< קֹהֶלֶת 3 >
לכל זמן ועת לכל חפץ תחת השמים | 1 |
Każda rzecz ma swój czas, i każde przedsięwzięcie ma swój czas pod niebem.
עת ללדת ועת למות עת לטעת ועת לעקור נטוע | 2 |
Jest czas rodzenia i czas umierania; czas sadzenia, i czas wycinania tego, co sadzono;
עת להרוג ועת לרפוא עת לפרוץ ועת לבנות | 3 |
Czas zabijania, i czas leczenia; czas rozwalania, i czas budowania;
עת לבכות ועת לשחוק עת ספוד ועת רקוד | 4 |
Czas płaczu, i czas śmiechu; czas smutku, i czas skakania;
עת להשליך אבנים ועת כנוס אבנים עת לחבוק ועת לרחק מחבק | 5 |
Czas rozrzucania kamieni, i czas zbierania kamieni; czas obłapiania, i czas oddalenia się od obłapiania;
עת לבקש ועת לאבד עת לשמור ועת להשליך | 6 |
Czas szukania, i czas stracenia; czas chowania, i czas odrzucenia;
עת לקרוע ועת לתפור עת לחשות ועת לדבר | 7 |
Czas rozdzierania, i czas zszywania; czas milczenia, i czas mówienia;
עת לאהב ועת לשנא עת מלחמה ועת שלום | 8 |
Czas miłowania, i czas nienawidzenia; czas wojny, i czas pokoju.
מה יתרון העושה באשר הוא עמל | 9 |
Cóż tedy ma ten, co pracuje, z tego, około czego pracuje?
ראיתי את הענין אשר נתן אלהים לבני האדם--לענות בו | 10 |
Widziałem pracę, którą dał Bóg synom ludzkim, aby się nią bawili.
את הכל עשה יפה בעתו גם את העלם נתן בלבם--מבלי אשר לא ימצא האדם את המעשה אשר עשה האלהים מראש ועד סוף | 11 |
Wszystko dobrze czyni czasu swego; owszem i żądość świata dał do serca ich, choć człowiek dzieła tego, które Bóg sprawuje, ani początku, ani końca nie dochodzi.
ידעתי כי אין טוב בם--כי אם לשמוח ולעשות טוב בחייו | 12 |
Stąd wiem, że nic lepszego nie mają, jedno aby się weselili, a czynili dobrze za żywota swego.
וגם כל האדם שיאכל ושתה וראה טוב בכל עמלו--מתת אלהים היא | 13 |
Acz i to, gdy każdy człowiek je i pije, i używa dobrze wszystkiej pracy swojej, jest dar Boży.
ידעתי כי כל אשר יעשה האלהים הוא יהיה לעולם--עליו אין להוסיף וממנו אין לגרע והאלהים עשה שיראו מלפניו | 14 |
Wiem i to, że cokolwiek Bóg czyni, trwa na wieki; i że się do tego nic nie może przydać, ani z tego co ująć; a czyni to Bóg, aby się bali oblicza jego.
מה שהיה כבר הוא ואשר להיות כבר היה והאלהים יבקש את נרדף | 15 |
To, co było, teraz jest, a co będzie, już było; albowiem Bóg odnawia to, co przeminęło.
ועוד ראיתי תחת השמש מקום המשפט שמה הרשע ומקום הצדק שמה הרשע | 16 |
Nadtom jeszcze widział pod słońcem na miejscu sądu niepobożność, a na miejscu sprawiedliwości niesprawiedliwość.
אמרתי אני בלבי--את הצדיק ואת הרשע ישפט האלהים כי עת לכל חפץ ועל כל המעשה שם | 17 |
I rzekłem w sercu swem: Sprawiedliwego i niezbożnego Bóg sądzić będzie; bo czas każdemu przedsięwzięciu i każdej sprawy tam będzie.
אמרתי אני בלבי--על דברת בני האדם לברם האלהים ולראות שהם בהמה המה להם | 18 |
Nadto rzekłem w sercu swem o sprawie synów ludzkich, że im Bóg okazał, aby wiedzieli, że są podobni bydłu.
כי מקרה בני האדם ומקרה הבהמה ומקרה אחד להם--כמות זה כן מות זה ורוח אחד לכל ומותר האדם מן הבהמה אין כי הכל הבל | 19 |
Bo przypadek synów ludzkich, i przypadek bydła, jest przypadek jednaki. Jako umiera ono, tak umiera i ten, i ducha jednakiego wszyscy mają, a nie ma człowiek nic więcej nad bydlę; bo wszystko jest marność.
הכל הולך אל מקום אחד הכל היה מן העפר והכל שב אל העפר | 20 |
Wszystko to idzie na jedno miejsce; a wszystko jest z prochu, i wszystko się zaś w proch obraca.
מי יודע רוח בני האדם--העלה היא למעלה ורוח הבהמה--הירדת היא למטה לארץ | 21 |
A któż wie, że duch synów ludzkich wstępuje w górę? a duch bydlęcy, że zstępuje pod ziemię?
וראיתי כי אין טוב מאשר ישמח האדם במעשיו--כי הוא חלקו כי מי יביאנו לראות במה שיהיה אחריו | 22 |
Przetoż obaczyłem, że człowiekowi niemasz nic lepszego, jedno weselić się z pracy swej, gdyż to jest dział jego; albowiem któż go do tego przywiedzie, aby poznał to, co ma być po nim?