איוב 19

1 ויען איוב ויאמר

Wtedy Hiob odpowiedział:

2 עד-אנה תוגיון נפשי ותדכאונני במלים

Jak długo będziecie dręczyć moją duszę [i] miażdżyć mnie słowami?

3 זה עשר פעמים תכלימוני לא-תבשו תהכרו-לי

Już dziesięć razy znieważyliście mnie. Nie wstyd wam, [że] tak się znęcacie nade mną?

4 ואף-אמנם שגיתי אתי תלין משוגתי

A niech tak będzie, że zbłądziłem, błąd zostaje po mojej stronie.

5 אם-אמנם עלי תגדילו ותוכיחו עלי חרפתי

A jeśli rzeczywiście chcecie się wynosić nade mną i dowodzić mi mojej hańby;

6 דעו-אפו כי-אלוה עותני ומצודו עלי הקיף

Wiedzcie, że to Bóg mnie powalił i swoją siecią mnie otoczył.

7 הן אצעק חמס ולא אענה אשוע ואין משפט

Oto wołam o krzywdę, ale nikt nie słucha; krzyczę, ale nie ma sądu.

8 ארחי גדר ולא אעבור ועל נתיבותי חשך ישים

Zagrodził mi drogę, abym nie mógł przejść, i na moich ścieżkach rozpostarł ciemność.

9 כבודי מעלי הפשיט ויסר עטרת ראשי

Odarł mnie z mojej chwały i zdjął koronę z mojej głowy.

10 יתצני סביב ואלך ויסע כעץ תקותי

Zniszczył mnie ze wszystkich stron i ginę; moją nadzieję wyrwał jak drzewo.

11 ויחר עלי אפו ויחשבני לו כצריו

Zapłonął przeciwko mnie swoim gniewem i uważa mnie za swego wroga.

12 יחד יבאו גדודיו--ויסלו עלי דרכם ויחנו סביב לאהלי

Przyszły razem jego oddziały, utorowały przeciw mnie swoją drogę i rozbiły obóz dokoła mojego namiotu.

13 אחי מעלי הרחיק וידעי אך-זרו ממני

Moich braci oddalił ode mnie, a moi znajomi ode mnie stronią.

14 חדלו קרובי ומידעי שכחוני

Opuścili mnie moi bliscy, a moi przyjaciele o mnie zapomnieli.

15 גרי ביתי ואמהתי לזר תחשבני נכרי הייתי בעיניהם

Przebywający w moim domu i moje służące uważają mnie za obcego. Stałem się cudzoziemcem w ich oczach.

16 לעבדי קראתי ולא יענה במו-פי אתחנן-לו

Wołałem na swego sługę, ale on się nie odzywa, chociaż go błagam swoimi ustami.

17 רוחי זרה לאשתי וחנתי לבני בטני

Moim oddechem brzydzi się moja żona, choć błagam ze względu na synów z mojego ciała.

18 גם-עוילים מאסו בי אקומה וידברו-בי

Nawet małe dzieci mną gardzą; gdy powstaję, urągają mi.

19 תעבוני כל-מתי סודי וזה-אהבתי נהפכו-בי

Brzydzą się mną wszyscy moi najbliżsi; ci, których kocham, stanęli przeciw mnie.

20 בעורי ובבשרי דבקה עצמי ואתמלטה בעור שני

Moje kości przylgnęły do mojej skóry i do mego ciała; pozostała tylko skóra wokół zębów.

21 חנני חנני אתם רעי כי יד-אלוה נגעה בי

Zlitujcie się nade mną, zlitujcie się nade mną, moi przyjaciele, bo ręka Boża mnie dotknęła.

22 למה תרדפני כמו-אל ומבשרי לא תשבעו

Czemu mnie prześladujecie jak Bóg? Czy nie dość wam mojego ciała?

23 מי-יתן אפו ויכתבון מלי מי-יתן בספר ויחקו

Oby teraz zostały zapisane moje słowa! Oby je w księdze utrwalono!

24 בעט-ברזל ועפרת-- לעד בצור יחצבון

Oby rylcem z żelaza i ołowiem zostały na wieczną pamiątkę wyryte na skale!

25 ואני ידעתי גאלי חי ואחרון על-עפר יקום

Wiem bowiem, że mój Odkupiciel żyje i że [w] ostateczny [dzień] stanie na ziemi.

26 ואחר עורי נקפו-זאת ומבשרי אחזה אלוה

A [choć] moja skóra się rozłoży, to w swoim ciele ujrzę Boga.

27 אשר אני אחזה-לי--ועיני ראו ולא-זר כלו כליתי בחקי

Ujrzę go ja sam, ujrzą go moje oczy, a nie kto inny, choć moje nerki zniszczały w moim wnętrzu.

28 כי תאמרו מה-נרדף-לו ושרש דבר נמצא-בי

Powinniście mówić: Czemu go prześladujemy? Gdyż we mnie znajduje się korzeń sprawy.

29 גורו לכם מפני-חרב--כי-חמה עונות חרב למען תדעון שדין (שדון)

Wy sami lękajcie się miecza, bo gniew za nieprawość sprowadza miecz, abyście wiedzieli, że jest sąd.