איוב 17
| רוחי חבלה ימי נזעכו קברים לי | 1 |
Mijn geest gebroken, mijn dagen geblust, Mij rest slechts het graf!
| אם-לא התלים עמדי ובהמרותם תלן עיני | 2 |
Ben ik niet het mikpunt van spot, Verkwijnt niet mijn oog door de bittere verwijten?
| שימה-נא ערבני עמך מי הוא לידי יתקע | 3 |
Stel Uzelf bij U tot borg voor mijl; Wie anders zou voor mij handslag geven?
| כי-לבם צפנת משכל על-כן לא תרמם | 4 |
Want hùn hart hebt Gij voor inzicht gesloten, En daarom steken zij de hand niet uit;
| לחלק יגיד רעים ועיני בניו תכלנה | 5 |
Men beklaagt het lot van zijn vrienden Terwijl de ogen versmachten van de eigen kinderen;
| והציגני למשל עמים ותפת לפנים אהיה | 6 |
Men heeft mij tot spreekwoord gemaakt bij de mensen, Ik ben een, wien men in het aangezicht spuwt!
| ותכה מכעש עיני ויצרי כצל כלם | 7 |
Mijn oog is dof van verdriet, Mijn leden zijn tot een schaduw vervluchtigd!
| ישמו ישרים על-זאת ונקי על-חנף יתערר | 8 |
De braven ontstellen ervan, De onschuldige is jaloers op den boze:
| ויאחז צדיק דרכו וטהר-ידים יסיף אמץ | 9 |
Moet de rechtvaardige toch zijn weg maar bewandelen, Wie rein van handen is, zijn kracht nog verdubbelen?
| ואולם--כלם תשבו ובאו נא ולא-אמצא בכם חכם | 10 |
En daarom, hoe gij u allen wendt of keert, Een wijze vind ik onder u niet;
| ימי עברו זמתי נתקו-- מורשי לבבי | 11 |
Mijn levensdagen zijn voorbij, Mijn plannen, mijn hartewensen vernield!
| לילה ליום ישימו אור קרוב מפני-חשך | 12 |
Men maakt een dag van de nacht, Van duisternis het morgenlicht!
| אם-אקוה שאול ביתי בחשך רפדתי יצועי (Sheol h7585) | 13 |
Kan ik nog hopen? Het dodenrijk is mijn huis, In de duisternis heb ik mijn leger gespreid; (Sheol h7585)
| לשחת קראתי אבי אתה אמי ואחתי לרמה | 14 |
Tot het graf geroepen: Gij zijt mijn vader, Tot de wormen: Gij zijt mijn moeder en zusters!
| ואיה אפו תקותי ותקותי מי ישורנה | 15 |
Waar is mijn hoop, Mijn geluk, wie kan het ontdekken:
