Ioane 5
1 MAHOPH iho o ia mau mea, he ahaaina a na Iudaio, a pii aku la o Iesu i Ierusalema.
Ei tid etterpå var det ei av høgtiderne åt jødarne, og Jesus for upp til Jerusalem.
2 A ma Ierusalema, ma ka puka hipa, he wai auau, o Beteseda ka inoa i ka olelo Hebera, elima ona mau hale malumalu.
Ved Saueporten i Jerusalem er det ein dam som dei på hebraisk kallar Betesda, med fem sulehallar kringum;
3 He nui loa na mea mai e moe ana iloko, o na makapo, na oopa, a me na lolo, o kali ana i ka aleale o ka wai.
i deim låg det ei heil mengd med sjuke - blinde, halte, nomne - som venta på at vatnet skulle rørast upp;
4 No ka mea, i kekahi manawa iho mai la kekahi anela iloko o ka wai auau, a hoaleale i ka wai: a o ka mea i iho mua iloko o ka wai ma hope o ka hoaleale ana o ka wai, ua ola kona mai i loohia'i oia.
for ein engel for frå tid til tid ned i dammen og rørde upp vatnet, og den fyrste som då steig uti, etter at vatnet var upprørt, han vart frisk, kva sjukdom han so leid av.
5 Malaila kekahi kanaka, he kanakolu kumamawalu na makahiki o kona mai ana.
No var det der ein mann som hadde dregest med sjukdomen sin i åtte og tretti år.
6 Ike mai la o Iesu ia ia e moe ana, a ike no boi, he kahiko loa kona mai ana, ninau mai la ia ia, Ea, ko makemake nei anoi oe e ola?
Då Jesus såg honom liggja der, og fekk vita at han hadde vore sjuk i lang tid, sagde han til honom: «Vil du verta frisk?»
7 I aku la ke kanaka mai ia ia, E ka Haku, aohe o'u kanaka, nana au e lawe aku iloko o ka wai auau, i ka wa i aleale ai ka wai: aka, i ko'u hele ana'ku iho e aku la kekahi iloko mamua o'u.
«Herre, » svara den sjuke, «eg hev ingen som kann bera meg ned i dammen når vatnet tek til å rørast, og med eg er på vegen, stig ein annan ned fyre meg.»
8 Olelo mai la o Iesu ia ia, E ku ae, e kaikai i kou wahi moe, a hele.
Jesus segjer til honom: «Statt upp, tak sengi di og gakk!»
9 A ola koke ae la ua kanaka la, a lawe aku la ia i kona wahi moe, a hele aku la. O ka la Sabati no ia.
Og straks vart mannen frisk, og tok sengi si og gjekk. Det var ein kviledag dette hende;
10 No ia mea, olelo aku la na ludaio i ka mea i hoolaia, He Sabati keia; aole oe e pono ke hali i kahi moe.
difor sagde jødarne til den som hadde vorte lækt: «Det er kviledag! Du hev ikkje lov til å bera sengi.»
11 I mai la oia ia lakou, O ka mea nana au i hoola, oia ka i olelo mai ia'u, E kaikai i kou wahi moe, a e hele.
Han svara: «Den som gjorde meg frisk, han sagde til meg: «Tak sengi di og gakk!»»
12 Ninau aku la lakou ia ia, Owai ke kanaka i olelo mai ai ia oe, E kaikai i kou wahi moe, a e hele?
Dei spurde honom: «Kva var det for ein mann som sagde til deg: «Tak sengi di og gakk?»»
13 O ka mea i hoolaia, aole ia i ike ia ia, no ka mea, ua hoonalo e Iesu ia ia iho, ho nui ua kanaka ma ia wahi.
Men den som hadde vorte lækt, visste ikkje kven det var, for Jesus hadde drege seg undan av di det var so mykje folk der på staden.
14 Mahope iho, ike mai la o Iesu ia ia iloko o ka luakini, i mai la ia ia, Eia hoi, ua hoolaia oe; mai hana hewa hou aku, o loohia oe e ka ino i oi aku.
Sidan fekk Jesus sjå honom i templet og sagde til honom: «No hev du fenge att helsa di. Synda no ikkje meir! elles kunde det henda deg noko verre!»
15 Hele aku la ia kanaka, a hai aku la i na Iudaio, o Iesu ka mea nana ia i hoola.
Mannen gjekk av stad og sagde med jødarne at det var Jesus som hadde gjort honom frisk.
16 No ia mea, hoomaau aku la na Iudaio ia Iesu, a imi lakou e pepehi ia ia, no kana hana ana ia mea i ka la Sabati.
Og difor forfylgde jødarne Jesus, sidan han gjorde slikt på ein kviledag.
