Mataio 25
1 A LAILA, e hoohalikeia ke aupuni o ka lani me na wahine puupaa he umi, na lakou i lawe i ko lakou mau kukui, a hele aku la i waho e halawai me ke kane mare.
Då kann himmelriket liknast med ti brurmøyar som tok lamporne sine og gjekk til møtes med brudgomen.
2 Elima o lakou i naauao, elima hoi i naaupo.
Fem av dei var dårlege og fem vituge.
3 Lawe aku la ua poe naaupo la i ko lakou mau kukui, aole nae i lawe pu i ka aila.
Då dei dårlege tok lamporne sine, tok dei ikkje olje med seg,
4 Aka, lawe pu aku la ua poe naauao la i ka aila iloko o ko lakou mau ipu me na kukui o lakou.
men dei vituge tok olje med seg i krukkor attåt lamporne sine.
5 I ka hookaulua ana o ke kane mare, luluhi ae la na maka o lakou, a hiamoe iho la lakou a pau.
Då det no drygde fyrr brudgomen kom, vart dei alle trøytte og sovna.
6 I ke aumoe he kahea ana, Eia ae, ke hele mai la ke kanemare; e holo aku oukou e halawai me ia.
Men midt på natti høyrdest eit rop: No kjem brudgomen! Gakk ut og tak imot honom!
7 Alaila, ala ae la ua poe wahine puupaa la a pau, a koli iho la i ko lakou mau kukui.
Då vakna alle brurmøyarne og stelte lamporne sine.
8 I aku la ka poe naaupo i ka poe naauao, E haawi mai no makou i kauwahi aila o oukou; no ka mea, ua pio ko makou mau kukui.
Og dei dårlege sagde til dei vituge: «Lat oss få noko olje hjå dykk! Lamporne våre sloknar.»
9 Olelo ae la ka poe naauao, i ae la, Aole paha e lawa ka aila no kakou a pau; e hele ae oukou i ka poe kuai, a kuai i aila no oukou.
«Nei, » svara dei vituge, «det rekk ikkje til både åt oss og dykk. De lyt heller ganga til kræmaren og kjøpa dykk noko.»
10 A hala aku la lakou e kuai, hiki mai la ke kanemare; a o ka poe i makaukau, komo pu aku la lakou me ia i ka mare ana, a papaniia'e la ka puka.
Med dei då var burte og vilde kjøpa, kom brudgomen. Dei som var ferdige, gjekk med honom inn til bryllaupet, og døri vart stengd.
11 Mahope iho, hele mai na poe wahine puupaa la i koe, i mai la, E ka Haku, e ka Haku e, e wehe ae oe ia makou.
Då det leid um eit bil, kom dei hine møyarne og, og sagde: «Herre, herre, lat upp for oss!»
12 Olelo aku la ia, i aku la, He oiaio ka'u e olelo aku nei ia oukou, aole au ike ia oukou.
Men han svara: «Det segjer eg dykk for sant: Eg kjenner dykk ikkje.»
13 No ia hoi, e kiai oukou, no ka mea, aole oukou ike i ka la, aole hoi i ka hora e hiki mai ai ke Keiki a ke kanaka.
So vak då! For de veit korkje dag eller time.
14 Ua like hoi ia me ke kanaka e hele ana, houluulu ae la ia i kana poe kauwa, a haawi aku la ia lakou i na kumukuai nona.
Det er liksom med ein mann som vilde fara utanlands. Han kalla tenarane sine inn, og flidde deim midelen sin:
15 Haawi aku la ia i na talena elima no kekahi, i elua hoi no kekahi, a i hookahi hoi no kekahi; i kela mea i keia mea e like me kona akamai; alaila, holo koke aku la ia.
ein gav han fem tusund dalar, ein annan tvo tusund, og den tridje eitt tusund, etter som kvar dugde til, og so for han or landet.
16 A o ka mea ia ia na talena elima, hele aku la ia, a kuai aku me ia kumu, a loaa mai ia ia na talena hou elima.
Den som fekk fem tusund dalar, tok straks til å handla med deim, og vann seg fem tusund til.
17 Pela hoi ka mea ia ia na talena elua; loaa mai no hoi ia ia na talena hou elua.
Sameleis den som fekk tvo tusund; han og vann tvo tusund til.
18 Aka, o ka mea ia ia ke talena hookahi, hele aku la ia, eli iho la ma ka lepo, a huna iho la i ka moni a kona haku.
Men den som fekk eitt tusund, gjekk burt og grov eit hol i jordi og gøymde pengarne åt husbonden sin.
