< Ioane 16 >

1 U A olelo aku au i keia mau mea ia oukou, o hina auanei oukou.
«Dette hev eg tala til dykk, av di eg vil at de ikkje skal koma til å styggjast.
2 E hookuke lakou ia oukou iwaho o na halehalawai; a e hiki mai no ka manawa o manaoia ka mea pepehi ia oukou, ua hoomaikai aku ia i ke Akua.
Dei kjem til å støyta dykk ut or synagogorne; ja, det kjem ei tid då kvar den som drep dykk, trur at han tener Gud med det,
3 A e hana lakou i keia mau mea, no ka mea, aole lakou i ike i ka Makua, aole hoi ia'u.
og det gjer dei av di dei ikkje kjenner Faderen og ikkje meg heller.
4 Aka, o keia mau mea ka'u i olelo aku ai ia oukou, aia hiki mai ka manawa, alaila e manao oukou ia mau mea, no ka mea, ua hai aku au ia oukou. Aole nae au i hai aku ia mau mea ia oukou i kinohou, no ka mea, ua noho pu au me oukou.
Men dette hev eg tala til dykk, so de, når den tidi kjem, skal koma i hug eg hev sagt dykk det; eg sagde det ikkje med dykk frå det fyrste, av di eg var hjå dykk.
5 Ano ke hoi aku nei au i ka mea nana au i hoouna mai; aole nae kekahi o oukou e ninau mai ia'u, E hele ana oe ihea?
Men no gjeng eg til den som hev sendt meg, og ingen av dykk spør meg: «Kvar gjeng du av?»
6 Aka, no ka'u olelo ana'ku ia oukou ia mau mea, ua piha ko oukou naau i ka ehaeha.
men for di eg hev tala dette til dykk, er hjarta dykkar fullt av sorg.
7 He oiaio no nae ka'u e olelo aku nei ia oukou; He pono no oukou e hele aku au: no ka mea, i ole au e hele aku, aole e hiki mai ke Kokua io oukou nei; aka, i hele aku au, na'u no ia e hoouna mai ia oukou.
Men eg segjer dykk som sant er: Det er til bate for dykk at eg gjeng burt. For gjeng eg ikkje burt, kjem målsmannen ikkje til dykk; men gjeng eg burt, so skal eg senda honom til dykk.
8 Aia hiki mai ia, nana e hoakaka mai i ko ke ao nei i ka hewa, a i ka pono, a me ka hoahewa ana:
Og når han kjem, skal han yvertyda verdi um synd og um rettferd og um dom.
9 I ka hewa, no ka mea, aole lakou e manaoio mai ia'u:
Um synd av di dei ikkje trur på meg;
10 I ka pono, no ka mea, e hele aku au i ko'u Makua, aole oukou e ike hou ia'u:
um rettferd av di eg gjeng til Faderen, og de ikkje ser meg meir;
11 I ka hoahewa ana, no ka mea, ua hoahewaia ke alii o keia ao.
um dom av di hovdingen yver denne verdi er dømd.
12 He nui ka'u mau mea i koe e olelo aku ia oukou, aka, aole e hiki ia oukou ke hoomaopopo i keia manawa.
Endå hev eg mykje å segja dykk, men de kann ikkje bera det no.
13 Aia hiki mai kela, o ka Uhane oiaio, nana oukou e ao mai i ka oiaio a pau: no ka mea, aole nana kana olelo ana; aka, o na mea ana i lohe ai, oia kana e olelo ai, a e hoike no oia ia oukou i na mea e hiki mai ana.
Men når han kjem, Sannings-Anden, skal han leida dykk fram til heile sanningi; for han skal ikkje tala av seg sjølv, men alt det han høyrer, skal han tala, og det som skal koma, skal han gjera kunnigt for dykk.
14 E hoonani mai ia ia'u; no ka mea, e lawe no ia i ka'u, a e hoike aku ia oukou.
Han skal herleggjera meg; for det er av mitt han tek og lærer dykk.
15 O na mea a pau a ka Makua, na'u no ia; nolaila au i olelo ai, E lawe no ia i ka'u, a e hoike aku ia oukou.
Alt det Faderen hev, er mitt; difor sagde eg, at han tek av mitt og lærer dykk.
16 A liuliu iki, aole oukou e ike ia'u: a liuliu iki hou aku, a e ike no oukou ia'u, no ka mea, e hele ana au i ka Makua.
Um ei lita stund ser de meg ikkje, og um ei liti stund att skal de få sjå meg.»
17 Nolaila, ninau ae la kekahi poe o na haumana ana ia lakou iho, Heaha keia mea ana i olelo mai ai ia kakou, A liuliu iki, aole oukou e ike ia'u; a liuliu iki hou aku, a e ike oukou ia'u: no ka mea, e hele ana au i ka Makua?
Då sagde nokre av læresveinarne seg imillom: «Kva meiner han med dette som han segjer til oss: «Um ei liti stund ser de meg ikkje, og um ei liti stund att skal de få sjå meg, » og: «Eg gjeng til Faderen?»
18 Ninau ae la hoi lakou, Heaha keia mea ana i olelo ai, A liuliu iki? Aole kakou i ike i kana mea i olelo ai.
Kva meiner han med det: ei liti stund, » sagde dei; «me veit ikkje kva han talar um.»
