Ioba 29
1 OLELO hou mai la o Ioba i kana olelonane, i mai la,
Og Job blev ved at fremføre sit Billedsprog og sagde:
2 Ina e like au me na malama mamua, I na la a ke Akua i malama mai ai ia'u!
Gid jeg var som i de forrige Maaneder, som i de Dage, da Gud bevarede mig,
3 I ka wa i lilelile ai kona kukui maluna o kuu poo, A ma kona malamalama hele no au mawaena o ka pouli!
da hans Lampe lyste over mit Hoved, da jeg gik igennem Mørket ved hans Lys;
4 E like me au i na la o kuu oo ana, I ka wa i kuka pu ai me ke Akua ma kuu halelewa!
som det var med mig i min Høsts Dage, der Guds Fortrolighed var over mit Telt;
5 I ka wa o ka Mea mana me au, I ka wa e hoopuni ana kuu poe keiki ia'u!
da den Almægtige endnu var med mig, da mine Drenge vare omkring mig;
6 I ka wa a'u i holoi ai i kuu mau wawae i ka waiu, A hookahe mai ka pohaku no'u i na kahawai aila!
da mine Trin badede sig i Mælk, og Klippen hos mig udgød Oliebække;
7 I kuu hele ana'ku ma ka pukapa i ke kulanakauhale, Ma ke alanui hoomakaukau iho au i kuu wahi noho!
da jeg gik ud til Porten op til Staden, da jeg lod berede mit Sæde paa Torvet.
8 Ike mai ka poe kanaka opio ia'u, a pee iho la; A o ka poe kahiko, ala mai lakou a ku iluna.
De unge saa mig og trak sig tilbage, og de gamle stode op og bleve staaende.
9 Noho malie na luna i ka olelo aku, A kau lakou i ka lima maluna o ko lakou waha.
De Øverste holdt op at tale, og de lagde Haanden paa deres Mund.
10 O ka leo o na'lii ua hunaia, Pipili ko lakou alelo me ko lakou kileo.
Fyrsternes Røst forstummede, og deres Tunge hang ved deres Gane.
11 A lohe ka pepeiao, hoomaikai no ia ia'u; A ike ka maka, hoike mai ia no'u:
Thi det Øre, som hørte, priste mig salig, og det Øje, som saa mig, gav mig Vidnesbyrd.
12 No ka mea, ua hoopakele au i ka poe hune e uwe ana, A me ka mea makua ole, aole ana mea kokua.
Thi jeg reddede den fattige, som skreg, og den faderløse, som ingen Hjælper havde.
13 O ka hoomaikai o ka mea ane make i kau mai maluna o'u: A hoohauoli no au i ka naau o ka wahinekanemake.
Dens Velsignelse, som ellers maatte omkommet, kom over mig, og jeg frydede Enkens Hjerte.
14 Aahu iho no au i ka pono, a ua uhi mai ia ia'u; E like me ka aahu a me ke kaei poo, pela kuu olelohoopono.
Jeg iførte mig Retfærdighed, og den klædte sig i mig; min Dom var mig som en Kappe og et Hovedsmykke.
15 Ua lilo au i maka no ka makapo, I wawae hoi no ka oopa.
Jeg var den blindes Øje, og jeg var den lammes Fod.
16 He makua hoi au no ka poe ilihune; A o ka mea hakaka a'u i ike ole ai, ua huli aku au ia.
Jeg var de fattiges Fader, og den mig ubekendtes Retssag undersøgte jeg.
17 Ua haki ia'u na kui o ka mea hewa, A ua kaili aku au i ka waiwai hao mai kona mau niho aku.
Og jeg sønderbrød den uretfærdiges Kindtænder, og jeg gjorde, at han maatte slippe Rovet af sine Tænder.
18 Alaila i iho la au, e make auanei au iloko o kuu punana, A me he one la e hoonui auanei au i na la.
Og jeg sagde: I min Rede vil jeg opgive Aanden og have Dage mangfoldige som Sand.
19 Manamana ae la kuu aa ma na wai, A kau iho la ka hau, a ao ka po, maluna o kuu lala.
Min Rod skal aabne sig for Vandet, og Duggen skal blive om Natten paa mine Grene.
20 Ua hou ko'u nani iloko o'u, A o ka'u kakaka, ua hooulu hou ia ma kuu lima.
Min Herlighed skal blive ny hos mig, og min Bue skal forynges i min Haand.
21 Hoolohe lakou ia'u a kakali hoi, A noho malie lakou i kau oleloao.
De hørte paa mig og ventede, og de tav til mit Raad.
22 Mahope o ka'u olelo ana, aole lakou i olelo hou, A kulu iho ka'u olelo maluna iho o lakou.
Havde jeg talt, toge de ikke igen til Orde, og min Tale faldt som Draaber over dem;
23 Kakali lakou ia'u e like me ka ua; A hamama loa lakou i ko lakou waha, no ke kuaua hope.
de ventede paa mig som paa en Regn, og de aabnede Munden vidt som efter den sildige Regn.
24 A akaaka au ia lakou, aole lakou i manao he oiaio; A o ka malamalama o kuu maka aole lakou i hookulou ilalo ia.
Jeg smilte til dem, der vare mistrøstige; og de bragte ikke mit Ansigts Lys til at svinde.
25 Ua wae aku au i ko lakou aoao, a noho me he luna la, A noho au me he alii la maluna o ka poe kaua, E like me ka mea hooluolu i ka poe e uwe ana.
Jeg udvalgte deres Vej og sad øverst, og jeg boede som en Konge iblandt Hærskaren, som den, der trøster de sørgende.
