Roma 4
1 A LAILA, heaha la ka kakou mea e olelo ai, ua loaa ia Aberahama ko kakou makua ma ke kino?
Kva skal me då segja at Abraham, far vår, hev vunne etter kjøtet?
2 A, ina ua hoaponoia mai o Aberahama ma na hana, he mea kana e kaena ai, aole nae imua o ke Akua.
For vart Abraham rettferdiggjord av gjerningar, so hev han noko å rosa seg av. Men det hev han ikkje for Gud.
3 Heaha ka mea a ka palapala hemolele i olelo mai ai? Ua manaoio o Aberahama i ko Akua, a ua hooliloia hoi ia i pono nona.
For kva segjer Skrifti? «Abraham trudde Gud, og det vart rekna honom til rettferd.»
4 A o ka mea e hana ana, aole i manaoia kona uku no ka lokomaikai ia, aka, no ka aie.
Men den som held seg til gjerningar, honom vert løni ikkje tilrekna av nåde, men etter skyldnad;
5 Aka, o ka mea hana ole, a i manaoio aku i ka mea nana e hoapono mai i ka mea pono ole, ua hooliloia mai kona manaoio i pono nona.
men den som ikkje held seg til gjerningar, men trur på han som gjer den ugudlege rettferdig, honom vert trui hans rekna til rettferd.
6 Pela no hoi o Davida i olelo mai ai i ka pomaikai ana o ke kanaka, ia ia ko ke Akua hoolilo ana i ka pono me ka hana ole;
Soleis prisar og David det menneskjet sælt som Gud tilreknar rettferd utan gjerningar:
7 Pomaikai ka poe i kalaia ko lakou hala, a i uhiia ko lakou hewa:
«Sæle er dei som hev misgjerderne sine forlatne og synderne sine yverbreidde.
8 Pomaikai ke kanaka ke hoopili ole ka Haku i ka hewa ia ia.
Sæl er den mann som Herren ikkje tilreknar synd.»
9 Maluna o ka poe i okipoepoeia wale no anei keia pomaikai? A maluna anei o ka poe okipoepoe ole ia kekahi? No ka mea, ke olelo nei makou, ua hooliloia ka manaoio i pono no Aberahama.
Gjeld no denne sælkingi dei umskorne, eller dei u-umskorne og? For me segjer at trui vart rekna Abraham til rettferd.
10 Ihea la ia i hooliloia'i? I kona noho okipoepoeia anei? a i kona noho okipoepoe ole ia anei? Aole i kona noho okipoepoeia, aka, i kona noho okipoepoe ole ia.
Korleis vart ho då tilrekna honom? då han var umskoren, eller då han hadde fyrehud? Ikkje då han var umskoren, men då han hadde fyrehud,
11 A ua loaa ia ia ke okipoepoeia i hoailona no ka pono o kona manaoio ana i kona wa i okipoepoe ole ia'i; i lilo ai oia i makua no ka poe a pau e manaoio ana me ke okipoepoe ole ia, i hooliloia'i ka pono ia lakou;
og han fekk umskjeringsteiknet til innsigle på rettferdi ved den trui som han hadde då han var u-umskoren, av di han skulde vera far til alle dei u-umskorne som trur, so rettferdi kunde verta tilrekna deim og,
12 A i makua no ka poe i okipoepoeia kekahi, aole ka poe i okipoepoe wale ia no, aka, o hele ana hoi ma na kapuwai o ko kakou makua o Aberahama i kona noho okipoepoe ole ia.
og far til dei umskorne, dei som ikkje berre hev umskjering, men og gjeng i fotfaret av den trui som Abraham, far vår, hadde då han var u-umskoren.
13 No ka mea, o ka olelo mai ia Aberahama a i kana mamo, e lilo ia i hooilina no ke ao nei, aole ia ma ke kanawai, aka, ma ka pono o ka manaoio.
For ikkje ved lovi fekk Abraham eller ætti hans den lovnaden at han skulde vera erving til verdi, men ved tru-rettferd.
14 No ka mea, ina i lilo ka poe ma ke kanawai i poe hooilina, ina ua lilo ka manaoio i mea ole, a ua ole no hoi ka mea i oleloia mai:
For er dei som held seg til lovi ervingar, so hev trui vorte gagnlaus og lovnaden til inkjes;
15 No ka mea, o ke kanawai ke kumu o ka inaina; no ka mea, ma kahi kanawai ole, aole he ae ana maluna.
for lovi verkar vreide, men der det ingi lov er, der er ikkje heller lovbrot.
16 Nolaila, ma ka manaoio ia, i haawi lokomaikai ia mai ia; i oiaio ai ka olelo hoopomaikai na ka poe mamo a pau, aole na na mea ma ke kanawai wale no, aka, na na mea hoi ma ka manaoio o Aberahama; oia ka makua o kakou a pau,
Difor fekk han lovnaden ved trui, so det kunde vera som ein nåde, so lovnaden kunde standa fast for all ætti, ikkje berre for den som hev lovi, men og for den som hev Abrahams tru; han som er far til oss alle -
17 (E like me ka mea i palapalaia, Ua hoolilo au ia oe i makua no na lahuikanaka he nui no, ) imua o ke alo o ke Akua ana i manaoio ai, ka mea i haawi i ke ola no ka poe make, a i olelo hoi i na mea i hana ole ia, me he mau mea la i hanaia.
som skrive stend: «Til fader åt mange folk hev eg sett deg» - for Guds åsyn som han trudde på, han som gjer dei daude livande og kallar det som ikkje er til, som um det vore til.
18 Oia ka mea, imua o ka manaolana, i paulele ai me ka manaolana, e lilo ia i makua no na lahuikanaka he nui no; e like me ka mea i oleloia, Pela no kau poe mamo.
Mot von trudde han med von, so han skulde verta far til mange folk, etter det som sagt var: «So skal ætti di verta.»
19 A i kona nawaliwali ole ana ma ka manaoio, aole ia i manao i kona kino iho me he mea make la, i kona kokoke ana i ka haneri o kona mau makahiki, aole hoi i ka make o ka opu o Sara:
Og utan veikskap i trui såg han på sin eigen likam, som var utlivd, han var nære på hundrad år, og på det utdøydde morslivet hennar Sara;
20 Aole hoi ia i kanalua i ka olelo ana mai a ke Akua, ma ka hoomaloka; aka, ua ikaika ia ma ka manaoio, e hoonani ana i ke Akua;
men på Guds lovnad tvila han ikkje med vantru, men vart sterk i trui, med di han gav Gud æra
21 A ua maopopo lea kona manao e hiki no ia ia ke hooko mai i ka mea ana i olelo mai ai.
og var fullviss på at det han hadde lova, var han og megtig til å gjera.
22 No ia mea, ua hooliloia ia i pono nona.
Difor vart det og rekna honom til rettferd.
23 Aole nona wale no i palapalaia'i, ua hooliloia ia nona:
Men ikkje berre for hans skuld er det skrive at det vart honom tilrekna,
24 Aka, no kakou kekahi, ka poe e hooliloia mai ai ia, ka poe e manao ana i ka mea nana i hoala mai ia Iesu ko kakou Haku mai waena mai o ka poe make,
men og for vår skuld som det skal verta tilrekna, me som trur på honom som vekte upp Jesus, vår Herre, frå dei daude,
25 Ka mea i haawiia no ko kakou hewa, a ua hoala hou ia mai i hoapanoia'i kakou.
han som vart gjeven for våre brot og uppvekt til vår rettferdiggjering.
