Halelu 107
1 E MILILANI aku ia Iehova, no ka mea, ua maikai ia; Ua mau loa no hoi kona lokomaikai.
Tacken HERREN, ty han är god, ty hans nåd varar evinnerligen.
2 E olelo mai no ka poe i hoolapanaiia e Iehova, Ka poe hoi ana i hoolapanai ai, mai ka lima mai o ka enemi.
Så säge HERRENS förlossade, de som han har förlossat ur nöden,
3 No ka mea, ua hooili mai oia ia lakou mai na aina mai, Mai ka hikina, a me ke komohana mai, E mai ke kukulu akau, a mai ke kai mai.
de som han har församlat ifrån länderna, från öster och från väster, från norr och från havssidan.
4 Kuewa wale lakou ma ka waonahele, Ma ke ala waoakua hoi; Aole i loaa ia lakou ke kulanakauhale kahi e noho ai.
De irrade omkring i öknen på öde stigar, de funno ingen stad där de kunde bo;
5 Pololi iho la lakou, a makewai hoi, A maule ko lakou uhane iloko o lakou.
de hungrade och törstade, deras själ försmäktade i dem.
6 Alaila, kahea aku lakou ia Iehova iloko o ko lakou pilikia, A hoopakele mai oia ia lakou i ko lakou popilikia ana.
Men de ropade till HERREN i sin nöd, och han räddade dem ur deras trångmål.
7 Alakai mai la oia ia lakou ma ke ala pono, I hiki ai lakou i ke kulanakauhale, kahi e noho ai.
Och han ledde dem på en rätt väg, så att de kommo till en stad där de kunde bo.
8 E mililani aku na kanaka ia Iehova no kona lokomaikai, A no kana mau hana kupanaha i na keiki a kanaka!
De må tacka HERREN för hans nåd och för hans under med människors barn,
9 No ka mea, nana no i hookena i ka uhane makewai, A nana hoi i hoomaona i ka uhane pololi i ka maikai.
att han mättade den försmäktande själen och uppfyllde den hungrande själen med sitt goda.
10 O ka poe i noho ma ka pouli, ma ka malu hoi o ka make, A paa no hoi i ka popilikia a me ka hao;
De sutto i mörker och dödsskugga, fångna i elände och järnbojor,
11 No ka mea, ua kipi lakou i na olelo a ke Akua, A ua hoowahawaha i ke ao ana mai o ka Mea kiekie;
därför att de hade varit gensträviga mot Guds ord och hade föraktat den Högstes råd.
12 Alaila hookulou oia i ko lakou naau i ka luhi, Hina iho la lakou ilalo, aohe mea nana e kokua.
Han kuvade deras hjärtan med olycka; de kommo på fall och hade ingen hjälpare.
13 Alaila, hea aku lakou ia Iehova i ko lakou pilikia ana, A hoola mai oia ia lakou i ko lakou popilikia ana.
Men de ropade till HERREN i sin nöd, och han frälste dem ur deras trångmål;
14 Hoopuka mai la oia ia lakou mailoko mai o ka pouli a me ka malu o ka make, A uhai hoi i ko lakou mea i paa ai.
han förde dem ut ur mörkret och dödsskuggan, och deras bojor slet han sönder.
15 E hoalohaloha aku na kanaka ia Iehova, no kona lokomaikai, A no kana mau hana kupanaha i na keiki a kanaka!
De må tacka HERREN för hans nåd och för hans under med människors barn,
16 No ka mea, ua wawahi oia i na pani keleawe o na pukapa A ua uhai no hoi oia i na kaola kipuka hao.
att han krossade kopparportarna och bröt sönder järnbommarna.
17 O ka poe i lalau ma ka aoao o ka poe hewa, A me ka lawehala, ua hoopilikiaia lakou.
De voro oförnuftiga, ty de vandrade i överträdelse, och blevo nu plågade för sina missgärningars skull;
18 Hoopailua no ko lakou uhane i na mea ai a pau; A hookokoke no lakou i na pukapa o ka make.
deras själ vämjdes vid all mat, och de voro nära dödens portar.
19 Alaila, hea aku no lakou ia Iehova i ko lakou pilikia ana, A hoola mai no oia ia lakou i ko lakou popilikia.
Men de ropade till HERREN i sin nöd, och han frälste dem ur deras trångmål.
20 Haawi mai la oia i kana olelo, a hoala iho la ia lakou, A hoopakele no hoi ia lakou, mai ko lakou lua aku.
Han sände sitt ord och botade dem och räddade dem från graven.
