Halelu 109
1 E KE Akua a'u i halelu ai, mai hookuli mai oe;
Til songmeisteren; av David, ein salme. Min lovsongs Gud, teg ikkje!
2 No ka mea, o ka waha o ka mea hewa, A me ka waha wahahee, ua hamama mai laua e ku e ia'u; Ua olelo ku e mai lakou ia'u, me ke elelo wahahee.
For dei hev late upp sin ugudlege og falske munn imot meg, dei hev tala imot meg med ljugartunga.
3 Hoopuni mai lakou ia'u i na olelo huhu; A hakaka mai lakou ia'u me ka hala ole o'u.
Med hatfulle ord hev dei kringsett meg og ført strid imot meg utan årsak.
4 No ko'u aloha enemi mai lakou ia'u; E pule aku no nae au.
Til løn for min kjærleik stod dei imot meg, endå eg berre bed,
5 Hookau mai lakou i ka hewa maluna o'u no ka maikai, A me ka inaina no ko'u aloha.
dei hev lagt vondt yver meg til løn for godt og hat til løn for min kjærleik.
6 E hoonoho oe i ka mea hewa maluna ona; A e hooku mai ia Satana ma kona lima akau.
Set ein ugudleg yver honom, og lat ein klagar standa ved hans høgre hand!
7 Ia ia e hookolokoloia'i, E puka mai no kona hewa, A e lilo no kana pule i mea e hewa'i.
Når han vert dømd, lat honom ganga skuldig ut, og lat hans bøn verta til synd!
8 E uuku no kona mau la, E lawe hoi kekahi i kana oihana.
Lat hans dagar verta få, lat ein annan få hans embætte!
9 E makua ole auanei kana poe keiki, A e lilo auanei kana wahine i wahinekanemake.
Lat hans born verta farlause og kona hans enkja!
10 E kuewa, e kuewa wale aku no kana poe keiki, a e nonoi wale; E imi wale lakou ma ko lakou wahi neoneo.
Lat hans born flakka ikring og beda seg, lat deim ganga som tiggarar frå sin øydelagde heim!
11 Na ka makee waiwai e kaili wale i kana mau mea a pau, A na na malihini e hao wale i kona waiwai.
Lat okerkallen leggja snara um all hans eigedom, og framande plundra hans avling!
12 Aohe mea nana e hoomau i ka lokomaikai ia ia; Aohe hoi mea aloha i kana mau huahaule.
Lat ingen finnast som hyser miskunn imot honom, og ingen som ynkast yver hans farlause born!
13 E hookiia kana poe mamo; A ia hanauna aku e holoiia ko lakou inoa.
Lat hans etterkomarar ganga til grunnar og deira namn verta utstroke i næste ættled!
14 E hoomanaoia ka hewa o kona poe kupuna imua o Iehova; Aole hoi e kalaia na hewa o kona makuwahine.
Hans fedra skuld vere i minne hjå Herren, og syndi åt mor hans verte ikkje utstroki!
15 E mau loa ana no lakou imua o Iehova; I hookiia ka manao ana ia lakou mai ka honua aku.
Dei vere alltid for Herrens åsyn, og han rydje deira minne ut av jordi,
16 No ka mea, aole ia i hoomanao e hana i ka lokomaikai, A hoomaau oia i ke kanaka nele, a ilihune hoi, I pepehi oia i ka mea naau ehaeha.
av di han ikkje kom i hug å gjera miskunn, men forfylgde ein arm og fatig mann, og ein hjarteskræmd og vilde drepa honom.
17 Me ia i makemake ai i ka hailiili, pela no e hiki mai ai ia maluna ona; Me ia i makemake ole ai i ka hoomaikai, e mamao loa ia mai ona aku.
Han elska forbanning, og denne kom yver honom, han lika ikkje velsigning, og denne kom langt burt frå honom.
18 Kahiko no oia ia ia iho i ka hailiili me he kapa la, E komo no hoi ia iloko o kona opu me he wai la, A e like hoi me ka aila iloko o kona mau iwi.
Han klædde seg i forbanning som sitt klædeplagg, og ho trengde som vatn inn i hans liv, og som olje i hans bein.
19 A e like no auanei ia me he kapa la ia ia, A me ke kaei hoi ana e kaei mau ai.
Lat henne verta honom til ei kåpa som han sveiper seg i, og til eit belte som han alltid bind um seg!
20 O keia no ka uku o ko'u poe enemi mai o Iehova mai, A me ko ka poe hoi e olelo ino mai i ko'u uhane.
Dette vere løni frå Herren åt mine motstandarar, og åt deim som talar vondt imot mi sjæl!
21 Aka, e hana mai oe mamuli o'u, e Iehova ka Haku, no kou inoa iho: No ka mea, ua maikai kou lokomaikai, e hoopakele mai ia'u.
Og du, Herre, Herre, gjer vel imot meg for ditt namn skuld, etter som di miskunn er god, so berga meg!
22 No ka mea, ua nele, a ua ilihune hoi au, A ua houia ko'u naau iloko ou.
For arm og fatig er eg, og mitt hjarta er gjenomstunge i meg.
23 Ua hele aku au e like me ke aka i kona auwi ana, Ua kuehuehuia au me he uhini la.
Som ein skugge når han lengjest, kverv eg burt, eg vert jaga burt som ein grashopp.
24 Kulanalana ko'u mau kuli no ka hookeai, A hookii no hoi ko'u kino ma ke kelekele.
Mine kne er ustøde av fasta, og holdet mitt misser feita.
25 Ua lilo wau i mea hoomaewaewa no lakou; Nana mai lakou ia'u, a kunokunou i ko lakou poo.
Og eg hev vorte til spott for deim; når dei ser meg, rister dei på hovudet.
26 E kokua mai oe ia'u, e Iehova, ko'u Akua; E hoola mai oe ia'u e like me kou lokomaikai ana.
Hjelp meg, Herre min Gud, frels meg etter di miskunn!
27 I ike mai hoi lakou, o kou lima keia; O oe hoi e Iehova, ka mea nana i hana ia mea.
so dei må kjenna, at dette er di hand, at du, Herre, hev gjort det.
28 Na lakou e hailiili mai, aka, e hoomaikai mai oe, A ku mai lakou iluna, e hoohilahilaia lakou; Aka, e hoohauoli mai oe i kau kauwa.
Dei forbannar, men du velsignar, dei stend upp, men vert skjemde, og din tenar gled seg.
29 E kahikoia ko'u poe enemi i ka hoopalaimaka, A e uhi no lakou ia lakou iho i ka hilahila me he holoku la.
Mine motstandarar skal klæda seg i skjemsla og sveipa seg i si skam som i ei kåpa.
30 E mililani nui aka au ia Iehova, ma ko'u waha; A e halelu aku ia ia mawaena o ka lehulehu.
Eg vil takka Herren storleg med min munn, og midt imillom mange vil eg lova honom.
31 No ka mea, e ku mai auanei oia ma ka lima akau o ka mea hune, E hoopakele i kona uhane mai ka poe hoohewa ia ia.
For han stend på høgre sida åt den fatige til å frelsa honom frå deim som dømer hans sjæl.
