< קֹהֶלֶת 1 >

דברי קהלת בן דוד מלך בירושלם 1
Речи проповедника, сина Давидовог цара у Јерусалиму.
הבל הבלים אמר קהלת הבל הבלים הכל הבל 2
Таштина над таштинама, вели проповедник, таштина над таштинама, све је таштина.
מה יתרון לאדם בכל עמלו--שיעמל תחת השמש 3
Каква је корист човеку од свега труда његовог, којим се труди под сунцем?
דור הלך ודור בא והארץ לעולם עמדת 4
Нараштај један одлази и други долази, а земља стоји увек.
וזרח השמש ובא השמש ואל מקומו--שואף זורח הוא שם 5
Сунце излази и залази, и опет хити на место своје одакле излази.
הולך אל דרום וסובב אל צפון סובב סבב הולך הרוח ועל סביבתיו שב הרוח 6
Ветар иде на југ и обрће се, и у обртању свом враћа се.
כל הנחלים הלכים אל הים והים איננו מלא אל מקום שהנחלים הלכים--שם הם שבים ללכת 7
Све реке теку у море, и море се не препуња; одакле теку реке, онамо се враћају да опет теку.
כל הדברים יגעים לא יוכל איש לדבר לא תשבע עין לראות ולא תמלא אזן משמע 8
Све је мучно, да човек не може исказати; око се не може нагледати, нити се ухо може наслушати.
מה שהיה הוא שיהיה ומה שנעשה הוא שיעשה ואין כל חדש תחת השמש 9
Шта је било то ће бити, шта се чинило то ће се чинити, и нема ништа ново под сунцем.
יש דבר שיאמר ראה זה חדש הוא כבר היה לעלמים אשר היה מלפננו 10
Има ли шта за шта би ко рекао: Види, то је ново? Већ је било за векова који су били пре нас.
אין זכרון לראשנים וגם לאחרנים שיהיו לא יהיה להם זכרון--עם שיהיו לאחרנה 11
Не помиње се шта је пре било; ни оно што ће после бити неће се помињати у оних који ће после настати.
אני קהלת הייתי מלך על ישראל--בירושלם 12
Ја проповедник бејах цар над Израиљем у Јерусалиму.
ונתתי את לבי לדרוש ולתור בחכמה על כל אשר נעשה תחת השמים הוא ענין רע נתן אלהים לבני האדם--לענות בו 13
И управих срце своје да тражим и разберем мудрошћу све што бива под небом; тај мучни посао даде Бог синовима људским да се муче око њега.
ראיתי את כל המעשים שנעשו תחת השמש והנה הכל הבל ורעות רוח 14
Видех све што бива под сунцем, и гле, све је таштина и мука духу.
מעות לא יוכל לתקן וחסרון לא יוכל להמנות 15
Шта је криво не може се исправити, и недостаци не могу се избројати.
דברתי אני עם לבי לאמר--אני הנה הגדלתי והוספתי חכמה על כל אשר היה לפני על ירושלם ולבי ראה הרבה חכמה ודעת 16
Ја рекох у срцу свом говорећи: Ево, ја постах велик, и претекох мудрошћу све који бише пре мене у Јерусалиму, и срце моје виде много мудрости и знања.
ואתנה לבי לדעת חכמה ודעת הוללת ושכלות ידעתי שגם זה הוא רעיון רוח 17
И управих срце своје да познам мудрост и да познам безумље и лудост; па дознах да је и то мука духу.
כי ברב חכמה רב כעס ויוסיף דעת יוסיף מכאוב 18
Јер где је много мудрости, много је бриге, и ко умножава знање умножава муку.

< קֹהֶלֶת 1 >