< Halelu 129 >
1 U A hoopilikia pinepine mai lakou ia'u, Mai ko'u wa opiopio mai, wahi a ka Iseraela;
Ein song til høgtidsferderne. Mykje hev dei trengt meg alt ifrå min ungdom - so segje Israel -
2 Ua hoopilikia pinepine mai lakou ia'u, mai ko'u wa opiopio mai; Aole nae lakou i lanakila mai maluna o'u.
mykje hev dei trengt meg alt ifrå min ungdom; men dei hev ikkje fenge bugt med meg.
3 Ma ko'u kua i kahakaha ai ka poe kahakaha; A hana lakou i ko lakou kaha a loihi.
På min rygg hev pløgjarar pløgt, dei hev gjort sine forer lange.
4 Ua pono no o Iehova; Ua oki mai oia i na kaula o ka poe hewa.
Herren er rettferdig, han hev hogge av reipi til dei ugudlege.
5 E hoohilahilaia a e hoihoi hope ia mai, Ka poe a pau e inaina mai ia Ziona.
Dei skal skjemmast og vika attende alle som hatar Sion.
6 E like auanei lakou, me ka mauu maluna o na hale, Mae wale, ia mamua o ka liko ana.
Dei skal verta som gras på taki, som visnar fyrr det fær veksa;
7 Aole e piha ka lima o ka mea i oki iho, Aole hoi ka umauma o ka mea hoopua i na pua.
slåttaren fær ikkje handi full, og bundelbindaren ikkje eit fang.
8 Aole hoi e olelo mai ka poe e hele ae, Maluna o oukou auanei ka hoomaikai ana o Iehova: Ke hoomaikai aku nei makou ia oukou ma ka inoa o Iehova.
Og dei som gjeng framum, segjer ikkje: «Herrens velsigning vere yver dykk, me velsignar dykk i Herrens namn!»