איוב 16

1 ויען איוב ויאמר

Job antwoordde, en sprak:

2 שמעתי כאלה רבות מנחמי עמל כלכם

Zulke beweringen heb ik nu al meer dan genoeg gehoord; Gij zijt allemaal onuitstaanbare troosters!

3 הקץ לדברי-רוח או מה-ימריצך כי תענה

Komt er dan nooit een eind aan die bluf, Wat prikkelt u toch, om te praten?

4 גם אנכי-- ככם אדברה לו יש נפשכם תחת נפשי-- אחבירה עליכם במלים ואניעה עליכם במו ראשי

Ik zou juist eender als gij kunnen spreken, Waart gij in mijn plaats; Mooie woorden tegen u kunnen zeggen, Het hoofd over u kunnen schudden;

5 אאמצכם במו-פי וניד שפתי יחשך

U met de mond kunnen troosten, En met de lippen beklagen.

6 אם-אדברה לא-יחשך כאבי ואחדלה מה-מני יהלך

Als ik spreek, wordt mijn leed er niet door verminderd; Maar wat komt er van mij, als ik zwijg?

7 אך-עתה הלאני השמות כל-עדתי

De kwaadwillige zou mij aanstonds weerloos maken En heel zijn bent greep mij aan;

8 ותקמטני לעד היה ויקם בי כחשי בפני יענה

Mijn lasteraar zou tegen mij getuigen, Tegen mij optreden, mij aanklagen;

9 אפו טרף וישטמני--חרק עלי בשניו צרי ילטש עיניו לי

Zijn toorn verscheurt en bestookt mij, Hij knerst de tanden tegen mij! Mijn tegenstanders zouden mij met hun ogen doorboren,

10 פערו עלי בפיהם--בחרפה הכו לחיי יחד עלי יתמלאון

Hun monden tegen mij opensperren, Smadelijk mij op de wangen slaan, Als één man tegen mij optrekken!

11 יסגירני אל אל עויל ועל-ידי רשעים ירטני

Want God levert mij aan deugnieten over, En werpt mij in de handen der bozen;

12 שלו הייתי ויפרפרני-- ואחז בערפי ויפצפצני ויקימני לו למטרה

Ik leefde in vrede: Hij heeft me gebroken, Bij de nek gegrepen en neergesmakt; Hij heeft mij tot zijn doelwit gemaakt,

13 יסבו עלי רביו-- יפלח כליותי ולא יחמל ישפך לארץ מררתי

Zijn pijlen snorren om mij heen; Meedogenloos doorboort Hij mijn nieren, En stort mijn gal over de bodem uit.

14 יפרצני פרץ על-פני-פרץ ירץ עלי כגבור

Hij schiet mij de ene bres na de andere, Als een krijgsheld stormt Hij op mij los;

15 שק תפרתי עלי גלדי ועללתי בעפר קרני

Ik heb een rouwkleed over mijn huid genaaid, Mijn hoorn in het stof laten zakken;

16 פני חמרמרה (חמרמרו) מני-בכי ועל עפעפי צלמות

Mijn gelaat is rood van het wenen, En over mijn wimpers ligt de schaduw des doods.

17 על לא-חמס בכפי ותפלתי זכה

Maar omdat er geen geweld aan mijn handen kleeft, Klinkt mijn rein gebed naar omhoog:

18 ארץ אל-תכסי דמי ואל-יהי מקום לזעקתי

Aarde, houd mijn bloed niet bedekt En smoor mijn jammerklacht niet!

19 גם-עתה הנה-בשמים עדי ושהדי במרמים

Maar nog leeft mijn Getuige in de hemel, Mijn pleitbezorger in den hoge!

20 מליצי רעי אל-אלוה דלפה עיני

Mijn jammeren dringt door tot God, Mijn oog stort tranen voor zijn aanschijn.

21 ויוכח לגבר עם-אלוה ובן-אדם לרעהו

O, mocht er een scheidsrechter zijn tussen den mens en God, Als tussen den mens en zijn naaste!

22 כי-שנות מספר יאתיו וארח לא-אשוב אהלך

Want luttel zijn de jaren, die mij nog resten, Eer ik de weg bewandel, waarlangs men niet terugkeert.