Halelu 42

1 E LIKE me ka dia e makemake ana i ka wai kahe, Pela e makemake nei ko'u uhane ia oe, e ke Akua.

Til sangmesteren; en læresalme av Korahs barn. Som en hjort skriker efter rinnende bekker, så skriker min sjel efter dig, Gud!

2 Ke makewai nei ko'u uhane i ke Akua, i ke Akua ola; Ahea la hiki aku au, a ikeia mai imua o ke Akua?

Min sjel tørster efter Gud, efter den levende Gud; når skal jeg komme og trede frem for Guds åsyn?

3 Ua lilo ko'u mau waimaka i ai na'u i ke ao a me ka po, Ia lakou i olelo mau mai ai ia'u, Auhea kou Akua?

Mine tårer er min mat dag og natt, fordi man hele dagen sier til mig: Hvor er din Gud?

4 A hoomanao aku au ia mau mea, ninini iho au i ko'u uhane iloko o'u: No ka mea, ua hele au me ka lehulehu, Hele pu no wau me lakou i ka hale o ke Akua, Me ka leo o ka olioli, a me ka hoolea, Me ke anaina malama i ka ahaaina.

Dette må jeg komme i hu og utøse min sjel i mig, hvorledes jeg drog frem i den tette hop, vandret med den til Guds hus med fryderop og lovsangs røst, en høitidsskare.

5 No ke aha la oe e hoohaahaaia, e kuu uhane? No ke aha la oe i paumako ai iloko o'u? E manao laua aku oe i ke Akua; No ka mea, e hoolea auanei au ia ia, No ke kokua ana mai o kona maka.

Hvorfor er du nedbøiet, min sjel, og bruser i mig? Bi efter Gud! for jeg skal ennu prise ham for frelse fra hans åsyn.

6 E ko'u Akua, ua hoohaahaa ko'u uhane iloko o'u: Nolaila e hoomanao aku ai au ia oe ma ka aina Ioredane, A ma na Heremona a me ka mauna Mizara.

Min Gud! Min sjel er nedbøiet i mig; derfor kommer jeg dig i hu fra Jordans land og Hermons høider, fra det lille fjell.

7 Ke kahea nei kekahi hohonu i kekahi hohonu, I ka halulu mau ana o kou waipuilani; Ua popoi mai na ale me na nalu maluna'e o'u.

Vanndyp kaller på vanndyp ved duren av dine fossefall; alle dine brenninger og dine bølger går over mig.

8 Aka, i ke ao e kauoha mai o Iehova i kona lokomaikai, A i ka po, eia auanei me au ka mele nona, A me ka'u pule i ke Akua o ko'u ola nei.

Om dagen sender Herren sin miskunnhet, og om natten er hans sang hos mig, bønn til mitt livs Gud.

9 E olelo aku au i ke Akua i ko'u Pohaku, No ke aha la oe e hoopoina mai ai ia'u? No ke aha la e u hele ai au no ka hooluhihewa ana mai o ka enemi?

Jeg må si til Gud, min klippe: Hvorfor har du glemt mig? Hvorfor skal jeg gå i sørgeklær under fiendens trykk?

10 Me he pahikaua la iloko o ko'u mau iwi, Ke hoino mai nei ko'u poe enemi ia'u; I ka lakou olelo ana mai ia'u i kela la i keia la, Auhea la kou Akua.

Det er som om mine ben blev knust, når mine fiender håner mig, idet de hele dagen sier til mig: Hvor er din Gud?

11 No ke aha la oe i hooliaahaaia'i, e ko'u uhane? No ke aha la oe i paumako ai iloko o'u? E hoolana i ka manao i ke Akua; No ka mea, e hoolea auanei au ia ia; Oia ke ola o ko'u maka, a me kuu Akua.

Hvorfor er du nedbøiet, min sjel, og hvorfor bruser du i mig? Bi efter Gud! for jeg skal ennu prise ham, mitt åsyns frelse og min Gud.