17 Olelo mai la o Iesu ia lakou, Ke haua mau nei ko'u Makua, a ke hana nei no hoi au.
Han svara deim: «Far min arbeider til no; eg arbeider og.»
18 No ia mea hoi, imi nui ae la na Iudaio e pepehi ia ia, aole no kona malama ole i ke Sabati wale no, aka, no kana olelo ana, o ke Akua kona Makua, e hoolike ana ia ia iho me ke Akua.
Difor var jødarne endå meir huga på å drepa honom, sidan han ikkje berre braut helgi, men jamvel kalla Gud Far sin, og gjorde seg sjølv lik med Gud.
19 Olelo mai la o Iesu i mai la ia lakou, Oiaio, he oinio ka'u e olelo aku nei ia oukou, Aole e hiki i ke Keiki wale iho no, ke hana aku i kekahi mea, ke ike ole ia i ka Makua e hana ana ia mea: nolaila, o na mea ana i hana'i, oia hoi na mea a ke Keiki e hana ai.
So tok Jesus til ords og sagde til deim: «Det segjer eg dykk for visst og sant: Sonen kann ingen ting gjera av seg sjølv, anna enn det han ser Faderen gjer; for det han gjer, det gjer Sonen og like eins.
20 Ke aloha nei ka Makua i ke Keiki, a ke hoike nei ia ia i na mea a pau ana e hana'i: a e hoike mai kela ia ia i na hana e oi aku mamua o keia, i mahalo ai oukou.
For Faderen Sonen kjær, og syner honom alt det han gjer sjølv, og han skal syna honom større verk enn desse, so de skal koma til å undrast.
21 E like me ko ka Makua hoala ana i ka poe make, a me ka hoola ia lakou; pela no hoi ke Keiki e hoola mai ai i ka poe ana i makemake ai.
For liksom Faderen vekkjer upp dei daude og gjev deim liv, soleis gjev Sonen og liv åt kven han vil.
22 Aole no ka Makua e hoopai i kekahi, aka, ua haawi mai ia i ka hoopai ana a pau na ke Keiki:
For Faderen dømer ikkje heller nokon, men hev gjeve heile domen yver til Sonen,
23 I hoomaikai ai na kanaka a pau i ke Keiki e like me lakou i hoomaikai ai i ka Makua. O ka mea hoomaikai ole i ke Keiki, oia ke hoomaikai ole i ka Makua, nana ia i hoouna mai.
so alle skal æra Sonen som dei ærar Faderen. Den som ikkje ærar Sonen, ærar ikkje Faderen, som hev sendt honom.
24 Oiaio, he oiaio ka'u e olelo aku nei ia oukou, O ka mea e hoolohe i ka'u olelo, a e manaoio hoi i ka mea nana au i hoouna mai, he ola mau loa kona, aole ia e lilo i ka hoohewaia; aka, na lilo ae ia mai ka make ae i ke ola. (aiōnios g166)
Det segjer eg dykk for visst og sant: Den som høyrer mitt ord og trur den som sende meg, han hev ævelegt liv, og kjem ikkje for domen, men hev gjenge yver frå dauden til livet. (aiōnios g166)
25 Oiaio, he oiaiu ka'u e olelo aku nei ia oukou, E hiki mai auanei ka manawa, a o neia hoi ia, e hoolohe ai ka poe make i ka leo o ke Keiki a ke Akua; a o ka poe hoolohe, o lakou ke ola.
Det segjer eg dykk for visst og sant: Det kjem ei tid, ja, ho hev alt kome, då dei daude skal høyra røysti åt Guds Son, og dei som lyder på henne, skal liva.
26 No ka mea, e liko me ka Makua he ola kona iloko ona iho; pela hoi ia i haawi mai ai i ke Keiki i ola nona iloko ona iho.
For liksom Faderen hev liv i seg sjølv, so gav han og Sonen den gåva at han hev liv i seg sjølv;
27 A ua haawi mai hoi ia ia i ka mana e hoopai aku ai, no ka mea, oia ke Keiki a ke kanaka.
og han gav honom fullmagt til å halda dom, av di han er ein menneskjeson.
28 Mai kahaha ko oukou naau i keia; no ka mea, e hiki mai auanei ka manawa e lohe ai ka poe a pau iloko o na ilina i kona leo,
De må ikkje undrast på det! For det kjem ein time då alle dei som ligg i graverne skal høyra hans røyst,
29 A e hele mai iwaho; o ka poe i haua maikai, e ala mai lakou no ke ola; aka, o ka poe i hana ino, e ala mai lakou no ka make.
og dei skal koma ut; dei som hev gjort godt, skal standa upp til liv, og dei som hev gjort vondt, skal standa upp til dom.
