмақчи болсам, улар мени һақарәтләйду.
תעבוני כל-מתי סודי וזה-אהבתי נהפכו-בי | 19 |
Мениң сирдаш достлиримниң һәммиси мәндин нәпрәтлиниду, Мән сөйгәнләр мәндин йүз өриди.
בעורי ובבשרי דבקה עצמי ואתמלטה בעור שני | 20 |
Әт-терилирим устиханлиримға чаплишип туриду, Җеним қил үстидә қалди.
חנני חנני אתם רעי כי יד-אלוה נגעה בי | 21 |
Аһ, достлирим, маңа ичиңлар ағрисун, ичиңлар ағрисун! Чүнки Тәңриниң қоли маңа келип тәгди.
למה תרדפני כמו-אל ומבשרי לא תשבעו | 22 |
Силәр немишкә Тәңридәк маңа зиянкәшлик қилисиләр? Силәр немишкә әтлиримгә шунчә тоймайсиләр!
מי-יתן אפו ויכתבון מלי מי-יתן בספר ויחקו | 23 |
Аһ, мениң сөзлирим йезилсиди! Улар бир язмиға пүтүклүк болған болатти!
בעט-ברזל ועפרת-- לעד בצור יחצבון | 24 |
Улар төмүр қәләм билән қоғушун ичигә йезилсиди! Әбәдил-әбәт таш үстигә оюп пүтүлгән болатти!
ואני ידעתי גאלי חי ואחרון על-עפר יקום | 25 |
Бирақ мән шуни билимәнки, өзүмниң Һәмҗәмәт-Қутқузғучим һаяттур, У ахирәт күнидә йәр йүзидә туруп туриду!
ואחר עורי נקפו-זאת ומבשרי אחזה אלוה | 26 |
Һәм мениң бу терә-әтлирим бузулғандин кейин, Мән йәнила тенимдә туруп Тәңрини көримән!
אשר אני אחזה-לי--ועיני ראו ולא-זר כלו כליתי בחקי | 27 |
Уни өзүмла әйни һалда көримән, Башқа адәмниң әмәс, бәлки өзүмниң көзи билән қараймән; Аһ, қәлбим буниңға шунчә интизардур!
כי תאמרו מה-נרדף-לו ושרש דבר נמצא-בי | 28 |
Әгәр силәр: «Ишниң йилтизи униңдидур, Уни қандақ қилип қистап қоғливетәләймиз?!» — десәңлар,
גורו לכם מפני-חרב--כי-חמה עונות חרב למען תדעון שדין (שדון) | 29 |
Әнди өзүңлар қиличтин қорққиниңлар түзүк! Чүнки [Худаниң] ғәзиви қилич җазасини елип келиду, Шуниң билән силәр [Худаниң] сотиниң қуруқ гәп әмәслигини билисиләр».