< קֹהֶלֶת 3 >

לכל זמן ועת לכל חפץ תחת השמים 1
Każda rzecz ma swój czas, i każde przedsięwzięcie ma swój czas pod niebem.
עת ללדת ועת למות עת לטעת ועת לעקור נטוע 2
Jest czas rodzenia i czas umierania; czas sadzenia, i czas wycinania tego, co sadzono;
עת להרוג ועת לרפוא עת לפרוץ ועת לבנות 3
Czas zabijania, i czas leczenia; czas rozwalania, i czas budowania;
עת לבכות ועת לשחוק עת ספוד ועת רקוד 4
Czas płaczu, i czas śmiechu; czas smutku, i czas skakania;
עת להשליך אבנים ועת כנוס אבנים עת לחבוק ועת לרחק מחבק 5
Czas rozrzucania kamieni, i czas zbierania kamieni; czas obłapiania, i czas oddalenia się od obłapiania;
עת לבקש ועת לאבד עת לשמור ועת להשליך 6
Czas szukania, i czas stracenia; czas chowania, i czas odrzucenia;
עת לקרוע ועת לתפור עת לחשות ועת לדבר 7
Czas rozdzierania, i czas zszywania; czas milczenia, i czas mówienia;
עת לאהב ועת לשנא עת מלחמה ועת שלום 8
Czas miłowania, i czas nienawidzenia; czas wojny, i czas pokoju.
מה יתרון העושה באשר הוא עמל 9
Cóż tedy ma ten, co pracuje, z tego, około czego pracuje?
ראיתי את הענין אשר נתן אלהים לבני האדם--לענות בו 10
Widziałem pracę, którą dał Bóg synom ludzkim, aby się nią bawili.
את הכל עשה יפה בעתו גם את העלם נתן בלבם--מבלי אשר לא ימצא האדם את המעשה אשר עשה האלהים מראש ועד סוף 11
Wszystko dobrze czyni czasu swego; owszem i żądość świata dał do serca ich, choć człowiek dzieła tego, które Bóg sprawuje, ani początku, ani końca nie dochodzi.
ידעתי כי אין טוב בם--כי אם לשמוח ולעשות טוב בחייו 12
Stąd wiem, że nic lepszego nie mają, jedno aby się weselili, a czynili dobrze za żywota swego.
וגם כל האדם שיאכל ושתה וראה טוב בכל עמלו--מתת אלהים היא 13
Acz i to, gdy każdy człowiek je i pije, i używa dobrze wszystkiej pracy swojej, jest dar Boży.
ידעתי כי כל אשר יעשה האלהים הוא יהיה לעולם--עליו אין להוסיף וממנו אין לגרע והאלהים עשה שיראו מלפניו 14
Wiem i to, że cokolwiek Bóg czyni, trwa na wieki; i że się do tego nic nie może przydać, ani z tego co ująć; a czyni to Bóg, aby się bali oblicza jego.
מה שהיה כבר הוא ואשר להיות כבר היה והאלהים יבקש את נרדף 15
To, co było, teraz jest, a co będzie, już było; albowiem Bóg odnawia to, co przeminęło.
ועוד ראיתי תחת השמש מקום המשפט שמה הרשע ומקום הצדק שמה הרשע 16
Nadtom jeszcze widział pod słońcem na miejscu sądu niepobożność, a na miejscu sprawiedliwości niesprawiedliwość.
אמרתי אני בלבי--את הצדיק ואת הרשע ישפט האלהים כי עת לכל חפץ ועל כל המעשה שם 17
I rzekłem w sercu swem: Sprawiedliwego i niezbożnego Bóg sądzić będzie; bo czas każdemu przedsięwzięciu i każdej sprawy tam będzie.
אמרתי אני בלבי--על דברת בני האדם לברם האלהים ולראות שהם בהמה המה להם 18
Nadto rzekłem w sercu swem o sprawie synów ludzkich, że im Bóg okazał, aby wiedzieli, że są podobni bydłu.
כי מקרה בני האדם ומקרה הבהמה ומקרה אחד להם--כמות זה כן מות זה ורוח אחד לכל ומותר האדם מן הבהמה אין כי הכל הבל 19
Bo przypadek synów ludzkich, i przypadek bydła, jest przypadek jednaki. Jako umiera ono, tak umiera i ten, i ducha jednakiego wszyscy mają, a nie ma człowiek nic więcej nad bydlę; bo wszystko jest marność.
הכל הולך אל מקום אחד הכל היה מן העפר והכל שב אל העפר 20
Wszystko to idzie na jedno miejsce; a wszystko jest z prochu, i wszystko się zaś w proch obraca.
מי יודע רוח בני האדם--העלה היא למעלה ורוח הבהמה--הירדת היא למטה לארץ 21
A któż wie, że duch synów ludzkich wstępuje w górę? a duch bydlęcy, że zstępuje pod ziemię?
וראיתי כי אין טוב מאשר ישמח האדם במעשיו--כי הוא חלקו כי מי יביאנו לראות במה שיהיה אחריו 22
Przetoż obaczyłem, że człowiekowi niemasz nic lepszego, jedno weselić się z pracy swej, gdyż to jest dział jego; albowiem któż go do tego przywiedzie, aby poznał to, co ma być po nim?

< קֹהֶלֶת 3 >