19 A liuliu aku la, hoi mai la ka haku o ua mau kauwa la, a olelo hoakaka pu iho la me lakou.
So leid det ei lang tid, då kom husbonden heim att og kravde rekneskap av tenarane sine.
20 Hele mai la ka mea ia ia na talena elima, a lawe pu mai la me ia i na talena hou elima, i mai la, E ka Haku, ua haawi mai oe ia'u i na talena elima; eia hoi ia me na talena hou elima a'u i loaa ai.
Og han som hadde fenge fem tusund dalar, gjekk fram og hadde med seg fem tusund til og sagde: «Herre, du gav meg fem tusund dalar; sjå her, eg hev vunne fem tusund til!»
21 I aku la kona haku ia ia, Pono, e ke kauwa maikai, malama pono; he pono kou malama ana i na mea he uuku, e hoonoho no au ia oe maluna o na mea he nui loa. E komo ae oe iloko o ka olioli o kou haku.
Då sagde husbonden til honom: «Det var rett gjort, du gode og trugne tenar! Du hev vore tru i det som var lite; eg vil setja deg yver mykje. Gakk inn og gled deg med husbonden din!»
22 Hele mai la hoi ka mea ia ia na talena elua, i mai la, E ka Haku, ua haawi mai oe ia'u i na talena elua; eia hoi ia me na talena hou elua a'u i loaa'i.
So gjekk han fram han som hadde fenge tvo tusund dalar, og sagde: «Herre, du gav meg tvo tusund dalar. Sjå her, eg hev vunne tvo tusund til!»
23 I aku la kona haku ia ia, Pono, e ke kauwa maikai, malama pono; he pono kou malama ana i na mea he uuku, e hoonoho no au ia oe maluna o na mea he nui loa. E komo ae oe iloko o ka olioli o kou haku.
«Det var rett gjort, du gode og trugne tenar!» svara husbonden. «Du hev vore tru i det som var lite; eg vil setja deg yver mykje. Gakk inn og gled deg med husbonden din!»
24 Holo mai la hoi ka mea ia ia ke talena hookahi, i mai la, E ka Haku, ua ike no au ia oe he kanaka oolea, e oki ana ma kahi au i lulu ole aku ai, a e ohi ana ma kahi au i kanana ole aku ai:
Sidan kom han som hadde fenge eitt tusund dalar, og sagde: «Herre, eg kjende deg for ein streng mann, som haustar der du ikkje sådde, og sankar der du ikkje strådde.
25 Makau iho la au, a hele aku la, huna iho la au i kau talena ma ka lepo; eia mai no kau.
Difor vart eg rædd, og so gjekk eg burt og gøymde pengarne dine i jordi. Sjå her hev du ditt!»
26 Olelo aku la kona haku ia ia, i aku la, E ke kauwa lokoino, hana ole, ua ike anei oe e oki ana au ma kahi a'u i lulu ole aku ai; a e ohi ana au ma kahi a'u i kanana ole ia?
Då svara husbonden: «Du låke og late tenar! Du visste at eg haustar der eg ikkje sådde, og sankar der eg ikkje strådde!
27 Ilaila kau pono e waiho aku i ka'u moni me ka poe kuai moni, a i ko'u hoi ana mai, alaila loaa mai ia'u ka'u me ka uku hoopanee.
Skulde du’kje då ha sett pengarne mine i banken! so hadde eg fenge mine att med rentor når eg kom heim.
28 E lawe ae i ke talena mai ona aku, a e haawi aku na ka mea ia ia na talena he umi.
Tak ifrå honom dei tusund dalarne, og gjev deim til den som hev ti tusund!
29 O ka mea ua loaa ia ia, e haawi hou ia nana a nui loa; aka, o ka mea ua loaa ole ia ia, e laweia ae ka mea ia ia.
For kvar den som hev, han skal få, so han hev nøgdi; men den som ikkje hev, skal missa endå det som han hev.
30 A e hoolei aku i ua kauwa pono ole nei iwaho i kahi pouli; ilaila e uwe ai a e uwi ai na niho.
Og kasta den duglause tenaren ut i myrkret utanfor, der dei græt og skjer tenner!»
31 Aia hiki mai ke Keiki a ke kanaka me kona nani, a o na anela a pau pu me ia; alaila, e noho iho ia maluna o kona nohoalii nani:
Men når Menneskjesonen kjem i sin herlegdom, og alle englarne med honom, då skal han sitja i den glimande kongsstolen;
32 A e hoakoakoaia mai na lahuikanaka a pau loa imua o kona alo; a e hookaawale ae oia ia lakou i kekahi poe mai kekahi poe ae, e like me ke kahuhipa i hookaawale aku i na hipa a me na kao.
alle folkeslag skal samlast framfyre honom, og han skal skilja deim åt, liksom hyrdingen skil sauerne frå geiterne,
33 A e hooku aku oia i ka poe hipa ma kona lima akau, a i ka poe kao ma kona lima hema.
og setja sauerne på si høgre sida, og geiterne på den vinstre.
