Kanikau 5
1 E HOOMANAO, e Iehova, i ka mea i hiki mai ai maluna o makou; E noonoo, a e nana mai i ko makou hoowahawahaia.
Gedenk toch, Jahweh, wat wij verduren, Zie toe, en aanschouw onze smaad:
2 Ua huli ko makou aina hooili i na malihini, O ko makou mau hale hoi i na kanaka e.
Ons erfdeel is aan anderen vervallen, Onze huizen aan vreemden.
3 He poe keiki makua ole makou, aohe makuakane, Ua-like ko makou poe makuwahine me na wahine kanemake.
Wezen zijn wij, vaderloos, Als weduwen zijn onze moeders;
4 Ua inu makou i ko makou wai no ke kala. Me ke kumukuai i hiki mai ai ko makou wahie.
Ons water drinken wij voor geld, Wij moeten ons eigen hout betalen.
5 Ua hoomaauia mai makou ma ko makou mau a-i, Ua hooluhiia makou, aole hoomaha.
Voortgezweept, met het juk om de hals, Uitgeput, maar men gunt ons geen rust!
6 Ua haawi makou i ka lima i ko Aigupita, a me ko Asuria, I mea e hoomaonaia mai ai i ka berena.
Naar Egypte steken wij de handen uit, Naar Assjoer om brood!
7 Ua haua hewa ko makou poe makuakane, a ua ole lakou; Ua kaikai makou i ko lakou hewa.
Onze vaderen hebben gezondigd: zij zijn niet meer, Wij dragen hun schuld:
8 Ua noho alii mai na kauwa maluna o makou; Aohe mea hoopakele, mailoko aku o ko lakou lima.
Slaven zijn onze heersers, En niemand, die ons uit hun handen verlost.
9 O ko makou ola ke kumukuai, i loaa mai ai ko makou berena, No ka maka o ka pahikaua o ka waonahele.
Met gevaar voor ons leven halen wij brood, Voor het dreigende zwaard der woestijn;
10 Ua wela ko makou ili me he umu la, Ma ke alo o ka wela o ka wi.
Onze huid is heet als een oven, Door de koorts van de honger.
11 Moe wale lakou i na wahine ma Ziona, I na kaikamahine hoi o na kulanakauhale o ka Iuda.
De vrouwen worden in Sion onteerd, De maagden in de steden van Juda;
12 Ua kaulia na'lii iluna ma na lima; Aole i manaoia na maka o na lunakahiko.
Vorsten door hen opgehangen, Geen oudsten gespaard.
13 Lawe lakou i na kanaka ui, i poe wili palaoa, Hikaka ae la na kanaka opiopio, malalo iho o ka laau.
De jongens moeten de molensteen torsen, De knapen bezwijken onder het hout;
14 Ua pau ka noho aua o na lunakahiko mai ka pukapa, A ua oki no hoi ke mele ana o na kanaka ui.
Geen grijsaards meer in de poorten, Geen jonge mannen meer met hun lier.
15 Ua pau ka olioli ana o ko makou naau, Ua hooliloia ko makou hula i kumakena.
Geen blijdschap meer voor ons hart, Onze reidans veranderd in rouw,
16 Ua haule ka papale alii o ko makou mau poo; Auwe hoi makou i ka makou hana hewa ana.
Gevallen de kroon van ons hoofd: Wee onzer, wij hebben gezondigd!
17 No keia mea, ua maule ko makou naau; No keia mau mea hoi, ua pouli ko makou mau maka.
Hierom is ons hart verslagen, Staan onze ogen zo dof:
18 He mehameha maluna o ka mauna o Ziona, Hele no na alopeke maluna olaila.
Om de Sionsberg, die ligt verlaten, Waar enkel jakhalzen lopen.
19 Ke noho mau loa nei oe, e Iehova, A o kou nohoalii hoi, mai kela hanauna, a keia hanauna.
Maar Gij zetelt in eeuwigheid, Jahweh; Uw troon van geslacht tot geslacht!
20 No ke aha la oe e hoopoina mau loa ai ia makou, A haalele ia makou no na la ho nui?
Waarom zoudt Gij ons dan altijd vergeten, Ten einde toe ons verlaten?
21 E hoohuli mai oe ia makou iou la, e Iehova, a e hoohuliia makou, E hana hou i ko makou mau la, e like me ka wa kahiko.
Ach Jahweh, breng ons tot U terug: wij willen bekeren; Maak onze dagen weer als voorheen!
22 No ka mea, e kipaku loa anei oe ia makou! E huhu nui loa mai anei oe ia makou!
Neen, Gij hebt ons niet voor immer verworpen, Gij blijft op ons niet zo hevig verbolgen!