21 E hoalohaloha aku na kanaka ia Iehova no kona lokomaikai, A no kana mau hana kupanaha i na keiki a kanaka!
De må tacka HERREN för hans nåd och för hans under med människors barn;
22 E mohai aku no hoi lakou i ka mohai o ke aloha, A e hoike aku i kana mau hana me ka hauoli.
de må offra lovets offer och förtälja hans verk med jubel.
23 O ka poe iho ilalo i ka moana, ma na moku, A hana i ka hana ma na moana nui;
De foro på havet med skepp och drevo sin handel på stora vatten;
24 Ua ike no keia poe i na hana o Iehova, A mo kana mau mea kupanaha ma ka hohonu.
där fingo de se HERRENS gärningar och hans under på havsdjupet.
25 No ka mea, olelo wale mai oia, a hoala i ka makani kupikipikio, A piipii aku la na ale.
Med sitt ord uppväckte han stormvinden, så att den hävde upp dess böljor.
26 Pii aku la lakou i ka lani, a iho ilalo i ka hohonu: A hehee ko lakou uhane i ka ino.
De foro upp mot himmelen, ned i djupen; deras själ upplöstes av ångest.
27 Hikaka lakou i o, a ia nei, a kunewanewa hoi e like me ke kanaka ona, A pau wale aku no ko lakou akamai.
De raglade och stapplade såsom druckna, och all deras vishet blev till intet.
28 Alaila, hea aku lakou ia Iehova i ko lakou pilikia ana, A hoopakele mai oia ia lakou, mailoko mai o ko lakou popilikia.
Men de ropade till HERREN i sin nöd, och han förde dem ut ur deras trångmål.
29 Hoolilo no oia i ka ino i pohu, A malie loa iho la na ale.
Han förbytte stormen i lugn, så att böljorna omkring dem tystnade.
30 Alaila, lealea lakou, no ka mea, ua malie; A hoopae no oia ia lakou ma ke awa a lakou e makemake ai.
Och de blevo glada att det vart stilla, och han förde dem till den hamn dit de ville.
31 E mililani aku na kanaka ia Iehova no kona lokomaikai, A no kana mau hana kupanaha i na keiki a kanaka!
De må tacka HERREN för hans nåd och för hans under med människors barn;
32 E hapai no hoi ia ia ma ka ahakanaka, A e halelu aku ia ia ma ke anaina o ka poe kahiko.
de må upphöja honom i folkets församling och lova honom där de äldste sitta.
33 Hoolilo no oia i na muliwai i waonahele, A me na waipuna i aina maloo;
Han gjorde strömmar till öken, källsprång till torr mark,
34 A me ka aina hua nui, i aina hua ole, No ka hewa o ka poe e noho ana malaila.
bördigt land till salthed, för dess inbyggares ondskas skull.
35 A hoolilo no hoi oia i ka waonahele, i wai lana, A me ka aina maloo hoi i wai puna.
Han gjorde öknen till en vattenrik sjö och torrt land till källsprång.
36 Malaila no oia e hoonoho ai i ka poe pololi, A hoomakaukau no hoi lakou i kulanakauhale, kahi e noho ai;
Och han lät de hungrande bo där, och de byggde en stad där de kunde bo.
37 A lulu no hoi lakou ma na mahinaai, A kauu iho no i na mala waina, A haawiia mai ka hua i hoohuaia'i.
De besådde åkrar och planterade vingårdar, som gåvo dem sin frukt i avkastning.
38 Hoomaikai mai la oia ia lakou, a kawowo nui ae la; Aole ia i hoemi i ka lakou poe holoholona.
Han välsignade dem, och de förökades storligen, och deras boskapshjordar lät han icke förminskas.
39 A mahope, hooemiia lakou, a hoohaahania no hoi, No ka hookaumahaia, a me ka hewa, a me ka pilikia.
Väl blevo de sedan ringa och nedböjda, i det olycka och bedrövelse tryckte dem,
40 Ninini mai oia i ka hoomaau maluna o na'lii, A alakai no hoi oia ia lakou ma kahi mehameha, ala ole.
men han som utgjuter förakt över furstar och låter dem irra omkring i väglösa ödemarker,
41 Hookiekie nae oia i ka poe hune mailoko aku o ka pilikia, A hoolilo i kona mau ohana, me he ohana hipa la.
han upphöjde då den fattige ur eländet och lät släkterna växa till såsom fårhjordar.
42 E ike aku no ka poe pono, a e lealea lakou; A e paa no ka nuku o ka hewa a pau.
De redliga se det och glädja sig, och all orättfärdighet måste tillsluta sin mun.
43 Owai la ka mea akamai, a malama i keia mau mea! O lakou ka i hoomaopopo i ka lokomaikai o Iehova.
Den som är vis, han akte härpå och besinne HERRENS nådegärningar.