34 Alaila, e olelo aku ke alii i ka poe ma kona lima akau, E hehe mai oukou, e ka poe i hoomaikaiia e ko'u Makua, e komo oukou i ke aupuni i hoomakaukauia no oukou mai ka hookumu ana mai o ka honua.
So skal kongen segja til deim på høgre sida: «Kom hit, de velsigna borni åt far min, og tak det riket i eige som var etla åt dykk alt ifrå verdi var skapt!
35 No ka mea, pololi iho la an, a haawi mai la oukou i ai na'u; makewai au, a hoinu mai la oukou ia'u; he malihini au, a hookipa oukou ia'u;
For eg var svolten, og de gav meg mat; eg var tyrst, og de gav meg drikka; eg var heimlaus, og de hyste meg;
36 He kapa ole ko'u, a hoaahu mai la oukou ia'u; mai iho la au, a ike mai la oukou ia'u; maloko hoi o ka halepaahao, a hele mai la oukou ia'u.
eg var naken, og de klædde meg; eg var sjuk, og de såg um meg; eg var i fengsel, og de lydde til meg.»
37 Alaila, e olelo mai ka poe pono ia ia, e i mai, E ka Haku, inahea i ike ai makou ia oe ua pololi, a haawi aku i ai nau? a ua makewai, a hoinu makou ia oe?
Då tek dei rettferdige til ords og segjer til honom: «Herre, når hev me set deg svolten, og metta deg, eller tyrst, og kveikt deg?
38 Inahea hoi i ike ai makou ia oe he malihini, a hookipa makou ia oe? a me ke kapa ole, a hoaahu makou ia oe?
Når hev me set deg heimlaus, og hyst deg, eller naken, og klædt deg?
39 Inahea hoi i ike ai makou ia oe, he mai, a iloko o ka halepaahao, a hele aku makou iou la?
Når hev me set deg sjuk eller i fengsel, og lydt til deg?»
40 A e olelo aku ke alii ia lakou, me ka i aku, He oiaio ka'u e olelo aku nei ia oukou, i ka oukou hana ana pela i kekahi mea liilii loa o keia poe hoahanau o'u, ua hana mai oukou pela ia'u.
Og kongen svarar: «Det segjer eg dykk for sant: Alt det de hev gjort mot ein av desse minste brørne mine, det hev de gjort imot meg.»
41 Alaila, e olelo ae ia i ka poe ma ka lima hema, E ka poe i ahewaia, haele oukou pela mai o'u aku nei iloko o ke ahi mau loa, i hoomakaukauia no ka diabolo a me hona poe anela. (aiōnios g166)
So segjer han til deim på vinstre sida: «Gakk burt frå meg, de bannstøytte, til den ævelege elden, som er tilbudd åt djevelen og englarne hans! (aiōnios g166)
42 No ka mea, a pololi au, aole no oukou i haawi mai i ai na'u; a makewai au, aole hoi oukou i hoinu mai ia'u;
For eg var svolten, og de gav meg ikkje mat; eg var tyrst, og de gav meg ikkje drikka;
43 He malihini au, aole no oukou i hookipa ia'u; he kapa ole ko'u, aole hoi oukou i hoaahu mai ia'u; he mai ko'u, a iloko hoi o ka halepaahao, aole hoi oukou i ike mai ia'u.
eg var heimlaus, og de hyste meg ikkje; eg var naken, og de klædde meg ikkje; eg var sjuk, og i fengsel, og de såg ikkje um meg.»
44 Alaila, e olelo mai lakou, me ka i mai, E ka Haku, inahea i ike ai makou ia oe, ua pololi, a ua makewai, a he malihini, a ke kapa ole, a he mai, a iloko o ka halepaahao paha, a malama ole makou ia oe?
Då tek dei og til ords og segjer: «Herre, når hev me set deg svolten, eller tyrst, eller heimlaus, eller naken, eller sjuk, eller i fengsel, og hev ikkje tent deg?»
45 Alaila e olelo aku oia ia lakou, me ka i aku, He oiaio ka'u e olelo aku nei ia oukou, i ka oukou hana ole ana peha i kekahi mea liilii loa o keia poe, ua hana ole mai hoi oukou pela ia'u.
Og han svarar: «Det segjer eg dykk for sant: Alt det de ikkje hev gjort mot ein av desse minste, det hev de’kje gjort mot meg heller.»