30 Aole e hiki ia'u wale iho, ke hana i kekahi mea: e like me ka'u i lohe ai, pela hoi ka'u e hoopai ai; a he pono ka'i hoopai ana; no ka mea, aole wau e imi i ko'u ma kemake iho, aka, i ka makemake o ka Makua nana au i hoouna mai.
Eg kann ikkje gjera noko av meg sjølv; eg dømer etter det eg høyrer, og domen min er rettferdig; for eg gjeng ikkje etter min eigen vilje, men etter hans vilje som sende meg.
31 Ina owau wale no e hoike no'u iho, aole e pono ko'u hoiko ana.
Dersom eg vitnar um meg sjølv, so sæter ikkje vitnemålet mitt.
32 O hai ke hoike mai no'u; a ua ike au, ho oiaio kana hoike ana mai no'u.
Det er ein annan som vitnar um meg, og eg veit at det vitnemålet han gjev meg, er sant.
33 Hoouna aku la oukou io Ioane la, a ua hoike mai ia ma ka oiaio.
De hev sendt bod til Johannes, og han hev vitna for sanningi.
34 Aole nae o'u manao i ka ke kanaka hoike ana; aka, ke olelo nei au ia mau mea, i ola'i oukou.
Men eg tek ikkje mot vitnemål av noko menneskje; dette nemner eg berre av di eg gjerne vil de skal frelsast.
35 He kukui aa malamalama oia; a olioli iho la oukou i kona malamalama i kekahi manawa.
Han var lampa som brann og skein, og de hadde hug til å gleda dykk eit bil i ljoset hans.
36 Aka, he hoike ko'u i oi aku mamua o ka Ioane; no ka mea, o na hana a ka Makua i haawi mai ai na'u e hana, o keia mau hana a'u e hana nei ke hoike mai no'i, ua hoouna mai ka Makua ia'u.
Men eg hev eit vitnemål som er større enn det frå Johannes; for dei verki som Far min hev gjeve meg, og vil eg fullføra, sjølve dei verki eg gjer, vitnar um meg at Faderen hev sendt meg.
37 O ka Makua hoi nana au i hoouna mai, oia ka i hoike mai no'u. Aole oukou i lohe i kona leo, aole hoi i ike i kona helehelena.
Og Faderen, som sende meg, hev sjølv vitna um meg. Hans røyst hev de aldri høyrt, og hans skapnad hev de aldri set,
38 Aole ia oukou kana olelo e noho ana iloko o oukou; no ia hoi, o ka mea ana i hoouna mai ai, aole oukou i manaoio ia ia.
og hans ord ber de ikkje i hjarta dykkar; for den han sende, honom trur de ikkje.
39 E huli oukou i ka palapala hemolele; no ka mea, ua manao oukou, he ola mau loa ko oukou malaila; a oia ka mea nana i hoike uo'u. (aiōnios g166)
De granskar skrifterne av di de tenkjer at de hev eit ævelegt liv i deim, og dei er det som vitnar um meg. (aiōnios g166)
40 Aole o oukou makemake e hele mai io'u nei, i loaa'i ia oukou ke ola.
Og endå vil de ikkje koma til meg, so de kann hava liv.
41 Aole o'u manao i ka hoomaikaiia e kanaka.
Eg tek ikkje mot æra av menneskje,
42 Aka, ke ike nei au ia oukou, ua loaa ole ia oukou ke aloha i ke Akua iloko o oukou.
men eg kjenner dykk og for at de ikkje hev kjærleiken til Gud i dykk.
43 Ua hele mai nei au ma ka inoa o ko'u Makua, aole oukou i malama mai ia'u; ina hele mai kekahi ma kona inoa iho, e malama no oukou ia ia.
Eg er komen i far min’s namn, og de tek ikkje imot meg; kjem ein annan i sitt eige namn - honom tek de imot!
44 Pehea la e hiki ai ia oukou ke manaoio, me ko oukou manao ana i ka hoomaikaiia o kekahi e kekahi, a me ka imi ole i ka hoomaikaiia mai e ke Akua wale no?
Korleis kann de tru, de som tek imot æra av kvarandre, men ikkje søkjer den æra som kjem frå den einaste Gud?
45 Mai manao oukou, e hoopii aku au ia oukou i ka Makua: hookahi no mea nana oukou e hoopii aku, o Mose, ka mea a oukou e hilinai nei.
De må’kje tenkja eg vil klaga dykk for far min! Det er ein som klagar dykk, Moses, han som de hev sett dykkar von til.
46 Ina na manaoio oukou i ka Mose, ina ua manaoio oukou ia'u; no ka mea, ua palapala mai ia no'u.
For trudde de Moses, so trudde de meg; for det er meg han hev skrive um.
47 Aka, i ole oukou e manaoio i kana mau palapala, pehea la oukou e manaoio ai i ka'u mau olelo.
Men når de ikkje trur hans skrifter, korleis skal de då tru mine ord?»
