Halelu 94
1 E KE Akua nona ka hoopai ana, e Iehova; E ke Akua nona ka hoopai ana, e hoomalamalama mai.
Herre, du hemns Gud, du hemns Gud, syn deg i herlegdom!
2 E ku mai hoi oe, e ka lunakanawai o ka honua; E hoopai oe i ka poe hookiekie.
Statt upp, du domar yver jordi, lat dei ovmodige få lika for si gjerning!
3 Pehea la ka loihi, e Iehova, o ka poe hewa? Pehea la ka loihi o ka akola ana mai o ka poe hewa?
Kor lenge skal ugudlege, Herre, kor lenge skal ugudlege fegnast?
4 Pane mai no lakou me ka olelo iho i na mea howa, Kaena wale ka poe hana hewa a pau.
Dei gøyser or seg og fører skamlaus tale; dei skrøyter, alle ugjerningsmenner.
5 Ua paopao mai no lakou i kou poo kanaka, e Iehova. A ua hookaumaha hoi i kou hooilina.
Ditt folk, Herre, krasar dei, og din arv plågar dei.
6 Pepehi no lakou i ka wahinekanemake, a me ka malihini, A ulupa hoi i na keiki makua ole.
Enkja og den framande slær dei i hel, og dei myrder dei farlause.
7 Olelo no hoi lakou, Aole e ike mai o Iehova, Aole e manao mai ke Akua o Iakoba.
Og dei segjer: «Herren ser ikkje, og Jakobs Gud merkar det ikkje.»
8 E hoomaopopo oukou, e ka poe manao ole iwaena o na kanaka; O oukou hoi ka poe naaupo, Pehea la ka loihi a lilo oukou i poe naauao?
Merka då, de uvituge i folket! Og de vitlause, når vil de taka til vitet?
9 O ka mea i hana mai i ka pepeiao, Aole anei e lohe mai ia? O ka mea i hooponopono i ka maka, Aole anei oia e ike mai?
Han som hev sett inn øyra, skulde han ikkje høyra? Han som hev laga til auga, skulde han ikkje sjå?
10 O ka mea hahau i ko na aina e, Aole auei oia e hoopai mai? O ka mea hoi i ao mai i kanaka i ka ike?
Han som tuktar heidningar, skulde han ikkje refsa, han som gjev menneski kunnskap?
11 Ua ike mai no o Iehova i ka manao o kanaka, He lapuwale ia.
Herren kjenner mannsens tankar, at dei er fåfengd.
12 Pomaikai ke kanaka au e ao mai ai, e Iehova, A hoonaauao hoi ma kou kanawai;
Sæl er den mann som du, Herre, tuktar, og som du gjev lærdom or lovi di,
13 I hoomaha'i oe ia ia mai na la o ka ino, A eliia ka lua no ka poe hewa.
til å gjeve honom ro for vonde dagar, til dess det vert grave ei grav for den ugudlege.
14 Aole haalele o Iehova i kona poe kanaka, Aole hoi e kuu wale aku i kona hooilina iho.
For ikkje støyter Herren burt sitt folk, og arven sin forlet han ikkje.
15 E hiki hou mai no ka hooponopono ana ma ka pololei; A malaila no e hahai aku ai ka poe a pau i pono ma ka naau.
For domen skal venda um att til rettferd, og alle ærlege i hjarta skal halda med honom.
16 Owai la ka mea e ala mai no'u e ku e i ka poe hewa? Owai hoi ka mea e ku mai iluna nou, e ku e i ka poe lawehala?
Kven stend upp for meg imot dei vonde? Kven stig fram for meg mot deim som gjer urett?
17 Ina aole o Iehova i kokua mai ia'u, Ina ua kokoke e noho kuu uhane ma kahi ekemu ole.
Dersom ikkje Herren var mi hjelp, so vilde sjæli mi snart bu i stilla.
18 Ia'u i olelo ai, Ua pahee ko'u wawae. Alaila, na kou lokomaikai, e Iehova, i hooikaika ia'u.
Når eg segjer: «Foten min er ustød, då held di miskunn meg uppe, Herre.»
19 I ka nui loa o ko'u mau manao iloko o'u, O kou aloha ka mea e hoohauoli ai i ko'u uhane.
Når det kjem mange tunge tankar i mitt hjarta, då huggar dine trøystarord mi sjæl.
20 E kukakuka pa anei ka nohoalii o ka hewa me oe? Ka mea hoi i hana i ke kolohe ma ke kanawai?
Er vel tynings-domstolen i samlag med deg, der dei lagar urett i hop til rett?
21 Alu mai la lakou i ka uhane o ka poe pono, A hoohewa lakou i ke koko hala ole.
Dei flokkar seg i hop mot sjæli åt den rettferdige, og dei fordømer uskuldigt blod.
22 O Iehova no ko'u wahi kiekie, a me ko'u Akua, O ko'u pohaku puuhonua hoi.
Då vert Herren ei borg for meg, og min Gud vert eit berg som eg flyr til.
23 E hoopai mai oia i ko lakou hewa maluna o lakou, A e hooki hoi oia ia lakou maloko o ko lakou hewa; Na Iehova, ko kakou Akua, e hooki ia lakou.
Og han let deira urett koma attende yver deim, og for deira vondskap skal han gjera ende på deim, ja, Herren, vår Gud, skal gjera ende på deim.
