Ioba 36
1 OLELO hou aku la o Elihu, i aku la,
Og videre sagde Elihu:
2 E ahonui iki mai ia'u, a e hoike aku au ia oe, No ka mea, he wahi olelo ka'u i koe no ke Akua.
Bi nu lidt, jeg har noget at sige dig, thi end har jeg Ord til Forsvar for Gud.
3 E lawe mai no au i kuu ike mai kahi loihi mai, A e hoapono aku au i kuu mea nana i hana.
Jeg vil hente min Viden langvejsfra og skaffe min Skaber Ret;
4 No ka mea, aole e wahahee ka'u olelo; O ka mea hemolele i ka ike, oia me oe.
thi for vist, mine Ord er ikke Opspind, en Mand med fuldkommen Indsigt har du for dig.
5 Aia hoi, he mana ke Akua, aole ia e hoowahawaha: He mana kona, he ikaika ka naauao.
Se, Gud forkaster det stive Sind,
6 Aole ia e hoopomaikai i ka aia: Aka, e haawi no ia i ka pono no na ilihune.
den gudløse holder han ikke i Live; de arme lader han faa deres Ret,
7 Aole ia e lawe ae i kona mau maka mai ka poe pono aku; Aia no ia me na'lii maluna o ka nohoalii; A e hoonoho paa no oia ia lakou, i kiekie ai lakou.
fra retfærdige vender han ikke sit Blik, men giver dem Plads for stedse hos Konger paa Tronen i Højhed.
8 A ina e hoopaaia lakou i na kaulahao, A e hoopaaia lakou i ke kaula o ka popilikia;
Og hvis de bindes i Lænker, fanges i Nødens Baand,
9 Alaila hoike no ia ia lakou i ka lakou hana, A me ko lakou hewa, no ka mea, ua hana kiekie lakou.
saa viser han dem deres Gerning, deres Synder, at de hovmodede sig,
10 Wehe ae no ia i ko lakou pepeiao no ke ao ana, A olelo aku e huli mai lakou mai ka hewa mai.
aabner deres Øre for Tugt og byder dem vende sig bort fra det onde.
11 Ina hoolohe lakou, a malama ia ia, E noho lakou i ko lakou mau la me ka pomaikai, A i ko lakou mau makahiki me ka oluolu.
Hvis de saa hører og bøjer sig, da ender de deres Dage i Lykke, i liflig Fryd deres Aar.
12 Aka, i hoolohe ole lakou, e make lakou i ka pahikaua, A e make lakou iloko o ka naaupo.
Men hører de ikke, falder de for Sværd og opgiver Aanden i Uforstand.
13 A o ka poe aia ma ka naau, hoiliili lakou i ka inaina: Aole lakou e kahea aku, i ka wa e hoopaa aku ai oia ia lakou.
Men vanhellige Hjerter forbitres; naar han binder dem, raaber de ikke om Hjælp;
14 E make no lakou i ka wa ui, A ua pau ko lakou ola ana iwaena o ka poe haumia.
i Ungdommen dør deres Sjæl, deres Liv faar Mandsskøgers Lod.
15 Hoopakele no ia i ka mea hune i kona popilikia, A wehe ae ia i ko lakou pepeiao i ka wa kaumaha.
Den elendige frelser han ved hans Elende og aabner hans Øre ved Trængsel.
16 A lawe auanei hoi oia ia oe mai kahi pilikia a kahi akea, Ma kahi aohe ona pilikia: A o ka mea e kauia ma kou papaaina, e piha ia i ka momona.
Men dig har Medgangen lokket, du var i Fred for Ulykkens Gab; ingen Trængsel indjog dig Skræk, fuldt var dit Bord af fede Retter.
17 Aka, i lawe paha oe i ka hewa o ka mea aia, O ka hoohewa, a me ka hoopai e hahai mai.
Den gudløses som kom til fulde over dig, hans retfærdige Dom greb dig fat.
18 No ka mea, no ka huhu, [E ao, ] o lawe aku oia ia oe me ka hahau ana; Alaila aole e hiki i ka panai nui ke hoopakele ia oe.
Lad dig ikke lokke af Vrede til Spot eller Bødens Storhed lede dig vild!
19 E manao anei oia i kou waiwai? Aole! aole ke gula, aole hoi na mea waiwai a pau.
Kan vel dit Skrig gøre Ende paa Nøden, eller det at du opbyder al din Kraft?
20 Mai iini oe i ka po, I ka wa i okiia'i na kanaka mai ko lakou wahi.
Ej maa du længes efter Natten, som opskræmmer Folkeslag der, hvor de er;
21 E makaala, mai malama oe i ka hewa: No ka mea, ua koho aku oe i keia mamua o ka popilikia.
va'r dig og vend dig ikke til Uret, saa du foretrækker ondt for at lide.
22 Aia hoi, o ke Akua ke hookiekie ma kona mana, Owai ke ao aku e like me ia?
Se, ophøjet er Gud i sin Vælde, hvo er en Lærer som han?
23 Owai la i kuhikuhi aku ia ia i kona aoao? Owai la ke olelo aku, Ua hana oe i ka hewa?
Hvo foreskrev ham hans Vej, og hvo turde sige: »Du gjorde Uret!«
24 E hoomanao, e hoonui aku oe i kana hana, Ka mea a na kanaka i ike ai.
Se til at ophøje hans Værk, som Mennesker priser i Sang!
25 E ike na kanaka a pau ia; E nana ke kanaka mai kahi loihi.
Alle Mennesker ser det med Fryd, skønt dødelige skuer det kun fra det fjerne.
26 Aia hoi, he nui ke Akua, aole kakou i ike, A o ka heluna o na makahiki ona, aole e huliia.
Se, Gud er ophøjet, kan ikke ransages, Tal paa hans Aar kan ikke findes.
27 No ka mea, ua hoopii aku ia i na kulu wai; Ninini iho lakou he ua, noloko o kona ohu,
Thi Draaber drager han ud af Havet, i hans Taage siver de ned som Regn,
28 Ka mea a na naulu i hookulukulu iho ai, A ninini nui maluna o ke kanaka.
og Skyerne lader den strømme og dryppe paa mange Folk.
29 E hoomaopopo anei kekahi i ka hohola ana o na ao? A me ka halulu ana o kona halelewa?
Hvo fatter mon Skyernes Vidder eller hans Boligs Bulder?
30 Aia hoi, hohola aku no ia i kona malamalama maluna ona, A uhi no ia i ka hohonu o ke kai.
Se, han breder sin Taage om sig og skjuler Havets Rødder;
31 No ka mea, ma o lakou la ke hooponopono nei ia i na kanaka; Ke haawi nei ia i ka ai a nui loa.
Thi dermed nærer han Folkene, giver dem Brød i Overflod;
32 Me na poho lima ke uhi no ia i ka uila, A kauoha aku ia ia i kona wahi e kau ai:
han hyller sine Hænder i Lys og sender det ud imod Maalet;
33 I kuhikuhi aku ia ia ia i kona mau makamaka; Aia ka ahu ana o ka huhu maluna o ka mea hewa.
hans Torden melder hans Komme, selv Kvæget melder hans Optræk.