19 Ike iho la no o Iesu i ko lakou makemake e ninau ia ia, a i mai la oia ia lakou, Ke ninaninau anei oukou kekahi i kekahi i ka mea a'u i olelo ai, A liuliu iki, aole oukou e ike ia'u, a liuliu iki hou aku, a e ike oukou ia'u?
Jesus skyna at dei vilde spyrja honom, og han sagde til deim: «Er det det de dryfter med kvarandre, at eg sagde: «Um ei liti stund ser de meg ikkje, og um ei liti stund att skal de få sjå meg?»
20 Oiaio, he oiaio ka'u e olelo aku nei ia oukou, e uwe auanei oukou, a e kanikau hoi, aka, e olioli no ke ao nei: a e kaumaha auanei oukou, aka, e hooliloia ko oukou kaumaha i olioli.
Det segjer eg dykk for visst og sant: De skal gråta og øya, men verdi skal gleda seg. De skal syrgja, men sorgi dykkar skal vendast til gleda.
21 O ka wahine hanau keiki, he ehaeha kona, no ka mea, ua hiki mai kona hora; a i hanauia ke keiki, aohe ona manao hou i ka popilikia, no ka olioli i ka hanauia o ke kanaka iloko o ke ao nei.
Når ei kona skal eiga barn, er ho sutfull av di timen hennar er komen; men når ho hev fenge barnet, kjem ho ikkje lenger i hug kor vondt ho hev lide, so glad er ho for di eit menneskje er født til verdi.
22 A he ehaeha ko oukou i keia manawa; aka, e ike hou auanei au ia oukou, a olioli ko oukou naau, aole kekahi e kaili aku i ko oukou olioli mai o oukou aku.
Soleis er de og sutfulle no; men eg skal sjå dykk att; då vert de hjarteglade, og ingen tek gleda dykkar frå dykk.
23 A i kela manawa, aole e ninau mai oukou ia'u i kekahi mea. Oiaio, he oiaio ka'u e olelo aku nei ia oukou, O na mea a oukou e noi ai i ka Makua ma ko'u iuoa, oia kana e haawi mai ia oukou.
Den dagen skal de ikkje spyrja meg um noko. Det segjer eg dykk for visst og sant: Bed de Faderen um noko, so skal han gjeva dykk det i mitt namn.
24 Mamua mai, aole oukou i noi i kekahi mea ma ko'u inoa: e no, a loaa ia oukou, i mahuahua ae ai ko oukou olioli.
Til dessa hev de ikkje bede um noko i mitt namn - bed, so skal de få, so gleda dykkar kann vera fullkomi!
25 Ua olelo pohihihi aku au ia mau mea ia oukou: e hiki mai no ka manawa, aole au e olelo pohihihi hou aku ia oukou, aka, e hoike akaka aku au ia oukou i na mea o ka Makua.
Dette hev eg tala til dykk i likningar. Det kjem ei tid då eg ikkje skal tala til dykk i likningar lenger, men fortelja dykk ope og endefram um Faderen.
26 I kela manawa e nonoi aku oukou ma ko'u inoa; aole au e hai aku ia oukou, owau kekahi e noi aku i ka Makua no oukou.
Den dagen skal de beda i mitt namn, og eg segjer dykk ikkje at eg vil beda Faderen for dykk;
27 No ka mea, o ka Makua, oia ke aloha aku ia oukou, no ko oukou aloha ana ia'u, a no ko oukou manaoio ana, ua hele mai au mai ke Akua mai.
for Faderen sjølv elskar dykk for di de hev elska meg og trutt at eg hev gjenge ut frå Gud.
28 Mai ka Makua mai au i hele mai nei i keia ao: eia hou, e haalele ana au i ke ao uei, a e hoi aku i ka Makua.
Eg hev gjenge ut frå Faderen og er komen hit til verdi; no fer eg burt frå verdi att og gjeng til Faderen.»
29 I aku la kana poe haumana ia ia, Aia hoi, ano ke olelo akaka mai nei oe, aole me ka olelonane.
Segjer so læresveinarne: «Sjå, no talar du endefram, og segjer ingi likning.
30 Ano, ua maopopo ia makou ua ike oe i na mea a pau, aole ou he mahema e pono ai ke ninau kekahi ia oe: no keia mea i manaoio ai makou, ua hele mai oe mai ke Akua mai.
No veit me at du veit alt, og ikkje treng at nokon skal spyrja deg; difor trur me at du er komen frå Gud.»
31 Olelo mai la o Iesu ia lakou, Ke manaoio nei anei oukou?
«No trur de!» svara Jesus;
32 Aia hoi, e hiki ana ka hora, ano hoi ua hiki mai, e hoopuehuia kela mea keia mea o oukou ma kona wahi, a e haalele oukou ia'u e hookahi wale no; aole hoi au e hookahi wale ana, no ka mea, o ka Makua pu me au.
«sjå, det kjem ei stund - ja, ho er alt komi - då de skal spreidast, kvar til sin heim, og lata meg vera att åleine. Men eg er ikkje åleine; far min er med meg.
33 Ua olelo aku au ia oukou i keia mau mea, i loaa'i ia oukou ka maluhia iloko o'u. Iloko o ke ao nei e loaa ia oukou ka popilikia: aka, e hoolana oukou; ua lanakila wau maluna o ke ao nei.
Dette hev eg tala til dykk, so de skal hava fred i meg. I verdi hev de trengsel; men ver hugheile! eg hev vunne yver verdi.»

< Ioane 16 >