< Ioba 4 >

1 A LAILA pane mai la o Elipaza no Temana, i mai la,
Então respondeu Eliphaz o temanita, e disse:
2 A i hoao makou e kamailio pu me oe, e uluhua anei oe? Aka, owai la ka mea hiki ke uumi i ka olelo?
Se intentarmos falar-te, enfadar-te-ás? mas quem poderia conter as palavras?
3 Aia hoi; ua ao aku oe i na mea he nui, A ua hooikaika oe i na lima nawaliwali.
Eis que ensinaste a muitos, e esforçaste as mãos fracas.
4 Ua kukulu iluna kau olelo i ka mea e hina ana, A ua hookupaa oe i na kuli e hemo ana.
As tuas palavras levantaram os que tropeçavam e os joelhos desfalecentes fortificaste.
5 Ano hoi, ua hiki mai ia maluna ou, a ua maule oe, Ua hoopa mai ia ia oe, a ua popilikia oe.
Mas agora a ti te vem, e te enfadas: e, tocando-te a ti, te perturbas.
6 Aole anei keia kou makau, a me kou manaolana, O kou mea i kuko ai, a me ka pololei o kou mau aoao?
Porventura não era o teu temor de Deus a tua confiança, e a tua esperança a sinceridade dos teus caminhos?
7 Ke noi aku nei au, e hoomanao oe, owai ka mea hala ole i make wale? Auhea hoi ka poe pono i hookiia'ku?
Lembra-te agora qual é o inocente que jamais perecesse? e onde foram os sinceros destruídos?
8 E like me ka'u i ike ai, O na mea i waele ino, a mahi hewa, ohi no lakou ia mea hookahi.
Como eu tenho visto, os que lavram iniquidade, e semeam trabalho segam o mesmo.
9 Ma ka ha ana o ke Akua ua make lakou, A ma ka hanu o kona mau puka ihu ua hoopauia lakou.
Com o bafo de Deus perecem; e com o assopro da sua ira se consomem.
10 O ka uwo ana o ka liona, o ka leo o ka liona hae, A o na niho o na liona hou, ua haki.
O bramido do leão, e a voz do leão feroz, e os dentes dos leõezinhos se quebrantam.
11 O ka liona, ua make ia no ka nele o ka mea pio, A o na keiki o ka liona wahine, ua hele liilii lakou.
Perece o leão velho, porque não há preza; e os filhos da leoa andam esparzidos.
12 Ua lawe malu ia mai kekahi olelo ia'u, A ua loaa i kuu pepeiao ka lohe iki o ia mea.
Uma palavra se me disse em segredo; e os meus ouvidos perceberam um sussurro dela.
13 Iloko o na manao ma na moeuhane i ka po, I ka manawa i pauhia ai na kanaka i ka hiamoe,
Entre imaginações de visões da noite, quando cai sobre os homens o sono profundo;
14 Hiki mai ka makau ia'u a me ka haalulu, A hoohaalulu mai ia i ka nui o ko'u mau iwi.
Sobreveiu-me o espanto e o tremor, e todos os meus ossos estremeceram.
15 Alaila maale ae la he uhane imua o ko'u maka; Ku iho la iluna ka hulu o ko'u io:
Então um espírito passou por diante de mim; fêz-me arrepiar os cabelos da minha carne;
16 Ku malie iho la ia, aole au i ike i kona ano; He kii imua o kou mau maka, He makani uuku, a he leo ka'u i lohe:
Parou ele, porém não conheci a sua feição; um vulto estava diante dos meus olhos: e, calando-me, ouvi uma voz que dizia:
17 E oi anei ka pono o ke kanaka mamua o ko ke Akua? He oi anei ka maemae o ke kanaka mamua o ka Mea nana ia i hana?
Seria porventura o homem mais justo do que Deus? seria porventura o varão mais puro do que o seu criador?
18 Aia hoi, aole ia i hilinai i kana poe kauwa, A hooili no ia i ka hewa maluna o kona poe anela:
Eis que nos seus servos não confiaria, e aos seus anjos imputaria loucura:
19 Heaha la hoi ka poe e noho ana i na hale lepo, Ha ka lepo ko lakou hookumu ana, ua ulupaia lakou imua o ka mu?
Quanto menos naqueles que habitam em casas de lodo, cujo fundamento está no pó, e são machucados como a traça!
20 Ua lukuia lakou mai kakahiaka a ke ahiahi: Ua make loa lakou, aohe mea nana i manao.
Desde a manhã até à tarde são despedaçados: e eternamente perecem sem que disso se faça caso.
21 Aole anei e nalo wale aku ko lakou maikai ana? Make no lakou me ka naauao ole.
Porventura se não passa com eles a sua excelência? morrem, porém sem sabedoria.

< Ioba 4 >