Solomona 11
1 O KE kaupaona hoopunipuni, he koopailua ia ia Iehova; O ke kaupaona kupono, oia kona makemake.
Falsk vegt er fæl for Herren, men full vegt likar han godt.
2 A hiki mai ka haaheo, alaila hiki mai ka hilahila; Me ka poe naau haahaa hoi ka naauao.
Kjem stormod, so kjem og skam, men smålåtne, dei hev visdom.
3 O ka pono o ka mea pololei oia kona alakai; Ma ka wahahee hoi e make ai ka poe hoopunipuni.
Dei ærlege hev si uskyld til førar, men fals slær sin herre på hals.
4 O ka waiwai, aohe mea ia e pono ai i ka la e inaina mai ai; Aka, o ka pono oia ke hoopakele ae i ka make.
Gods hjelper ikkje på vreidens dag, men rettferd frelser frå dauden.
5 O ka pono o ka poe pololei, oia ke kuhikuhi o kona ala; E haule hoi ka mea hewa i kona hewa iho.
Ærleg manns rettferd jamnar hans veg, men den gudlause stuper ved gudløysa si.
6 Ma ka pono e pakele ai ka poe pololei; Ma ke kolohe hoi e heiia'i ka poe aia.
Ærlege folk ved si rettferd vert frelste, men dei falske vert fanga i eigen gir.
7 I ka make ana o ke kanaka hewa, pau kona manaolana; E poho no hoi ka manao o ka poe hewa.
Når ugudleg mann døyr, er det ute med voni; og vondskaps venting til inkjes vert.
8 Laweia'ku ka mea pono mai ka popilikia aku, A hiki mai ka mea hewa ma kona hakahaka.
Rettferdig vert fria or trengsla, og ugudleg kjem i hans stad.
9 Ma ka waha o ka aia e make ai kona hoa; Ma ka ike oiaio hoi e pakele ai ka poe pono.
Den skamlause tyner sin granne med munnen, men rettferdige friar seg ut med sin kunnskap.
10 I ka lanakila ana o ka poe pono e hauoli ke kulanakauhale; I ke pio ana o ka poe hewa he olioli no.
Gjeng det godt med rettferdige, fegnast byen, vert gudlause tynte, syng folk av gleda.
11 Ma ka hoomaikaiia mai o ka poe pololei, E hookiekieia ke kulanakauhale; Ma ka waha o ka poe hewa, ua hoohioloia.
Med velsigning frå ærlege folk kjem byen seg upp, men gudlause munn bryt han ned.
12 O ka mea hailiili aku i kona hoanoho, he naaupo ia; A o ke kanaka naauao, noho hamau oia;
Vitlaus er den som vanvyrdar sin granne, men vitug mann tegjer stilt.
13 O ka mea holoholo olelo, hai wale aku ia i na mea huna; O ka mea manao oiaio, e huna ana no oia.
Den som fer med drøs, ber løynråd ut, men den hjarte-trugne løyner saki.
14 Ma kahi e ahaolelo ole ai, e haule na kanaka; Ma ka lehulehu o ka poe kukakuka he maluhia.
Der inkje styre er, lyt folket falla, men der dei rådvise er mange, der er frelsa.
15 E hihia no ka mea pai lima me ka malihini; A o ka mea hoole i ke pai lima ana, ua pakele ia.
Borgar du for framand, er du ille faren, men han er trygg som hatar handtak.
16 O ka wahine lokomaikai, e loaa io no ka mahaloia mai; E loaa no hoi ka waiwai i ka poe hana ikaika.
Ei yndefull kvinna vinn æra, og valdsmenner vinn seg rikdom.
17 O ka mea minamina i kona uhane iho, he kanaka lokomaikai oia; O ka mea hoino i kona kino, he aloha ole kona.
Ein godhjarta mann gjer vel mot si sjæl, men ein hardhjarta mann fer vondt med sitt eige kjøt.
18 O ka mea hewa, he hana inea kana; O ka mea lulu i ka pono, he uku oiaio kona.
Den ugudlege vinn seg ei sviksam løn, men den som rettferd sår, fær varig løn.
19 E like me ka pili ana o ka pono i ke ola, Pela e pili ai ka make i ka mea hana hewa.
Stend du fast i rettferd, vinn du liv, men fer du etter vondt, då fær du daude.
20 He mea hoopailua ia Iehova ka poe naau hoopunipuni; Aka, o ka poe i pololei ka aoao, oia kona makemake.
Dei range i hugen hev Herren ein stygg til, men han likar deim som ulastande ferdast.
21 Ina e kui kahi lima i kekahi lima, aole nae e hoopakeleia ka mea hewa; O ka mamo hoi o ka poe pono, e hoopakeleia oia.
Det kann du gjeva handi på, den vonde vert’kje urefst, men ætti åt rettferdige slepp undan.
22 Me he apo gula la ma ka ihu o ka puaa, Pela ka wahine i maikai ka maka a nele i ka noonoo ole.
Som ein gullring i eit grisetryne er ei fager kvinna utan vit.
23 O ka makemake o ka mea pono, he hope maikai kona; O ka manaolana hoi o ka poe hewa, he inainaia mai ka hope.
Det rettferdige ynskjer, vert berre godt, det som gudlause vonar, vert til vreide.
24 Hoohelelei kekahi, a nui hou ae no nae; Aua hoi kekahi i ka mea ku ole i ka pono, a o ka nele ka hope.
Ein strår ut og fær endå meir, ein annan vert arm av usømeleg sparing.
25 O ka mea e hoomanawalea aku, e momona ia; A o ka mea e hoomauu aku, e hoomauuia mai oia.
Den som velsignar, skal trivast, og kveikjer du andre, vert sjølv du kveikt.
26 O ka mea aua i ka ai, e hoino na kanaka ia ia; E kau ana hoi ka hoomaikaiia mai ma ke poo o ka mea kuai aku.
Ein kornflår, honom bannar folket, men signing kjem yver den som sel korn.
27 O ka mea imi i ka maikai, imi no ia i ke alohaia mai; O ka mea imi i ka hewa, e hiki mai no ia io na la.
Den som strævar etter godt, han søkjer hugnad, men den som leitar etter vondt, han fær det yver seg.
28 O ka mea paulele i kona waiwai, e haule oia; Aka, me he lala laau la e ulu ai ka poe pono.
Den som lit på sin rikdom, han skal stupa, men rettferdige grønkar som lauv.
29 O ka mea hoonaukiuki i ko kona hale, e ili mai nona ka makani; E hookauwa aku auanei ka naaupo na ka mea naauao.
Den som øydar sitt hus, skal erva vind, og narren vert træl åt den kloke.
30 O ka hua no ka pono, oia ka laau o ke ola; O ka mea hoohuli i na uhane, oia ke akamai.
Rettferdig manns frukt er eit livsens tre, og sjæler vinn den vise.
31 Aia hoi, e hooukuia ka mea pono ma ka honua; Pela no a oi aku ka mea hewa a me ka ino.
Du ser rettferdig mann fær vederlag på jordi, kor mykje meir då den ugudlege og syndaren!
