Ioba 8
1 A LAILA olelo mai la o Biledada, no Suha, i mai la,
Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
2 Pehea la ka loihi o kau olelo ana i keia mau mea? A he makani ikaika na huaolelo o kou waha?
Hoe lang nog gaat ge zó voort, En zullen uw woorden als een stormwind loeien?
3 E hookahuli anei ke Akua i ka pololei? A e hookekee anei ka Mea mana i ka pono?
Zou God het recht soms verkrachten, De Almachtige de gerechtigheid schenden:
4 Ina paha ua hana hewa kau poe keiki ia ia, Alaila kiola aku la ia ia lakou, no ko lakou lawehala ana;
Wanneer uw kinderen tegen Hem hebben gezondigd, Dan heeft Hij hun slechts hun misdaad vergolden!
5 Ina e imi oe i ke Akua, A e nonoi aku oe i ka Mea mana;
Maar als gij uw toevlucht neemt tot God, En rein en oprecht tot den Almachtige smeekt:
6 Ina ua maemae oe a pono hoi; He oiaio no, ina ua ala mai no ia ano nou, A ua hoomalu mai ia i ka hale o kou pono ana.
Dan zal Hij van stonde af over u waken, En schenkt Hij u weer een rechtschapen gezin;
7 Ina ua uuku kou hoomaka ana i kinohou, O kou hopena, e mahuahua loa ana no ia.
Dan schijnt uw vroeger lot slechts gering, Wordt ver door uw nieuwe staat overtroffen.
8 No ka mea, ke noi aku nei au ia oe, e ninau aku oe i ka hanauna mamua, A e hoomakaukau oe e noonoo i ko lakou poe makua:
Ja, vraag het maar aan het voorgeslacht Geef acht op de bevinding van hun vaderen!
9 (No ka mea, inehinei wale no kakou, aohe ike, A o ko kakou mau la ma ka honua, he aka no ia: )
Want wij zijn van gisteren, en weten niets, Ons leven op aarde is enkel een schaduw;
10 Aole anei lakou e ao mai ia oe, a e hai mai ia oe, A e hoike mai i na olelo mailoko mai o ko lakou naau?
Maar zij zullen u leren, het u vertellen, En woorden spreken uit hun hart:
11 E ulu anei ke papuro ke ole ka lepo poho? E ulu anei ka akaakai ke ole ka wai?
Schiet het riet op buiten het moeras, Groeien de biezen buiten het water?
12 I kona manawa uliuli, aole i okiia, Ua mae no ia mamua o na mauu e ae a pau.
Het wordt afgesneden, terwijl het nog bloeit, En verdort vóór ieder ander gewas:
13 Pela no ka hope o ka poe a pau e hoopoina ana i ke Akua; A pela no ka manaolana o ka aia e make ai.
Zo vergaat het allen, die God vergeten, Wordt de hoop van de bozen te schande!
14 O kona manaolana e okiia'ku ia, A o kona mea hilinai, he punawelewele no ia.
Een herfstdraad is zijn vertrouwen, Zijn toeverlaat een spinneweb;
15 E hilinai iho oia maluna o kona hale, aka, aole ia e paa: E hoopaa aku oia ia mea, aole nae ia e kupono.
Hij steunt op zijn web, maar dit houdt het niet uit, Hij grijpt het vast, maar het houdt geen stand.
16 Ua uliuli oia imua o ka la, A kupu ae kona mau lala ma kona kihapai.
Vol sappen staat hij in de zon, Zijn ranken verspreiden zich over zijn hof;
17 Ua awiliia kona mau aa ma ka waikahe, A ike iho la ia i kahi o na pohaku.
Zijn wortels kronkelen zich over het grint, En tussen de stenen grijpt hij zich vast.
18 Aka, e hoopauia aku ia mea mai kona wahi aku, Alaila e hoole mai oia ia ia, aole au i ike ia oe.
Maar rukt men hem weg van zijn plaats, Dan verloochent ze hem: ik heb u nooit gezien!
19 Aia hoi, oia ka olioli o kona aoao, A mailoko mai o ka lepo e kupu ae na mea e.
Zo vergaat zijn leven door de mot Uit het stof ervan schieten anderen op.
20 Aia hoi, aole ke Akua e hoowahawaha i ka mea pono, Aole hoi ia e kokua aku i ka poe hana hewa:
Neen, God verwerpt den brave niet, En reikt den boze geen hand.
21 A hoopiha mai ia i kou waha i ka akaaka, A i kou lehelehe i ka hooho olioli.
Nog wordt uw mond met lachen vervuld, En uw lippen met jubel;
22 O ka poe inaina ia oe e hoaahuia lakou i ka hilahila: A e lilo ka hale o ka poe hewa i mea ole.
Maar uw haters worden met schande bedekt, De tent der bozen verdwijnt!
