< קֹהֶלֶת 10 >
זבובי מות יבאיש יביע שמן רוקח יקר מחכמה מכבוד סכלות מעט | 1 |
Од мртвих мува усмрди се и поквари уље апотекарско, тако од мало лудости цена мудрости и слави.
לב חכם לימינו ולב כסיל לשמאלו | 2 |
Срце је мудром с десне стране, а лудом је с леве стране.
וגם בדרך כשהסכל (כשסכל) הלך לבו חסר ואמר לכל סכל הוא | 3 |
Безумник и кад иде путем, без разума је и казује свима да је безуман.
אם רוח המושל תעלה עליך מקומך אל תנח כי מרפא יניח חטאים גדולים | 4 |
Ако се подигне на те гнев оног који влада, не остављај место своје, јер благост уклања велике грехе.
יש רעה ראיתי תחת השמש--כשגגה שיצא מלפני השליט | 5 |
Има зло које видех под сунцем, као погрешка која долази од владаоца:
נתן הסכל במרומים רבים ועשירים בשפל ישבו | 6 |
Лудост се посађује на највише место, и богати седе на ниском месту.
ראיתי עבדים על סוסים ושרים הלכים כעבדים על הארץ | 7 |
Видех слуге на коњима, а кнезови иду пешице, као слуге.
חפר גומץ בו יפול ופרץ גדר ישכנו נחש | 8 |
Ко јаму копа, у њу ће пасти, и ко разваљује ограду, ујешће га змија.
מסיע אבנים יעצב בהם בוקע עצים יסכן בם | 9 |
Ко одмиче камење, удариће се о њих, ко цепа дрва, није миран од њих.
אם קהה הברזל והוא לא פנים קלקל וחילים יגבר ויתרון הכשיר חכמה | 10 |
Кад се затупи гвожђе и оштрице му се не наоштре, тада треба више снаге; али мудрост може боље поправити.
אם ישך הנחש בלוא לחש ואין יתרון לבעל הלשון | 11 |
Ако уједе змија пре бајања, ништа неће помоћи бајач.
דברי פי חכם חן ושפתות כסיל תבלענו | 12 |
Речи из уста мудрог љупке су, а безумног прождиру усне његове.
תחלת דברי פיהו סכלות ואחרית פיהו הוללות רעה | 13 |
Почетак је речима уста његових лудост, а свршетак говору његовом зло безумље.
והסכל ירבה דברים לא ידע האדם מה שיהיה ואשר יהיה מאחריו מי יגיד לו | 14 |
Јер луди много говори, а човек не зна шта ће бити; и ко ће му казати шта ће после њега бити?
עמל הכסילים תיגענו--אשר לא ידע ללכת אל עיר | 15 |
Луде мори труд њихов, јер не знају ни у град отићи.
אי לך ארץ שמלכך נער ושריך בבקר יאכלו | 16 |
Тешко теби, земљо, кад ти је цар дете и кнезови твоји рано једу!
אשריך ארץ שמלכך בן חורים ושריך בעת יאכלו בגבורה ולא בשתי | 17 |
Благо теби, земљо, кад ти је цар племенит и кнезови твоји једу на време да се поткрепе, а не да се опију.
בעצלתים ימך המקרה ובשפלות ידים ידלף הבית | 18 |
С лењости угибље се кров и с немарних руку прокапљује кућа.
לשחוק עשים לחם ויין ישמח חיים והכסף יענה את הכל | 19 |
Ради весеља готове се гозбе, и вино весели живе, а новци врше све.
גם במדעך מלך אל תקלל ובחדרי משכבך אל תקלל עשיר כי עוף השמים יוליך את הקול ובעל הכנפים (כנפים) יגיד דבר | 20 |
Ни у мисли својој не псуј цара, ни у клети, у којој спаваш, не псуј богатог, јер птица небеска однеће глас и шта крила има доказаће реч.