< איוב 10 >
נקטה נפשי בחיי אעזבה עלי שיחי אדברה במר נפשי | 1 |
Kad mi je duši život omrznuo, nek' mi tužaljka poteče slobodno, zborit ću u gorčini duše svoje.
אמר אל-אלוה אל-תרשיעני הודיעני על מה-תריבני | 2 |
Reću ću Bogu: Nemoj me osudit! Kaži mi zašto se na me obaraš.
הטוב לך כי תעשק--כי-תמאס יגיע כפיך ועל-עצת רשעים הופעת | 3 |
TÓa što od toga imaš da me tlačiš, da djelo ruku svojih zabacuješ, da pomažeš namjerama opakih?
העיני בשר לך אם-כראות אנוש תראה | 4 |
Jesu li u tebe oči tjelesne? Zar ti vidiš kao što čovjek vidi?
הכימי אנוש ימיך אם-שנותיך כימי גבר | 5 |
Zar su ti dani k'o dani smrtnika a kao ljudski vijek tvoje godine?
כי-תבקש לעוני ולחטאתי תדרוש | 6 |
Zbog čega krivnju moju istražuješ i grijehe moje hoćeš razotkriti,
על-דעתך כי-לא ארשע ואין מידך מציל | 7 |
kad znadeš dobro da sam nedužan, da ruci tvojoj izmaknut ne mogu?
ידיך עצבוני ויעשוני יחד סביב ותבלעני | 8 |
Tvoje me ruke sazdaše, stvoriše, zašto da me sada opet raščiniš!
זכר-נא כי-כחמר עשיתני ואל-עפר תשיבני | 9 |
Sjeti se, k'o glinu si me sazdao i u prah ćeš me ponovo vratiti.
הלא כחלב תתיכני וכגבנה תקפיאני | 10 |
Nisi li mene k'o mlijeko ulio i učinio da se k'o sir zgrušam?
עור ובשר תלבישני ובעצמות וגידים תשככני | 11 |
Kožom si me i mesom odjenuo, kostima si me spleo i žilama.
חיים וחסד עשית עמדי ופקדתך שמרה רוחי | 12 |
S milošću si mi život darovao, brižljivo si nad mojim bdio dahom.
ואלה צפנת בלבבך ידעתי כי-זאת עמך | 13 |
Al' u svom srcu ovo si sakrio, znam da je tvoja to bila namjera:
אם-חטאתי ושמרתני ומעוני לא תנקני | 14 |
da paziš budno hoću li zgriješiti i da mi grijeh ne prođe nekažnjeno.
אם רשעתי אללי לי-- וצדקתי לא-אשא ראשי שבע קלון וראה עניי | 15 |
Ako sam grešan, onda teško meni, ako li sam prav, glavu ne smijem dići - shrvan sramotom, nesrećom napojen!
ויגאה כשחל תצודני ותשב תתפלא-בי | 16 |
Ispravim li se, k'o lav me nagoniš, snagu svoju okušavaš na meni,
תחדש עדיך נגדי ותרב כעשך עמדי חליפות וצבא עמי | 17 |
optužbe nove na mene podižeš, jarošću većom na mene usplamtiš i sa svježim se četama obaraš.
ולמה מרחם הצאתני אגוע ועין לא-תראני | 18 |
Iz utrobe što si me izvukao? O, što ne umrijeh: vidjeli me ne bi,
כאשר לא-הייתי אהיה מבטן לקבר אובל | 19 |
bio bih k'o da me ni bilo nije, iz utrobe u grob bi me stavili.
הלא-מעט ימי יחדל (וחדל) ישית (ושית) ממני ואבליגה מעט | 20 |
Mog su života dani tako kratki! Pusti me da se još malo veselim
בטרם אלך ולא אשוב-- אל-ארץ חשך וצלמות | 21 |
prije nego ću na put bez povratka, u zemlju tame, zemlju sjene smrtne,
ארץ עפתה כמו אפל--צלמות ולא סדרים ותפע כמו-אפל | 22 |
u zemlju tmine guste i meteža, gdje je svjetlost slična noći najcrnjoj.”