Solomona 9
1 KUKULU ae la ka naauao i kona hale, Kalai iho la oia i kona mau kia ehiku.
Visdomsmøyi hev bygt seg hus, hev hogge til sine stolpar sju.
2 Kalua oia i kana mau mea momona; Kawili ae la oia i kona waina; Hoomakaukau no i kana papaaina.
Ho hev slagta sitt slagt og blanda sin vin og attåt duka sitt bord.
3 Hoouna aku la oia i kana poe kauwawahine, E hea aku maluna o na wahi kiekie o ke kulanakauhale,
Sine ternor hev ho sendt ut, og ropar ovan frå haugarne i byen:
4 Owai ka mea naaupo? e huli mai ia io'u nei: I ka mea noonoo ole hoi, olelo ae la oia ia ia,
«Den som er fåkunnig, vende seg hit!» Til den vitlause segjer ho:
5 Ina, e ai mai oukou i ka'u berena, E inu hoi i ka waina a'u i kawili ai.
«Kom, og et av mitt brød og drikk av den vin eg hev blanda!»
6 E haalele i ka poe manao ole, i ola oukou, E hele hoi ma ke ala o ka naauao.
Lat fåkunna fara so de kann liva og vandra på vegen til vit!
7 O ka mea e ao aku i ke kanaka aia, E loaa ia ia ka hilahila; O ka mea e ao aku i ka mea hewa, e loaa ia ia ka palahea.
Den som refser ein spottar, fær skam yver seg, den som lastar ein gudlaus, fær seg ein flekk.
8 Mai ao aku i ke kanaka aia, O hoowahawaha mai oia ia oe; E ao aku i ka mea naauao, A e aloha mai oia ia oe.
Lasta’kje spottaren, han vil hata deg! Lasta den vise, han vil elska deg!
9 E haawi na ka mea naauao, A e oi mau ka naauao; E ao hoi i ka mea hoopono, A e mahuahua ae la kona ike.
Gjev ein vismann, so aukar hans visdom, lær ein rettferdig, so lærar han meir.
10 O ka mole o ka naauao, Oia ka makau ia Iehova; O ka ike i ka Mea hemolele, Oia ka noonoo ana,
Otte for Herren er upphav til visdom, og vit er å kjenna den Heilage.
11 No ka mea, ma o'u nei, e mahuahua ae ai kou mau la, A e nui ai hoi na makahiki o kou ola ana.
«For ved meg dine dagar skal aukast, og fleire livs-år fær du.»
12 Ina e naauao oe, e naauao no oe nou iho; Ina e hoowahawaha oe, maluna ou wale no ia mea.
Er du vis, so gagnar det deg sjølv, spottar du, so lyt du bera det åleine.
13 O ka wahine naaupo, he walaau kona; Ua manao ole, aole oia i ike i kekahi mea.
Fru dårskap fer med ståk, fåkunnig som ho er og ingen ting veit.
14 Noho no oia ma ka puka o kona hale, Ma ka noho hoi ma kahi kiekie o ke kulanakauhale,
Ho sit attmed husdøri si, på ein stol høgt uppe i byen,
15 E hea aku i ka poe hele ma ke ala, Ka poe hele pololei ma ke alanui;
og bed inn dei som ferdast på vegen, som gjeng sine stigar beint fram:
16 Owai ka mea manao ole? e huli mai i o'u nei; I ka mea naaupo, olelo aku la oia ia ia,
«Den som er fåkunnig, vende seg hit!» Ja, til den vitlause segjer ho:
17 Ua ono no na wai i aihueia, Ua mananalo hoi ka berena ke ai malu.
«Stole vatn er søtt, og ljuvlegt er løyn-ete brød.»
