Ioba 36
1 OLELO hou aku la o Elihu, i aku la,
Og Elihu blev ved og sagde:
2 E ahonui iki mai ia'u, a e hoike aku au ia oe, No ka mea, he wahi olelo ka'u i koe no ke Akua.
Bi mig lidt, og jeg vil belære dig, thi her er endnu noget at tale for Gud.
3 E lawe mai no au i kuu ike mai kahi loihi mai, A e hoapono aku au i kuu mea nana i hana.
Jeg vil hente min Kundskab langt borte fra og skaffe den, som har skabt mig, Ret.
4 No ka mea, aole e wahahee ka'u olelo; O ka mea hemolele i ka ike, oia me oe.
Thi sandelig, mine Taler ere ikke Løgn; een, som er oprigtig i hvad han ved, er hos dig.
5 Aia hoi, he mana ke Akua, aole ia e hoowahawaha: He mana kona, he ikaika ka naauao.
Se, Gud er mægtig, og han vil ikke forkaste nogen, han er mægtig i Forstandens Styrke.
6 Aole ia e hoopomaikai i ka aia: Aka, e haawi no ia i ka pono no na ilihune.
Han lader ikke en ugudelig leve, men skaffer de elendige Ret.
7 Aole ia e lawe ae i kona mau maka mai ka poe pono aku; Aia no ia me na'lii maluna o ka nohoalii; A e hoonoho paa no oia ia lakou, i kiekie ai lakou.
Han drager ikke sine Øjne bort fra de retfærdige, hos Konger paa Tronen, der sætter han dem evindelig, og de skulle ophøjes.
8 A ina e hoopaaia lakou i na kaulahao, A e hoopaaia lakou i ke kaula o ka popilikia;
Og om de blive bundne i Lænker, blive fangne med Elendigheds Snore,
9 Alaila hoike no ia ia lakou i ka lakou hana, A me ko lakou hewa, no ka mea, ua hana kiekie lakou.
da forkynder han dem deres Gerninger og deres Overtrædelser, at de vare overmodige;
10 Wehe ae no ia i ko lakou pepeiao no ke ao ana, A olelo aku e huli mai lakou mai ka hewa mai.
da aabner han deres Øren for Formaningen og siger, at de skulle omvende sig fra Uretfærdighed.
11 Ina hoolohe lakou, a malama ia ia, E noho lakou i ko lakou mau la me ka pomaikai, A i ko lakou mau makahiki me ka oluolu.
Dersom de da ville høre og tjene ham, da skulle de ende deres Dage i det gode og deres Aar i Liflighed;
12 Aka, i hoolohe ole lakou, e make lakou i ka pahikaua, A e make lakou iloko o ka naaupo.
men dersom de ikke ville høre, da skulle de omkomme ved Sværdet op opgive Aanden i Uforstand.
13 A o ka poe aia ma ka naau, hoiliili lakou i ka inaina: Aole lakou e kahea aku, i ka wa e hoopaa aku ai oia ia lakou.
Og de vanhellige af Hjerte nære Vrede, de raabe ej til ham, naar han binder dem.
14 E make no lakou i ka wa ui, A ua pau ko lakou ola ana iwaena o ka poe haumia.
Deres Sjæl dør hen i Ungdommen og deres Liv som Skørlevneres.
15 Hoopakele no ia i ka mea hune i kona popilikia, A wehe ae ia i ko lakou pepeiao i ka wa kaumaha.
Han frier en elendig ved hans Elendighed og aabner deres Øre ved Trængsel.
16 A lawe auanei hoi oia ia oe mai kahi pilikia a kahi akea, Ma kahi aohe ona pilikia: A o ka mea e kauia ma kou papaaina, e piha ia i ka momona.
Ogsaa dig leder han ud af Trængselens Strube til det vide Rum, hvor der ikke er snævert; og hvad, som sættes paa dit Bord, er fuldt af Fedme.
17 Aka, i lawe paha oe i ka hewa o ka mea aia, O ka hoohewa, a me ka hoopai e hahai mai.
Men har du fuldt op af den uretfærdiges Sag, skal Sag og Dom følges ad.
18 No ka mea, no ka huhu, [E ao, ] o lawe aku oia ia oe me ka hahau ana; Alaila aole e hiki i ka panai nui ke hoopakele ia oe.
Thi lad ej Vreden forlede dig til Spot og lad ej den store Løsesum forføre dig!
19 E manao anei oia i kou waiwai? Aole! aole ke gula, aole hoi na mea waiwai a pau.
Mon han skulde agte din Rigdom? nej, hverken det skønne Guld eller nogen Magts Styrke!
20 Mai iini oe i ka po, I ka wa i okiia'i na kanaka mai ko lakou wahi.
Du skal ikke hige efter Natten, da Folk borttages fra deres Sted.
21 E makaala, mai malama oe i ka hewa: No ka mea, ua koho aku oe i keia mamua o ka popilikia.
Forsvar dig, at du ikke vender dit Ansigt til Uret; thi denne har du foretrukket fremfor det at lide.
22 Aia hoi, o ke Akua ke hookiekie ma kona mana, Owai ke ao aku e like me ia?
Se, Gud er ophøjet ved sin Kraft; hvo er en Lærer som han?
23 Owai la i kuhikuhi aku ia ia i kona aoao? Owai la ke olelo aku, Ua hana oe i ka hewa?
Hvo har foreskrevet ham hans Vej? og hvo tør sige: Du har gjort Uret?
24 E hoomanao, e hoonui aku oe i kana hana, Ka mea a na kanaka i ike ai.
Kom i Hu, at du ophøjer hans Gerning, hvilken Folk have besunget;
25 E ike na kanaka a pau ia; E nana ke kanaka mai kahi loihi.
hvilken alle Mennesker have set, hvilken Mennesket skuer langtfra.
26 Aia hoi, he nui ke Akua, aole kakou i ike, A o ka heluna o na makahiki ona, aole e huliia.
Se, Gud er stor, og vi kunne ikke kende ham, og man kan ikke udgrunde Tallet paa hans Aar.
27 No ka mea, ua hoopii aku ia i na kulu wai; Ninini iho lakou he ua, noloko o kona ohu,
Thi han drager Vandets Draaber til sig; gennem hans Dunstkreds beredes de til Regn,
28 Ka mea a na naulu i hookulukulu iho ai, A ninini nui maluna o ke kanaka.
hvilken Skyerne lade nedflyde, lade neddryppe over mange Mennesker.
29 E hoomaopopo anei kekahi i ka hohola ana o na ao? A me ka halulu ana o kona halelewa?
Mon ogsaa nogen forstaa hans Skyers Udspænding, hans Hyttes Bragen?
30 Aia hoi, hohola aku no ia i kona malamalama maluna ona, A uhi no ia i ka hohonu o ke kai.
Se, han udbreder sit Lys om sig og skjuler Havets Rødder.
31 No ka mea, ma o lakou la ke hooponopono nei ia i na kanaka; Ke haawi nei ia i ka ai a nui loa.
Thi derved dømmer han Folkene, giver dem Spise i Overflødighed.
32 Me na poho lima ke uhi no ia i ka uila, A kauoha aku ia ia i kona wahi e kau ai:
Over sine Hænder dækker han med Lyset, og han giver det Befaling imod den, det skal ramme.
33 I kuhikuhi aku ia ia ia i kona mau makamaka; Aia ka ahu ana o ka huhu maluna o ka mea hewa.
Om ham forkynder hans Torden, ja om ham Kvæget, naar han drager op.
