< איוב 14 >
אדם ילוד אשה-- קצר ימים ושבע-רגז | 1 |
Homo, naskita de virino, Havas mallongan vivon kaj abundon da afliktoj.
כציץ יצא וימל ויברח כצל ולא יעמוד | 2 |
Kiel floro li elkreskas kaj velkas; Li forkuras kiel ombro kaj ne restas.
אף-על-זה פקחת עינך ואתי תביא במשפט עמך | 3 |
Kaj kontraŭ tia Vi malfermas Viajn okulojn, Kaj min Vi vokas al juĝo kun Vi!
מי-יתן טהור מטמא-- לא אחד | 4 |
Ĉu povas purulo deveni de malpurulo? Neniu.
אם חרוצים ימיו--מספר-חדשיו אתך חקו עשית ולא יעבר | 5 |
Se liaj tagoj estas difinitaj, la nombro de liaj monatoj estas ĉe Vi; Vi difinis lian limon, kiun li ne transpasos.
שעה מעליו ויחדל-- עד-ירצה כשכיר יומו | 6 |
Deturnu do Vin de li, ke li estu trankvila, Ĝis venos lia tempo, kiun li sopiras kiel dungito.
כי יש לעץ תקוה אם-יכרת ועוד יחליף וינקתו לא תחדל | 7 |
Arbo havas esperon, se ĝi estas dehakita, ke ĝi denove ŝanĝiĝos, Kaj ĝi ne ĉesos kreskigi branĉojn.
אם-יזקין בארץ שרשו ובעפר ימות גזעו | 8 |
Se ĝia radiko maljuniĝis en la tero, Kaj ĝia trunko mortas en polvo,
מריח מים יפרח ועשה קציר כמו-נטע | 9 |
Tamen, eksentinte la odoron de akvo, ĝi denove verdiĝas, Kaj kreskas plue, kvazaŭ ĵus plantita.
וגבר ימות ויחלש ויגוע אדם ואיו | 10 |
Sed homo mortas kaj malaperas; Kiam la homo finiĝis, kie li estas?
אזלו-מים מני-ים ונהר יחרב ויבש | 11 |
Forfluas la akvo el lago, Kaj rivero elĉerpiĝas kaj elsekiĝas:
ואיש שכב ולא-יקום עד-בלתי שמים לא יקיצו ולא-יערו משנתם | 12 |
Tiel homo kuŝiĝas, kaj ne plu leviĝas; Tiel longe, kiel la ĉielo ekzistas, ili ne plu vekiĝos, Nek revigliĝos el sia dormado.
מי יתן בשאול תצפנני-- תסתירני עד-שוב אפך תשית לי חק ותזכרני (Sheol ) | 13 |
Ho, se Vi kaŝus min en Ŝeol, Se Vi kaŝus min ĝis la momento, kiam pasos Via kolero, Se Vi difinus por mi templimon kaj poste rememorus min! (Sheol )
אם-ימות גבר היחיה כל-ימי צבאי איחל-- עד-בוא חליפתי | 14 |
Kiam homo mortas, ĉu li poste povas reviviĝi? Dum la tuta tempo de mia batalado mi atendus, Ĝi venos mia forŝanĝo.
תקרא ואנכי אענך למעשה ידיך תכסף | 15 |
Vi vokus, kaj mi respondus al Vi; Vi ekdezirus la faritaĵon de Viaj manoj.
כי-עתה צעדי תספור לא-תשמר על-חטאתי | 16 |
Nun Vi kalkulas miajn paŝojn; Ne konservu mian pekon;
חתם בצרור פשעי ותטפל על-עוני | 17 |
Sigelu en paketo miajn malbonagojn, Kaj kovru mian kulpon.
ואולם הר-נופל יבול וצור יעתק ממקמו | 18 |
Sed monto, kiu falas, malaperas; Kaj roko forŝoviĝas de sia loko;
אבנים שחקו מים-- תשטף-ספיחיה עפר-ארץ ותקות אנוש האבדת | 19 |
Ŝtonojn forlavas la akvo, Kaj ĝia disverŝiĝo fordronigas la polvon de la tero: Tiel Vi pereigas la esperon de homo.
תתקפהו לנצח ויהלך משנה פניו ותשלחהו | 20 |
Vi premas lin ĝis fino, kaj li foriras; Li ŝanĝas sian vizaĝon, kaj Vi forigas lin.
יכבדו בניו ולא ידע ויצערו ולא-יבין למו | 21 |
Se liaj infanoj estas honorataj, li tion ne scias; Se ili estas humiligataj, li tion ne rimarkas.
אך-בשרו עליו יכאב ונפשו עליו תאבל | 22 |
Nur lia propra korpo lin doloras, Nur pri sia propra animo li suferas.