Halelu 107
1 E MILILANI aku ia Iehova, no ka mea, ua maikai ia; Ua mau loa no hoi kona lokomaikai.
Prisa Herren, for han er god, for æveleg varer hans miskunn!
2 E olelo mai no ka poe i hoolapanaiia e Iehova, Ka poe hoi ana i hoolapanai ai, mai ka lima mai o ka enemi.
So segjer Herrens utløyste, som han hev løyst ut or naudi,
3 No ka mea, ua hooili mai oia ia lakou mai na aina mai, Mai ka hikina, a me ke komohana mai, E mai ke kukulu akau, a mai ke kai mai.
som han hev sanka i hop frå landi, frå aust og frå vest, frå nord og frå havet.
4 Kuewa wale lakou ma ka waonahele, Ma ke ala waoakua hoi; Aole i loaa ia lakou ke kulanakauhale kahi e noho ai.
Dei for vilt i øydemarki, i vegløysa, dei fann ingen by til å bu i.
5 Pololi iho la lakou, a makewai hoi, A maule ko lakou uhane iloko o lakou.
Hungrige og tyrste var dei, deira sjæl vanmegtast i deim.
6 Alaila, kahea aku lakou ia Iehova iloko o ko lakou pilikia, A hoopakele mai oia ia lakou i ko lakou popilikia ana.
Då ropa dei til Herren i si naud, or deira trengslor fria han deim ut,
7 Alakai mai la oia ia lakou ma ke ala pono, I hiki ai lakou i ke kulanakauhale, kahi e noho ai.
og han førde deim på rett veg, so dei gjekk til ein by dei kunde bu i.
8 E mililani aku na kanaka ia Iehova no kona lokomaikai, A no kana mau hana kupanaha i na keiki a kanaka!
Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni,
9 No ka mea, nana no i hookena i ka uhane makewai, A nana hoi i hoomaona i ka uhane pololi i ka maikai.
for han metta den tyrste sjæl, og den hungrige sjæl fyllte han med godt.
10 O ka poe i noho ma ka pouli, ma ka malu hoi o ka make, A paa no hoi i ka popilikia a me ka hao;
Dei sat i myrker og daudeskugge, bundne i stakarsdom og jarn,
11 No ka mea, ua kipi lakou i na olelo a ke Akua, A ua hoowahawaha i ke ao ana mai o ka Mea kiekie;
av di dei hadde tråssa mot Guds ord og vanvyrdt råderne frå den Høgste.
12 Alaila hookulou oia i ko lakou naau i ka luhi, Hina iho la lakou ilalo, aohe mea nana e kokua.
Og han bøygde deira hjarto med liding, dei snåva, og der var ingen hjelpar.
13 Alaila, hea aku lakou ia Iehova i ko lakou pilikia ana, A hoola mai oia ia lakou i ko lakou popilikia ana.
Då ropa dei til Herren i si naud, frå deira trengslor frelste han deim.
14 Hoopuka mai la oia ia lakou mailoko mai o ka pouli a me ka malu o ka make, A uhai hoi i ko lakou mea i paa ai.
Han førde deim ut or myrker og daudeskugge, og deira band reiv han sund.
15 E hoalohaloha aku na kanaka ia Iehova, no kona lokomaikai, A no kana mau hana kupanaha i na keiki a kanaka!
Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni;
16 No ka mea, ua wawahi oia i na pani keleawe o na pukapa A ua uhai no hoi oia i na kaola kipuka hao.
for han krasa koparportar og hogg sund jarnbommar.
17 O ka poe i lalau ma ka aoao o ka poe hewa, A me ka lawehala, ua hoopilikiaia lakou.
Dårar var dei for sin brotsveg, og for sine misgjerningar vart dei plåga.
18 Hoopailua no ko lakou uhane i na mea ai a pau; A hookokoke no lakou i na pukapa o ka make.
Deira sjæl vart leid av all mat, og dei kom nær til daudens portar.
19 Alaila, hea aku no lakou ia Iehova i ko lakou pilikia ana, A hoola mai no oia ia lakou i ko lakou popilikia.
Då ropa dei til Herren i si naud; frå deira trengslor frelste han deim.
20 Haawi mai la oia i kana olelo, a hoala iho la ia lakou, A hoopakele no hoi ia lakou, mai ko lakou lua aku.
Han sende sitt ord og lækte deim og berga deim frå deira graver.
