Ioba 22
1 A LAILA olelo aku o Elipaza, i aku la,
Då tok Elifaz frå Teman til ords og sagde:
2 E hiki anei i ke kanaka, ke hoopomaikai i ke Akua, E like me ka mea naauao, e hoopomaikai ia ia iho?
«Er mannen vel til gagn for Gud? Nei, vitug mann seg sjølv mun gagna.
3 He mea oluolu anei ke pono oe i ka Mea mana? A e waiwai anei oia ke hoohemolele oe i kou mau aoao?
Hev Allvald bate av di rettferd? Er det hans vinst, at rett du ferdast?
4 No ka makau ia oe, e hoopaapaa mai anei ia ia oe? E hele mai anei ia me oe ma ka hooponopono ana?
Er det din gudlegdom han refser, når han med deg held rettargang?
5 Aole anei he nui kou hewa? A ua hope ole kou mau hala?
Hev ei din vondskap vore stor og dine syndar utan ende?
6 No ka mea, ua hoopanai wale oe i kou hoahanau, A ua lawe oe i na aahu o ka poe kapa ole.
Grunnlaust du panta dine brøder; halvnakne drog du klædi av;
7 Aole oe i haawi i ka wai i ka mea nawaliwali, A ua ana oe i ka berena i ka mea pololi.
den trøytte gav du ikkje vatn, den svoltne negta du ditt brød.
8 Aka, o ke kanaka ikaika, nona ka honua; A noho iho la ka mea koikoi ilaila.
Det er den sterke som eig landet, den stolte hev si bustad der.
9 Ua hoihoi nele aku oe i na wahinekanemake, A ua paopaoia na lima o na mea makua ole.
Du jaga enkjor burt tomhendt’ burt, slo armen av på faderlause.
10 Nolaila ua puni oe i na pahele, A o ka makau wale ke hooweliweli mai nei ia oe;
Difor ligg snaror kringum deg, og rædsla skræmer deg so brått.
11 A o ka pouli paha au i ike ole ai; A he nui loa ka wai e halana ana maluna ou.
Ell’ vert du ikkje myrkret var, den flaum som fossar yver deg?
12 Aole anei ke Akua ma ka lani kiekie? Aia hoi, ke poo o na hoku, ua kiekie lakou.
Bur ikkje Gud i himmelhøgd, sjå øvste stjernor, høgt dei sit!
13 A i mai la oe, Pehea la ke Akua e ike ai? E hiki anei ia ke hooponopono mawaena mai o ke ao pouli?
Du segjer so: «Kva veit vel Gud? Kann attum skyerne han døma?
14 O na ao naulu ka uhi nona, i ike ole ai ia, A hele no ia ma ka poai o ka lani.
For skyer dimmer augo hans; han hev sin gang på himmelkvelven.»
15 Ua noonoo pono anei oe i ka aoao kahiko, Kahi a ka poe hewa i hele ai?
Seg, vil du fylgja fortids-vegen, den stig som illverksmenner gjekk?
16 Ka poe i noopauia mamua o ka manawa, Ua nininiia ke kaiakahinalii maluna o ko lakou kahua;
Dei som i utid tekne vart - og deira grunn flaut burt i flaum -
17 Ka poe i olelo aku i ke Akua, E hele mai o makou aku; A heaha ka ka Mea mana e hana mai ai no lakou?
som sagde til Gud: «Haldt du deg burte!» Kva skulde Allvald vel deim gjera?
18 Ua hoopiha no nae ia i ko lakou mau hale i ka waiwai; Aka. o ka manao o ka poe hewa ua mamao loa aku ia ia'u.
Endå han signa deira hus - langt burt frå meg med gudlaus råd!
19 Ua ike no ka poe pono ia, a olioli, A akaaka ka poe hala ole ia lakou.
Rettvise folk det såg med gleda, og den skuldlause spotta deim:
20 Ina paha ua lukuia ko makou poe enemi, A ua hoopauia ka waiwai nui o lakou i ke ahi.
«Fiendarn’ våre gjekk til grunns! Sjå elden øydde det dei leivde!»
21 E hookuikahi ae me ia ano, a e pomaikai; Pela no e hiki mai ai ka pomaikai ia oe.
Vert ven med honom, og få fred! So skal og lukka timast deg.
22 Ke koi aku nei au ia oe, E lawe oe i ke kanawai mai kona waha mai, A e waiho oe i kana mau olelo iloko o kou naau.
Og tak so lærdom av hans munn, og legg deg ordi hans på hjarta!
23 Ina e hoi hou oe i ka Mea mana, e kukuluia oe, E hoomamao loa aku oe i ka hewa mai kou mau halelewa aku.
Vend um til Allvald, då du byggjest og jagar syndi frå ditt tjeld.
24 A e hoolei aku oe i kou houlunlu ana i ke gula i ka lepo, A i ke gula Opira hoi i na pohaku o na kahawai
Kast gullet ditt i moldi ned - Ofir-gull millom bekkjesteinar.
25 A o ka Mea mana kou gula, A me ke kala o na waiwai nou.
Allvald skal vera då ditt gull og haugar utav sylv for deg.
26 No ka mea, alaila e hauoli oe i ka Mea mana, A e hoala ae i kou maka i ke Akua.
Då skal du frygda deg i Allvald, di åsyn lyfta upp til Gud.
27 E pule aku no oe ia ia, a e hoolohe mai ia ia oe, A e hooko aku oe i na mea au i hoohiki ai.
Og når du ropar, vil han høyra, so du kann halda det du lovar.
28 A e noonoo oe i kahi mea, a e hoopaaia oia nou; A e alohi mai ka malamalama maluna o kou mau ala.
Det du deg etlar, skal du vinna, og ljos skal skina på din veg.
29 A e hoohaahaaia lakou, alaila e olelo oe, He kiekie; A e hoola mai no ia i ka mea i kulou na maka.
Gjeng vegen ned, du ropar: «Upp!» Han hjelpar den bljug-øygde mann.
30 E hoopakele no ia i ka mea lawe hala; A e hoopakeleia oia ma ka maemae o kou mau lima.
Ja, ikkje-skuldfri mann han bergar, frelst vert han ved di reine hand.»
