Ioba 41
1 E HOOPAA anei oe i ka leviatana me ka makau? A e kaomi i kona alelo me ke aho?
Kan du trække Krokodillen op med Krog og binde dens Tunge med Snøre?
2 E hiki anei ia oe ke hookomo i ke kaula kaluha i kona ihu? A me ka makau e hoolou i kona iwia?
Kan du mon stikke et Siv i dens Snude, bore en Krog igennem dens Kæber?
3 E hoomahuahua anei ia i ka nonoi ana ia oe? E olelo anei ia i na mea hooluolu ia oe?
Mon den vil trygle dig længe og give dig gode Ord?
4 A hoopaa anei ia i ka berita me oe? E lawe anei oe ia ia i kauwa mau loa?
Mon den vil indgaa en Pagt med dig, saa du faar den til Træl for evigt?
5 E paani pu anei oe me ia me he manu la? E hoopaa anei oe ia ia no kou poe wahine opio?
Han du mon lege med den som en Fugl og tøjre den for dine Pigebørn?
6 E hana anei na makamaka ia ia i mea ahaaina? E mahele anei lakou ia ia iwaena o ka poe kuai?
Falbyder Fiskerlauget den og stykker den ud mellem Sælgerne?
7 E hiki anei ia oe ke hoopiha i kona ili i na mea oi? I kona poo hoi i na o-ia?
Mon du kan spække dens Hud med Kroge og med Harpuner dens Hoved?
8 E kau oe i kou lima maluna ona, E hoomanao i ke kaua, a e hooki iho.
Læg dog engang din Haand paa den! Du vil huske den Kamp og gør det ej mer.
9 Aia hoi, o ka manao e paa aku ia ia ua make hewa: Aole anei e hina ilalo ka mea e nana aku ana ia ia?
Det Haab vilde blive til Skamme, alene ved Synet laa du der.
10 Aohe mea aa e hoala ia ia: A owai la hoi ka mea e hiki ke ka imua o'u?
Ingen drister sig til at tirre den, hvem holder Stand imod den?
11 Owai ka i hana mua mai na'u, a e uku aku au? O na mea a pau malalo o ka lani, no'u ia.
Hvem møder den og slipper fra det hvem under hele Himlen?
12 Aole au e huna i kona mau lala, Aole hoi i ka ikaika a me ka nani o kana mea kaua.
Jeg tier ej om dens Lemmer, hvor stærk den er, hvor smukt den er skabt.
13 Owai ka mea e wehe ae i ke alo o kona kapa? Owai ka mea e komo iloko o kona mau a palua?
Hvem har trukket dens Klædning af, trængt ind i dens dobbelte Panser?
14 Owai ka mea e wehe ae i na pani o kona maka? O kona mau niho a puni he mea weliweli ia.
Hvem har aabnet dens Ansigts Døre? Rundt om dens Tænder er Rædsel.
15 O kona haaheo, o kona mau palekaua paa no ia, I hoopiliia i ka mea kapili paa.
Dens Ryg er Reder af Skjolde, dens Bryst er et Segl af Sten;
16 Ua pili kekahi i kekahi, Aole e komo ka makani iwaena o lakou.
de sidder tæt ved hverandre, Luft kommer ikke ind derimellem;
17 Ua pili pu kekahi me kekahi, Ua hui pu ia lakou, aole e hiki ke hookaawaleia'e.
de hænger fast ved hverandre, uadskilleligt griber de ind i hverandre.
18 Ma kona kiha ana alohi mai la ka malamalama, O kona mau maka ua like me na lihilihi o ke kakahiaka.
Dens Nysen fremkalder straalende Lys, som Morgenrødens Øjenlaag er dens Øjne.
19 Mailoko mai o kona waha hele aku na lapalapa, A lele aku na huna ahi.
Ud af dens Gab farer Fakler, Ildgnister spruder der frem.
20 Mailoko mai o kona mau pukaihu puka aku ka mahu, E like me ko ka ipuhao wela, a me ka ipuhao lapalapa.
Em staar ud af dens Næsebor som af en ophedet, kogende Kedel.
21 Hoa aku kona hanu i na lanahu, A mai kona waha puka aku ka lapalapa.
Dens Aande tænder som glødende Kul, Luer staar ud af dens Gab.
22 Maloko o kona a-i ke noho la ka ikaika, A lelele ka weliweli imua ona.
Styrken bor paa dens Hals, og Angsten hopper foran den.
23 O na wahi lewalewa o kona io ua pilipaaia, Ua paa ia ia, aole e hoonaueia.
Tæt sidder Kødets Knuder, som støbt til Kroppen; de rokkes ikke;
24 O kona naau ua paa, me he pohaku la, A ua paakiki e like me ka pohaku lalo o ka wili.
fast som Sten er dens Hjerte støbt, fast som den nederste Møllesten.
25 I kona ea ana iluna, makau ka poe ikaika; No ka weliweli pihoihoi lakou.
Naar den rejser sig, gyser Helte, fra Sans og Samling gaar de af Skræk.
26 O ke kau ana o ka pahikaua ia ia aole ia e paa: O ka pahi o, o ka ihe, a me ka pololu.
Angriberens Sværd holder ikke Stand, ej Kastevaaben, Spyd eller Pil.
27 Ua manao no ia i ka hao he like ia me ka mauu maloo, A i ke keleawe me he laau popopo la.
Jern regner den kun for Halm og Kobber for trøsket Træ;
28 Aole e hiki i ka pua pana ke hooauhee ia ia: O na pohaku o ka maa, ua like ia me ka opala.
Buens Søn slaar den ikke paa Flugt, Slyngens Sten bliver Straa for den,
29 Ua manaoia ka newa e like me ka opala; Ua akaaka no ia i ka naue ana o ka ihe.
Stridskøllen regnes for Rør, den ler ad det svirrende Spyd.
30 Malalo ona na apana ipu lepo: Hohola aku ia i ka mea oi maluna o ka lepo.
Paa Bugen er der skarpe Rande, dens Spor i Dyndet er som Tærskeslædens;
31 Hoopohapoha no ia i ka hohonu, me he ipuhao la: Hana no ia i ke kai me he ipu mea hamo la.
Dybet faar den i Kog som en Gryde, en Salvekedel gør den af Floden;
32 Waiho no ia i ala malamalama mahope ona; Ua manaoia ka hohonu, he poohina.
bag den er der en lysende Sti, Dybet synes som Sølverhaar.
33 Aohe mea like maluna o ka honua, Ka mea i hanaia me ka makau ole.
Dens Lige findes ikke paa Jord, den er skabt til ikke at frygte.
34 Nana mai no ia i na mea kiekie a pau; Oia ke alii maluna o ka poe haaheo a pau.
Alt, hvad højt er, ræddes for den, den er Konge over alle stolte Dyr.