21 E hoalohaloha aku na kanaka ia Iehova no kona lokomaikai, A no kana mau hana kupanaha i na keiki a kanaka!
Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni
22 E mohai aku no hoi lakou i ka mohai o ke aloha, A e hoike aku i kana mau hana me ka hauoli.
og ofra takkoffer og fortelja um hans verk med fagnad.
23 O ka poe iho ilalo i ka moana, ma na moku, A hana i ka hana ma na moana nui;
Dei som for ut på havet med skip, og som dreiv handel på dei store vatni,
24 Ua ike no keia poe i na hana o Iehova, A mo kana mau mea kupanaha ma ka hohonu.
dei såg Herrens gjerningar og hans underverk på djupet.
25 No ka mea, olelo wale mai oia, a hoala i ka makani kupikipikio, A piipii aku la na ale.
Han tala og let det koma ein stormvind, og denne reiste havsens bylgjor.
26 Pii aku la lakou i ka lani, a iho ilalo i ka hohonu: A hehee ko lakou uhane i ka ino.
Dei for upp imot himmelen, dei for ned i djupi, deira sjæl miste modet i ulukka.
27 Hikaka lakou i o, a ia nei, a kunewanewa hoi e like me ke kanaka ona, A pau wale aku no ko lakou akamai.
Dei raga og tumla som drukne, og all deira visdom vart til inkjes.
28 Alaila, hea aku lakou ia Iehova i ko lakou pilikia ana, A hoopakele mai oia ia lakou, mailoko mai o ko lakou popilikia.
Då ropa dei til Herren i si naud, or deira trengslor førde han deim ut.
29 Hoolilo no oia i ka ino i pohu, A malie loa iho la na ale.
Han let storm verta til stilla, og bylgjorne kringum deim tagna.
30 Alaila, lealea lakou, no ka mea, ua malie; A hoopae no oia ia lakou ma ke awa a lakou e makemake ai.
Og dei vart glade då dei lagde seg, og han førde deim til den hamni dei ynskte.
31 E mililani aku na kanaka ia Iehova no kona lokomaikai, A no kana mau hana kupanaha i na keiki a kanaka!
Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni
32 E hapai no hoi ia ia ma ka ahakanaka, A e halelu aku ia ia ma ke anaina o ka poe kahiko.
og høglova honom i folkesamling og lovsyngja honom der dei gamle sit saman.
33 Hoolilo no oia i na muliwai i waonahele, A me na waipuna i aina maloo;
Han gjorde elvar til ei øydemark og vatskjeldor til eit turrlende,
34 A me ka aina hua nui, i aina hua ole, No ka hewa o ka poe e noho ana malaila.
fruktsamt land til ei saltheid, for deira vondskap skuld, som budde der.
35 A hoolilo no hoi oia i ka waonahele, i wai lana, A me ka aina maloo hoi i wai puna.
Han gjorde øydemark til innsjø og turrlende til vatskjeldor.
36 Malaila no oia e hoonoho ai i ka poe pololi, A hoomakaukau no hoi lakou i kulanakauhale, kahi e noho ai;
Og han let hungrige bu der, og dei bygde ein by til å bu i.
37 A lulu no hoi lakou ma na mahinaai, A kauu iho no i na mala waina, A haawiia mai ka hua i hoohuaia'i.
Og dei sådde åkrar og planta vinhagar, og dei fekk grøda til å hausta.
38 Hoomaikai mai la oia ia lakou, a kawowo nui ae la; Aole ia i hoemi i ka lakou poe holoholona.
Og han velsigna deim, og dei auka mykje, og av fe gav han deim ikkje lite.
39 A mahope, hooemiia lakou, a hoohaahania no hoi, No ka hookaumahaia, a me ka hewa, a me ka pilikia.
So minka dei att og vart nedbøygde av trykk og trengsla og sorg.
40 Ninini mai oia i ka hoomaau maluna o na'lii, A alakai no hoi oia ia lakou ma kahi mehameha, ala ole.
Han som renner ut vanvyrdnad yver hovdingar og let deim villast i veglaus øydemark,
41 Hookiekie nae oia i ka poe hune mailoko aku o ka pilikia, A hoolilo i kona mau ohana, me he ohana hipa la.
han lyfte upp den fatige or vesaldomen og auka ætterne som ei hjord.
42 E ike aku no ka poe pono, a e lealea lakou; A e paa no ka nuku o ka hewa a pau.
Dei ærlege ser det og gled seg, og all vondskap let att sin munn.
43 Owai la ka mea akamai, a malama i keia mau mea! O lakou ka i hoomaopopo i ka lokomaikai o Iehova.
Den som er vis, han gjeve gaum etter dette, og dei må merke Herrens nådegjerningar.
